David Sinclair: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m →‎Badania: dr. jęz.
→‎Badania: rozwiniecie
Linia 23: Linia 23:


We wrześniu 2019 Sinclair opublikował książkę ''[[Lifespan: Why We Age – and Why We Don't Have To|Lifespan: Why We Age — and Why We Don’t Have To]]'', napisaną wspólnie z dziennikarzem Matthew LaPlante<ref>{{Cytuj |autor = Toren Finkel |tytuł = The enlightenment of age |czasopismo = Nature |data = 2019-09-12 |data dostępu = 2021-01-01 |issn = 0028-0836 |wolumin = 573 |numer = 7773 |s = 193–194 |doi = 10.1038/d41586-019-02667-5 |url = http://www.nature.com/articles/d41586-019-02667-5 |język = en}}</ref>. Została ona również wydana jako audiobook na Audible w narracji samego Sinclaira<ref>{{Cytuj |tytuł = Audible.com {{!}} Unlock a listen for every moment |data dostępu = 2021-01-01 |url = https://www.audible.com/ |język = en}}</ref>.
We wrześniu 2019 Sinclair opublikował książkę ''[[Lifespan: Why We Age – and Why We Don't Have To|Lifespan: Why We Age — and Why We Don’t Have To]]'', napisaną wspólnie z dziennikarzem Matthew LaPlante<ref>{{Cytuj |autor = Toren Finkel |tytuł = The enlightenment of age |czasopismo = Nature |data = 2019-09-12 |data dostępu = 2021-01-01 |issn = 0028-0836 |wolumin = 573 |numer = 7773 |s = 193–194 |doi = 10.1038/d41586-019-02667-5 |url = http://www.nature.com/articles/d41586-019-02667-5 |język = en}}</ref>. Została ona również wydana jako audiobook na Audible w narracji samego Sinclaira<ref>{{Cytuj |tytuł = Audible.com {{!}} Unlock a listen for every moment |data dostępu = 2021-01-01 |url = https://www.audible.com/ |język = en}}</ref>.

== Kariera ==
W 1993 roku poznał [[Leonard P. Guarente|Leonarda P. Guarente]], profesora [[Massachusetts Institute of Technology]], który badał geny zaangażowane w regulację starzenia, kiedy Guarente był na tournée wykładowym w Australii. Spotkanie to skłoniło Sinclaira do ubiegania się o stanowisko post-doc w laboratorium Guarente. Wcześniej w tym samym roku laboratorium Cynthii Kenyon z UCSF odkryło, że mutacja pojedynczego genu (Daf-2) może podwoić długość życia [[Caenorhabditis elegans|C. elegans]]<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = The Enthusiast {{!}} MIT Technology Review |data = 2020-04-30 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20200430213928/https://www.technologyreview.com/2007/08/15/224308/the-enthusiast/}}</ref>.

W 1999 roku, po czterech latach pracy jako badacz postdoktorancki dla Guarente, Sinclair został zatrudniony w Harvard Medical School. W 2003 roku jego laboratorium było małe i walczyło o fundusze. W 2004 roku Sinclair spotkał się z filantropem [[Paul F. Glenn|Paulem F. Glennem]], który przekazał Harvardowi 5 milionów dolarów na założenie Paul F. Glenn Laboratories for the Biological Mechanisms of Aging na Harvardzie, którego Sinclair został dyrektorem założycielskim. Obecnie pełni funkcję współdyrektora wraz z Brucem Yanknerem<ref name=":0" />.

W 2004 roku Sinclair, wraz z przedsiębiorcą Andrew Perlmanem, Christophem Westphalem, Richardem Aldrichem, Richardem Popsem i Paulem Schimelem, założył firmę Sirtris Pharmaceuticals<ref name=":1">{{Cytuj |tytuł = Aging Research's Family Feud {{!}} Science |data = 2017-08-17 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170817080718/http://science.sciencemag.org/content/303/5662/1276.full?ijkey=boCCM4akb2Rj6&keytype=ref&siteid=sci}}</ref><ref>{{Cytuj |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170213165600/https://www.sec.gov/Archives/edgar/data/1388775/000104746907001505/a2176355zs-1.htm}}</ref>. Sirtris skupiał się na rozwijaniu badań Sinclaira nad aktywatorami sirtuin, czyli na pracach, które rozpoczęły się w laboratorium Guarentea<ref name=":1" />. Firma skupiała się w szczególności na preparatach resweratrolu i pochodnych jako aktywatorach enzymu SIRT1; Sinclair stał się znany z wygłaszania takich stwierdzeń na temat resweratrolu jak: "(To) tak blisko cudownej molekuły, jaką tylko można znaleźć ... Za sto lat od teraz ludzie mogą przyjmować te cząsteczki codziennie, aby zapobiegać chorobom serca, udarom i rakowi."<ref name=":1" />. Większość środowiska związanego z przeciwdziałaniem starzeniu się była bardziej ostrożna, zwłaszcza w odniesieniu do tego, co jeszcze resweratrol może spowodować w organizmie i jego braku biodostępności<ref name=":1" /><ref>{{Cytuj |tytuł = Tests Begin on Drugs That May Slow Aging - The New York Times |data = 2017-08-17 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170817121838/http://www.nytimes.com/2009/08/18/science/18aging.html?8dpc}}</ref>. Oryginalny produkt firmy nosił nazwę SRT501 i był preparatem resweratrolu<ref>{{Cytuj |tytuł = Xconomy: Former Sirtris Execs' Nonprofit Starts Selling Resveratrol with Potential Anti-Aging Effects Online |data = 2010-08-12 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = Xconomy |url = https://xconomy.com/boston/2010/08/12/former-sirtris-execs-nonprofit-starts-selling-resveratrol-with-potential-anti-aging-effects-online/ |język = en}}</ref>. Sirtris wszedł na giełdę w 2007 roku, a następnie został kupiony i uczyniony spółką zależną GlaxoSmithKline w 2008 roku za 720 milionów dolarów. Pięć lat później firma GSK zamknęła program Sirtris bez osiągnięcia sukcesu w rozwoju leku<ref>{{Cytuj |tytuł = UPDATED: GSK moves to shutter Sirtris' Cambridge office, integrate R&D {{!}} FierceBiotech |data = 2019-04-28 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20190428120955/https://www.fiercebiotech.com/r-d/updated-gsk-moves-to-shutter-sirtris-cambridge-office-integrate-r-d}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = GSK absorbs controversial ‘longevity’ company : Nature News Blog |data = 2013-12-17 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20131217235120/http://blogs.nature.com/news/2013/03/gsk-absorbs-controversial-longevity-company.html}}</ref>.

W 2006 roku powstała firma Genocea Biosciences oparta na pracy naukowca z Harvardu Darrena E. Higginsa wokół antygenów stymulujących limfocyty T i wykorzystania ich do tworzenia szczepionek<ref>{{Cytuj |tytuł = Warding Off Diseases, Many Vaccines at a Time - The New York Times |data = 2017-08-17 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170817082908/http://www.nytimes.com/2007/05/16/business/smallbusiness/16genocea.html?mcubz=0}}</ref>; Sinclair był współzałożycielem<ref>{{Cytuj |tytuł = Polaris' Bitterman is humble about his early VC success - Boston Business Journal |data = 2017-08-17 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170817081458/https://www.bizjournals.com/boston/blog/mass-high-tech/2008/05/polaris-bitterman-is-humble-about-his-early.html}}</ref>. Genocea zwolniła większość pracowników w 2022 roku po przedstawieniu rozczarowujących danych na AACR<ref>{{Cytuj |tytuł = Five years into neoantigen work, cash-strapped Genocea lays off staff as it looks for 'strategic alternatives' |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = Endpoints News |url = https://endpts.com/five-years-into-neoantigen-work-cash-strapped-genocea-lays-off-staff-as-it-looks-for-strategic-alternatives/ |język = en}}</ref>.

W 2008 roku Sinclair został awansowany na profesora zwyczajnego (tenured professor) w Harvard Medical School. Kilka lat później został również profesorem nadzwyczajnym (conjoint professor) w School of Medical Sciences na [[Uniwersytet Nowej Południowej Walii|Uniwersytecie Nowej Południowej Walii]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Professor David Sinclair {{!}} School of Medical Sciences |data = 2017-12-01 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20171201035521/https://medicalsciences.med.unsw.edu.au/people/professor-david-sinclair}}</ref>.

W 2008 roku Sinclair dołączył do naukowej rady doradczej Shaklee i pomógł im opracować i wprowadzić na rynek produkt zawierający resweratrol o nazwie "Vivix"; po tym jak Wall Street Journal poprosił o wywiad na temat jego pracy z firmą i jej marketingu, kwestionował wykorzystanie jego nazwiska i słów do promowania suplementu i zrezygnował<ref>{{Cytuj |tytuł = Harvard Researcher Tied to Shaklee ‘Anti-Aging Tonic’ Vivix - Health Blog - WSJ |data = 2017-12-01 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20171201041834/https://blogs.wsj.com/health/2008/12/26/harvard-researcher-tied-to-shaklee-anti-aging-tonic-vivix/}}</ref>.

W 2011 roku Sinclair był współzałożycielem OvaScience z Michelle Dipp (która była zaangażowana w Sirtris), Aldrich, Westphal i Jonathan Tilly, w oparciu o pracę naukową wykonaną przez Tilly dotyczącą ssaczych oogonialnych komórek macierzystych i pracę nad mitochondriami autorstwa Sinclaira<ref>{{Cytuj |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170514000041/https://www.sec.gov/Archives/edgar/data/1544227/000104746912008575/a2210793zs-1.htm}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Rejuvenating the Chance of Motherhood? |data = 2017-02-14 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20170214002826/https://www.technologyreview.com/s/603065/rejuvenating-the-chance-of-motherhood/}}</ref>. Praca Tilly'ego była kontrowersyjna, niektóre grupy nie były w stanie zreplikować jej wyników<ref>{{Cytuj |autor = Kendall Powell |tytuł = Born or made? Debate on mouse eggs reignites |czasopismo = Nature |data = 2006-06-15 |data dostępu = 2022-11-16 |issn = 0028-0836 |wolumin = 441 |numer = 7095 |s = 795–795 |doi = 10.1038/441795a |url = http://www.nature.com/articles/441795a |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Kelsey M. Grieve, Marie McLaughlin, Cheryl E. Dunlop, Evelyn E. Telfer, Richard A. Anderson |tytuł = The controversial existence and functional potential of oogonial stem cells |czasopismo = Maturitas |data = 2015-11-01 |data dostępu = 2022-11-16 |issn = 0378-5122 |wolumin = 82 |numer = 3 |s = 278–281 |doi = 10.1016/j.maturitas.2015.07.017 |url = https://www.maturitas.org/article/S0378-5122(15)30024-4/abstract |język = English}}</ref>. Firma ostatecznie znalazła się pod presją za omijanie amerykańskich organów regulacyjnych w zakresie przeprowadzania testów płodności. Poddano w wątpliwość skuteczność technologii wspomagania płodności, którą zaczęła sprzedawać w 2014, pomimo niewielkich dowodów, że pomogła pacjentom w poczęciu<ref>{{Cytuj |tytuł = Turmoil at Troubled Fertility Company Ovascience |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = MIT Technology Review |url = https://www.technologyreview.com/2016/12/29/106805/turmoil-at-troubled-fertility-company-ovascience/ |język = en}}</ref>.

W 2011 roku Sinclair był również współzałożycielem CohBar, wraz z Nirem Barzilai i innymi współpracownikami. Celem CohBar było odkrycie i rozwój nowych peptydów pochodzących z mitochondriów<ref name=":2">{{Cytuj |tytuł = Follow the Funding {{!}} The Scientist Magazine® |data = 2018-04-11 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20180411122800/https://www.the-scientist.com/?articles.view/articleNo/42799/title/Follow-the-Funding/}}</ref>. Cohbar określa się jako firma biotechnologiczna na etapie klinicznym, ale nie posiada kandydatów na leki w testach klinicznych<ref>{{Cytuj |tytuł = CohBar, Inc. |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = CohBar, Inc. |url = https://www.cohbar.com/ |język = en}}</ref>.

W 2015 roku Sinclair opisał The Scientist swoje wysiłki w celu uzyskania finansowania dla swojego laboratorium, jak jego laboratorium wzrosło do około 20 osób, skurczyło się z powrotem do około 5, a następnie ponownie wzrosło, ponieważ ściągnął fundusze od organizacji filantropijnych i firm, w tym firm, które pomógł założyć. W 2015 roku jego laboratorium liczyło 22 osoby i było wspierane przez jeden grant R01 i było w 75% finansowane z funduszy niefederalnych<ref name=":2" />. Jednak od 2016, finansowanie federalne zaczęło wzrastać<ref>{{Cytuj |tytuł = Grantome: Search |data = 2021-01-28 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20210128230722/https://grantome.com/search?q=@author%20%20David%20Sinclair}}</ref>.

We wrześniu 2019 roku Sinclair opublikował Lifespan: Why We Age - and Why We Don't Have To, bestseller New York Timesa, napisany wspólnie z dziennikarzem Matthew LaPlante i przetłumaczony na 18 języków<ref>{{Cytuj |autor = Toren Finkel |tytuł = The enlightenment of age |czasopismo = Nature |data = 2019-09-12 |data dostępu = 2022-11-16 |issn = 0028-0836 |wolumin = 573 |numer = 7773 |s = 193–194 |doi = 10.1038/d41586-019-02667-5 |url = http://www.nature.com/articles/d41586-019-02667-5 |język = en}}</ref>. Wydany został również jako audiobook na Audible, czytany przez Sinclaira<ref>{{Cytuj |tytuł = Lifespan Audiobook {{!}} Dr David A. Sinclair, Matthew D. LaPlante {{!}} Audible.com.au |data = 2020-02-22 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20200222055051/https://www.audible.com.au/pd/Lifespan-Audiobook/000829237X}}</ref>. Sinclair szeroko omówił swoje praktyki związane z długowiecznością w mediach społecznościowych oraz zawarł je w książce<ref>{{Cytuj |autor = NOVOS |tytuł = The Anti-Aging Supplements David Sinclair Takes {{!}} Skeptical Review |data = 2022-05-10 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = NOVOS |url = https://novoslabs.com/best-anti-aging-supplements-that-harvard-scientist-david-sinclair-takes/ |język = en-US}}</ref>. Obejmują one codzienne dawki NMN i resweratrolu, które jak twierdzi Sinclair są aktywatorami SIRT1. W listopadzie 2022 roku Sinclair znalazł się pod ostrzałem za działania, które jego firma Metro Biotech podjęła w celu wycofania NMN z rynku jako suplementu, ponieważ Sinclair zarówno zarejestrował NMN, jak i nagłośnił NMN jako nowy lek będący przedmiotem badań<ref>{{Cytuj |tytuł = https://twitter.com/bradstanfieldmd/status/1591169123324956672 |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = Twitter |url = https://twitter.com/bradstanfieldmd/status/1591169123324956672 |język = pl}}</ref>.


== Badania ==
== Badania ==
Podczas pracy w laboratorium Guarentego, odkrył że [[Sirtuia 1|Sirtuina 1]] (nazywana ''sir2'' u drożdży; ang. ''silent mating-type information regulation 2''), spowalnia procesy starzenia u drożdży poprzez redukowanie gromadzenia się extrachromosomalnego rDNA (ang. ''Extrachromosomal rDNA circle''). Inne prace w laboratorium w tym czasie określiły [[Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy|NAD]] jako niezbędny kofaktor dla działania sirtuiny<ref name="MIT2007">{{Cytuj |tytuł = The Enthusiast |data dostępu = 2020-12-29 |opublikowany = MIT Technology Review |url = https://www.technologyreview.com/2007/08/15/224308/the-enthusiast/ |język = en}}</ref>.
Podczas pracy w laboratorium Guarente, odkrył że [[Sirtuia 1|Sirtuina 1]] (nazywana ''sir2'' u drożdży; ang. ''silent mating-type information regulation 2''), spowalnia procesy starzenia u drożdży poprzez redukowanie gromadzenia się extrachromosomalnego rDNA (ang. ''Extrachromosomal rDNA circle''). Inne prace w laboratorium w tym czasie określiły [[Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy|NAD]] jako niezbędny kofaktor dla działania sirtuiny<ref name="MIT2007">{{Cytuj |tytuł = The Enthusiast |data dostępu = 2020-12-29 |opublikowany = MIT Technology Review |url = https://www.technologyreview.com/2007/08/15/224308/the-enthusiast/ |język = en}}</ref>. W 2002 roku, po wyjeździe na Harvard, starł się z Guarente na spotkaniu naukowym w Cold Spring Harbor Laboratory, kwestionując opis Guarante'a dotyczący tego, w jaki sposób sir2 może być zaangażowany w starzenie się; to zapoczątkowało naukową rywalizację<ref name=":1" />.


W 2003 roku, kiedy jego laboratorium było jeszcze małe, Sinclair dowiedział się, że naukowcy z [[Pensylwania|pensylwańskiej]] firmy biotechnologicznej o nazwie Biomol Research Laboratories odkryli, że [[polifenole]], w tym [[resweratrol]], mogą aktywować sir2, i współpracował z nimi, aby to potwierdzić<ref name="MIT2007" />. Doprowadziło to do powstania w 2003 publikacji autorstwa Sinclaira zarówno w ''[[Nature]]'' jak i ''[[Science]]''<ref name="Science2004">{{Cytuj |autor = Jennifer Couzin |tytuł = Aging Research's Family Feud |czasopismo = Science |data = 2004-02-27 |data dostępu = 2020-12-29 |issn = 0036-8075 |wolumin = 303 |numer = 5662 |s = 1276–1279 |doi = 10.1126/science.303.5662.1276 |pmid = 14988530 |url = https://science.sciencemag.org/content/303/5662/1276 |język = en}}</ref>. Sinclair otwarcie opowiadał się za resweratrolem jako związkiem przeciwstarzeniowym i rozpoczął naukową debatę na temat tego, czy to prawda i czy resweratrol faktycznie aktywuje sirtuiny<ref name="MIT2007" /><ref name="Science2004" /><ref name="Wallace">{{Cytuj |autor = Benjamin Wallace <!-- nieprzetłumaczone parametry: | language = en --> |tytuł = An MIT Scientist Claims That This Pill Is the Fountain of Youth |opis = New York Magazine |url = http://nymag.com/scienceofus/2016/08/is-elysium-healths-basis-the-fountain-of-youth.html}}</ref>. Dokładnej analizie poddano również publikacje dotyczące odwrócenia wieku myszy<ref>{{Cytuj |autor = Ana P. Gomes; Nathan L. Price; Alvin J. Y. Ling; Javid J. Moslehi; Magdalene K. Montgomery; Luis Rajman; James P. White; João S. Teodoro; Christiane D. Wrann; Basil P. Hubbard |tytuł = PUBPEER Dissection of Anomalies with Figures in Declining NAD(+) induces a pseudohypoxic state disrupting nuclear-mitochondrial communication during aging |czasopismo = PubPeer <!-- nieprzetłumaczone parametry: | language = en | first11 = Evi M. | last11 = Mercken --> |data = 2013-12-19 |url = https://pubpeer.com/publications/A367937A1FE47F62833BCA961CA087}}</ref>. Prace w innym laboratorium, wykonane częściowo z funduszy Sirtris, wykazały wzrost liczby mitochondriów w komórkach myszy, którym podano wysokie dawki resveratrolu<ref name="MIT2007" />. Laboratorium Sinclaira kontynuowało prace nad resweratrolem i podobnymi substancjami, a także nad mitochondriami i NAD, wszystkie ukierunkowane na zrozumienie starzenia się i zapobieganie mu<ref name="Wallace" />.
W 2003 roku, kiedy jego laboratorium było jeszcze małe, Sinclair dowiedział się, że naukowcy z [[Pensylwania|pensylwańskiej]] firmy biotechnologicznej o nazwie Biomol Research Laboratories odkryli, że [[polifenole]], w tym [[resweratrol]], mogą aktywować sir2, i współpracował z nimi, aby to potwierdzić<ref name="MIT2007" />. Doprowadziło to do powstania w 2003 publikacji autorstwa Sinclaira zarówno w ''[[Nature]]'' jak i ''[[Science]]''<ref name="Science2004">{{Cytuj |autor = Jennifer Couzin |tytuł = Aging Research's Family Feud |czasopismo = Science |data = 2004-02-27 |data dostępu = 2020-12-29 |issn = 0036-8075 |wolumin = 303 |numer = 5662 |s = 1276–1279 |doi = 10.1126/science.303.5662.1276 |pmid = 14988530 |url = https://science.sciencemag.org/content/303/5662/1276 |język = en}}</ref>. Sinclair otwarcie opowiadał się za resweratrolem jako związkiem przeciwstarzeniowym i rozpoczął naukową debatę na temat tego, czy to prawda i czy resweratrol faktycznie aktywuje sirtuiny<ref name="MIT2007" /><ref name="Science2004" /><ref name="Wallace">{{Cytuj |autor = Benjamin Wallace <!-- nieprzetłumaczone parametry: | language = en --> |tytuł = An MIT Scientist Claims That This Pill Is the Fountain of Youth |opis = New York Magazine |url = http://nymag.com/scienceofus/2016/08/is-elysium-healths-basis-the-fountain-of-youth.html}}</ref>. Dokładnej analizie poddano również publikacje dotyczące odwrócenia wieku myszy<ref>{{Cytuj |autor = Ana P. Gomes; Nathan L. Price; Alvin J. Y. Ling; Javid J. Moslehi; Magdalene K. Montgomery; Luis Rajman; James P. White; João S. Teodoro; Christiane D. Wrann; Basil P. Hubbard |tytuł = PUBPEER Dissection of Anomalies with Figures in Declining NAD(+) induces a pseudohypoxic state disrupting nuclear-mitochondrial communication during aging |czasopismo = PubPeer <!-- nieprzetłumaczone parametry: | language = en | first11 = Evi M. | last11 = Mercken --> |data = 2013-12-19 |url = https://pubpeer.com/publications/A367937A1FE47F62833BCA961CA087}}</ref>. Prace w innym laboratorium, wykonane częściowo z funduszy Sirtris, wykazały wzrost liczby mitochondriów w komórkach myszy, którym podano wysokie dawki resveratrolu<ref name="MIT2007" />. Laboratorium Sinclaira kontynuowało prace nad resweratrolem i podobnymi substancjami, a także nad mitochondriami i NAD, wszystkie ukierunkowane na zrozumienie starzenia się i zapobieganie mu<ref name="Wallace" />.

Wyraził pogląd, że postępy w badaniach nad starzeniem się mogą umożliwić człowiekowi dożycie 200 lat<ref>{{Cytuj |tytuł = How scientists want to make you young again |data dostępu = 2022-11-16 |opublikowany = MIT Technology Review |url = https://www.technologyreview.com/2022/10/25/1061644/how-to-be-young-again/ |język = en}}</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 23:19, 16 lis 2022

David Sinclair
David A. Sinclair
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 czerwiec 1969
Sydney, Nowa Południowa Walia, Australia

Multimedia w Wikimedia Commons

David Andrew Sinclair (ur. 26 czerwca 1969[1]) – australijski biolog, profesor genetyki i współkierownik Paul F. Glenn Center for the Biology of Aging w Harvard Medical School[2]. Jest znany z badania procesu starzenia, otrzymał wiele nagród, w tym Australian Medical Research Medal oraz Frontiers in Aging and Regeneration Award[2].

W 2014 Sinclair został zaliczony do grupy Time 100 jako jeden ze stu najbardziej wpływowych ludzi na świecie, a w 2018 r. został włączony do grupy 50 najbardziej wpływowych ludzi w służbie zdrowia magazynu Time[3][4]. Sinclair został mianowany oficerem Orderu Australii (ang. Order of Australia) za "wybitne działania na polu badań medycznych nad biologią starzenia się i przedłużania życia..."[5].

Sinclair udzielał wywiadów i komentował odkrycia na polu biologii starzenia dla m.in.: Time Magazine, The New York Times, The Charlie Rose Show, 60 Minutes, Boston Magazine, The Washington Post, The Economist, TED i The Joe Rogan Experience.

We wrześniu 2019 Sinclair opublikował książkę Lifespan: Why We Age — and Why We Don’t Have To, napisaną wspólnie z dziennikarzem Matthew LaPlante[6]. Została ona również wydana jako audiobook na Audible w narracji samego Sinclaira[7].

Kariera

W 1993 roku poznał Leonarda P. Guarente, profesora Massachusetts Institute of Technology, który badał geny zaangażowane w regulację starzenia, kiedy Guarente był na tournée wykładowym w Australii. Spotkanie to skłoniło Sinclaira do ubiegania się o stanowisko post-doc w laboratorium Guarente. Wcześniej w tym samym roku laboratorium Cynthii Kenyon z UCSF odkryło, że mutacja pojedynczego genu (Daf-2) może podwoić długość życia C. elegans[8].

W 1999 roku, po czterech latach pracy jako badacz postdoktorancki dla Guarente, Sinclair został zatrudniony w Harvard Medical School. W 2003 roku jego laboratorium było małe i walczyło o fundusze. W 2004 roku Sinclair spotkał się z filantropem Paulem F. Glennem, który przekazał Harvardowi 5 milionów dolarów na założenie Paul F. Glenn Laboratories for the Biological Mechanisms of Aging na Harvardzie, którego Sinclair został dyrektorem założycielskim. Obecnie pełni funkcję współdyrektora wraz z Brucem Yanknerem[8].

W 2004 roku Sinclair, wraz z przedsiębiorcą Andrew Perlmanem, Christophem Westphalem, Richardem Aldrichem, Richardem Popsem i Paulem Schimelem, założył firmę Sirtris Pharmaceuticals[9][10]. Sirtris skupiał się na rozwijaniu badań Sinclaira nad aktywatorami sirtuin, czyli na pracach, które rozpoczęły się w laboratorium Guarentea[9]. Firma skupiała się w szczególności na preparatach resweratrolu i pochodnych jako aktywatorach enzymu SIRT1; Sinclair stał się znany z wygłaszania takich stwierdzeń na temat resweratrolu jak: "(To) tak blisko cudownej molekuły, jaką tylko można znaleźć ... Za sto lat od teraz ludzie mogą przyjmować te cząsteczki codziennie, aby zapobiegać chorobom serca, udarom i rakowi."[9]. Większość środowiska związanego z przeciwdziałaniem starzeniu się była bardziej ostrożna, zwłaszcza w odniesieniu do tego, co jeszcze resweratrol może spowodować w organizmie i jego braku biodostępności[9][11]. Oryginalny produkt firmy nosił nazwę SRT501 i był preparatem resweratrolu[12]. Sirtris wszedł na giełdę w 2007 roku, a następnie został kupiony i uczyniony spółką zależną GlaxoSmithKline w 2008 roku za 720 milionów dolarów. Pięć lat później firma GSK zamknęła program Sirtris bez osiągnięcia sukcesu w rozwoju leku[13][14].

W 2006 roku powstała firma Genocea Biosciences oparta na pracy naukowca z Harvardu Darrena E. Higginsa wokół antygenów stymulujących limfocyty T i wykorzystania ich do tworzenia szczepionek[15]; Sinclair był współzałożycielem[16]. Genocea zwolniła większość pracowników w 2022 roku po przedstawieniu rozczarowujących danych na AACR[17].

W 2008 roku Sinclair został awansowany na profesora zwyczajnego (tenured professor) w Harvard Medical School. Kilka lat później został również profesorem nadzwyczajnym (conjoint professor) w School of Medical Sciences na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii[18].

W 2008 roku Sinclair dołączył do naukowej rady doradczej Shaklee i pomógł im opracować i wprowadzić na rynek produkt zawierający resweratrol o nazwie "Vivix"; po tym jak Wall Street Journal poprosił o wywiad na temat jego pracy z firmą i jej marketingu, kwestionował wykorzystanie jego nazwiska i słów do promowania suplementu i zrezygnował[19].

W 2011 roku Sinclair był współzałożycielem OvaScience z Michelle Dipp (która była zaangażowana w Sirtris), Aldrich, Westphal i Jonathan Tilly, w oparciu o pracę naukową wykonaną przez Tilly dotyczącą ssaczych oogonialnych komórek macierzystych i pracę nad mitochondriami autorstwa Sinclaira[20][21]. Praca Tilly'ego była kontrowersyjna, niektóre grupy nie były w stanie zreplikować jej wyników[22][23]. Firma ostatecznie znalazła się pod presją za omijanie amerykańskich organów regulacyjnych w zakresie przeprowadzania testów płodności. Poddano w wątpliwość skuteczność technologii wspomagania płodności, którą zaczęła sprzedawać w 2014, pomimo niewielkich dowodów, że pomogła pacjentom w poczęciu[24].

W 2011 roku Sinclair był również współzałożycielem CohBar, wraz z Nirem Barzilai i innymi współpracownikami. Celem CohBar było odkrycie i rozwój nowych peptydów pochodzących z mitochondriów[25]. Cohbar określa się jako firma biotechnologiczna na etapie klinicznym, ale nie posiada kandydatów na leki w testach klinicznych[26].

W 2015 roku Sinclair opisał The Scientist swoje wysiłki w celu uzyskania finansowania dla swojego laboratorium, jak jego laboratorium wzrosło do około 20 osób, skurczyło się z powrotem do około 5, a następnie ponownie wzrosło, ponieważ ściągnął fundusze od organizacji filantropijnych i firm, w tym firm, które pomógł założyć. W 2015 roku jego laboratorium liczyło 22 osoby i było wspierane przez jeden grant R01 i było w 75% finansowane z funduszy niefederalnych[25]. Jednak od 2016, finansowanie federalne zaczęło wzrastać[27].

We wrześniu 2019 roku Sinclair opublikował Lifespan: Why We Age - and Why We Don't Have To, bestseller New York Timesa, napisany wspólnie z dziennikarzem Matthew LaPlante i przetłumaczony na 18 języków[28]. Wydany został również jako audiobook na Audible, czytany przez Sinclaira[29]. Sinclair szeroko omówił swoje praktyki związane z długowiecznością w mediach społecznościowych oraz zawarł je w książce[30]. Obejmują one codzienne dawki NMN i resweratrolu, które jak twierdzi Sinclair są aktywatorami SIRT1. W listopadzie 2022 roku Sinclair znalazł się pod ostrzałem za działania, które jego firma Metro Biotech podjęła w celu wycofania NMN z rynku jako suplementu, ponieważ Sinclair zarówno zarejestrował NMN, jak i nagłośnił NMN jako nowy lek będący przedmiotem badań[31].

Badania

Podczas pracy w laboratorium Guarente, odkrył że Sirtuina 1 (nazywana sir2 u drożdży; ang. silent mating-type information regulation 2), spowalnia procesy starzenia u drożdży poprzez redukowanie gromadzenia się extrachromosomalnego rDNA (ang. Extrachromosomal rDNA circle). Inne prace w laboratorium w tym czasie określiły NAD jako niezbędny kofaktor dla działania sirtuiny[32]. W 2002 roku, po wyjeździe na Harvard, starł się z Guarente na spotkaniu naukowym w Cold Spring Harbor Laboratory, kwestionując opis Guarante'a dotyczący tego, w jaki sposób sir2 może być zaangażowany w starzenie się; to zapoczątkowało naukową rywalizację[9].

W 2003 roku, kiedy jego laboratorium było jeszcze małe, Sinclair dowiedział się, że naukowcy z pensylwańskiej firmy biotechnologicznej o nazwie Biomol Research Laboratories odkryli, że polifenole, w tym resweratrol, mogą aktywować sir2, i współpracował z nimi, aby to potwierdzić[32]. Doprowadziło to do powstania w 2003 publikacji autorstwa Sinclaira zarówno w Nature jak i Science[33]. Sinclair otwarcie opowiadał się za resweratrolem jako związkiem przeciwstarzeniowym i rozpoczął naukową debatę na temat tego, czy to prawda i czy resweratrol faktycznie aktywuje sirtuiny[32][33][34]. Dokładnej analizie poddano również publikacje dotyczące odwrócenia wieku myszy[35]. Prace w innym laboratorium, wykonane częściowo z funduszy Sirtris, wykazały wzrost liczby mitochondriów w komórkach myszy, którym podano wysokie dawki resveratrolu[32]. Laboratorium Sinclaira kontynuowało prace nad resweratrolem i podobnymi substancjami, a także nad mitochondriami i NAD, wszystkie ukierunkowane na zrozumienie starzenia się i zapobieganie mu[34].

Wyraził pogląd, że postępy w badaniach nad starzeniem się mogą umożliwić człowiekowi dożycie 200 lat[36].

Przypisy

  1. ↑ The Enthusiast [online], MIT Technology Review [dostęp 2020-12-23] (ang.).
  2. ↑ a b David Sinclair | The Sinclair Lab | Harvard Medical School, Department of Genetics [online], genetics.med.harvard.edu [dostęp 2020-12-23].
  3. ↑ 3164589, Anti-ageing researcher named in Time magazine's Top 100 [online], UNSW Newsroom, 28 kwietnia 2014 [dostęp 2020-12-23].
  4. ↑ David Sinclair, PhD, AO, Named to Time Magazine’s Health Care 50 [online], www.businesswire.com, 22 października 2018 [dostęp 2020-12-23] (ang.).
  5. ↑ Andrew David Sinclair, Australia Day 2018 Honours List [online], 26 stycznia 2018.
  6. ↑ Toren Finkel, The enlightenment of age, „Nature”, 573 (7773), 2019, s. 193–194, DOI: 10.1038/d41586-019-02667-5, ISSN 0028-0836 [dostęp 2021-01-01] (ang.).
  7. ↑ Audible.com | Unlock a listen for every moment [online] [dostęp 2021-01-01] (ang.).
  8. ↑ a b The Enthusiast | MIT Technology Review [online], web.archive.org, 30 kwietnia 2020 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30].
  9. ↑ a b c d e Aging Research's Family Feud | Science [online], web.archive.org, 17 sierpnia 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
  10. ↑ {{{tytuł}}} [online], web.archive.org [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-13].
  11. ↑ Tests Begin on Drugs That May Slow Aging - The New York Times [online], web.archive.org, 17 sierpnia 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
  12. ↑ Xconomy: Former Sirtris Execs' Nonprofit Starts Selling Resveratrol with Potential Anti-Aging Effects Online [online], Xconomy, 12 sierpnia 2010 [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  13. ↑ UPDATED: GSK moves to shutter Sirtris' Cambridge office, integrate R&D | FierceBiotech [online], web.archive.org, 28 kwietnia 2019 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-28].
  14. ↑ GSK absorbs controversial ‘longevity’ company : Nature News Blog [online], web.archive.org, 17 grudnia 2013 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-17].
  15. ↑ Warding Off Diseases, Many Vaccines at a Time - The New York Times [online], web.archive.org, 17 sierpnia 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
  16. ↑ Polaris' Bitterman is humble about his early VC success - Boston Business Journal [online], web.archive.org, 17 sierpnia 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
  17. ↑ Five years into neoantigen work, cash-strapped Genocea lays off staff as it looks for 'strategic alternatives' [online], Endpoints News [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  18. ↑ Professor David Sinclair | School of Medical Sciences [online], web.archive.org, 1 grudnia 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-01].
  19. ↑ Harvard Researcher Tied to Shaklee ‘Anti-Aging Tonic’ Vivix - Health Blog - WSJ [online], web.archive.org, 1 grudnia 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-01].
  20. ↑ {{{tytuł}}} [online], web.archive.org [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-14].
  21. ↑ Rejuvenating the Chance of Motherhood? [online], web.archive.org, 14 lutego 2017 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-14].
  22. ↑ Kendall Powell, Born or made? Debate on mouse eggs reignites, „Nature”, 441 (7095), 2006, s. 795–795, DOI: 10.1038/441795a, ISSN 0028-0836 [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  23. ↑ Kelsey M. Grieve i inni, The controversial existence and functional potential of oogonial stem cells, „Maturitas”, 82 (3), 2015, s. 278–281, DOI: 10.1016/j.maturitas.2015.07.017, ISSN 0378-5122 [dostęp 2022-11-16] (Błąd! Nieznany kod języka: English. Sprawdź listę kodów.).
  24. ↑ Turmoil at Troubled Fertility Company Ovascience [online], MIT Technology Review [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  25. ↑ a b Follow the Funding | The Scientist Magazine® [online], web.archive.org, 11 kwietnia 2018 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-11].
  26. ↑ CohBar, Inc. [online], CohBar, Inc. [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  27. ↑ Grantome: Search [online], web.archive.org, 28 stycznia 2021 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-28].
  28. ↑ Toren Finkel, The enlightenment of age, „Nature”, 573 (7773), 2019, s. 193–194, DOI: 10.1038/d41586-019-02667-5, ISSN 0028-0836 [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  29. ↑ Lifespan Audiobook | Dr David A. Sinclair, Matthew D. LaPlante | Audible.com.au [online], web.archive.org, 22 lutego 2020 [dostęp 2022-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-22].
  30. ↑ NOVOS, The Anti-Aging Supplements David Sinclair Takes | Skeptical Review [online], NOVOS, 10 maja 2022 [dostęp 2022-11-16] (ang.).
  31. ↑ https://twitter.com/bradstanfieldmd/status/1591169123324956672 [online], Twitter [dostęp 2022-11-16] (pol.).
  32. ↑ a b c d The Enthusiast [online], MIT Technology Review [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  33. ↑ a b Jennifer Couzin, Aging Research's Family Feud, „Science”, 303 (5662), 2004, s. 1276–1279, DOI: 10.1126/science.303.5662.1276, ISSN 0036-8075, PMID: 14988530 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  34. ↑ a b Benjamin Wallace, An MIT Scientist Claims That This Pill Is the Fountain of Youth [online], New York Magazine.
  35. ↑ Ana P. Gomes i inni, PUBPEER Dissection of Anomalies with Figures in Declining NAD(+) induces a pseudohypoxic state disrupting nuclear-mitochondrial communication during aging, „PubPeer”, 19 grudnia 2013.
  36. ↑ How scientists want to make you young again [online], MIT Technology Review [dostęp 2022-11-16] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Sinclair&oldid=68767539”