Łowczyk czczony

Łowczyk czczony
	Todiramphus sanctus
	(Vigors & Horsfield, 1827)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	ptaki neognatyczne
Rząd	kraskowe
Rodzina	zimorodkowate
Podrodzina	łowce
Rodzaj	Todiramphus
Gatunek	łowczyk czczony
Synonimy
	Halcyon sanctus Vigors & Horsfield, 1827; Halcyon sancta Vigors & Horsfield, 1827;
	Halcyon sanctus Vigors & Horsfield, 1827; Halcyon sancta Vigors & Horsfield, 1827;
Podgatunki
	T. s. sanctus (Vigors & Horsfield, 1827); T. s. vagans (R. Lesson, 1828); T. s. norfolkiensis (Tristram, 1885); T. s. canacorum (L. Brasil, 1916); T. s. macmillani (Mayr, 1940);
	T. s. sanctus (Vigors & Horsfield, 1827); T. s. vagans (R. Lesson, 1828); T. s. norfolkiensis (Tristram, 1885); T. s. canacorum (L. Brasil, 1916); T. s. macmillani (Mayr, 1940);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Łowczyk czczony^[5], łowiec czczony^[3] (Todiramphus sanctus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae). Występuje w Australazji, zimą także w Indonezji. Nie jest zagrożony.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała: 19–24 cm. Masa ciała: średnio 45 g^[6].

Wierzch niebieskozielony. Na czole małe płowe znaczki, obroża płowa do białej. Młode mniej intensywnie ubarwione.

Zasięg i środowisko[edytuj | edytuj kod]

Osiadły lub wędrowny, pospolity w widnych lasach i zadrzewieniach Indonezji, Nowej Gwinei, Australii, Nowej Zelandii i wysp zachodniego Pacyfiku.

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Głos: Kilkusylabowe, opadające piski i wibrujące okrzyki.

Lęgi: Ptaki te przez większość roku prowadzą przeważnie samotny tryb życia, tylko na sezon lęgowy łączą się w pary. Wyprowadzają zwykle dwa lęgi w sezonie lęgowym, który trwa od września do grudnia, a niekiedy (gdy warunki na to pozwolą) i do marca. Gniazdo stanowi nora wykopana w kopcu termitów lub w brzegu rzeki, bądź dziupla w drzewie. Jego przygotowaniem zajmują się oba ptaki z pary, podobnie jak wysiadywaniem jaj (w liczbie 3–6) i opieką nad pisklętami. Wysiadywanie trwa około 18 dni, a młode opuszczają gniazdo po około 26 dniach od wyklucia^[6].

Pożywienie: Łowczyk czczony żeruje głównie na lądzie, tylko od czasu do czasu chwyta zdobycz w wodzie. Żywi się skorupiakami, drobnymi gadami, owadami i ich larwami, rzadziej rybami. Ptak siada na nisko usytuowanej, odsłoniętej gałęzi i wypatruje zdobyczy. Gdy ofiara zostanie zlokalizowana, pikuje w dół i chwyta ją dziobem, po czym wraca na gałąź, aby ją zjeść^[6].

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje łowczyka czczonego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy^[4].

Podgatunki[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków T. sanctus^[7]:

T. s. sanctus (Vigors & Horsfield, 1827) – Australia (bez Tasmanii) do wschodnich Wysp Salomona, poza sezonem lęgowym migruje do Indonezji i Melanezji^[2]
T. s. vagans (R. Lesson, 1828) – Nowa Zelandia, wyspy Lord Howe i Kermadec
T. s. norfolkiensis (Tristram, 1885) – wyspa Norfolk
T. s. canacorum (L. Brasil, 1916) – wyspy Nowa Kaledonia (Grande Terre) i Île des Pins
T. s. macmillani (Mayr, 1940) – Wyspy Lojalności

Za podgatunek łowczyka czczonego bywał także uznawany łowczyk płaskodzioby (Todiramphus recurvirostris)^[2]^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Todiramphus sanctus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Sacred Kingfisher (Todiramphus sanctus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
↑ ^a ^b P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 163, 1999.
↑ ^a ^b Todiramphus sanctus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Halcyoninae Vigors, 1825 - łowce (wersja: 2022-09-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-12-13].
↑ ^a ^b ^c Sacred Kingfisher. [w:] Birds in Backyards [on-line]. [dostęp 2020-06-07]. (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Sacred kingfisher. [w:] New Zealand Birds Online [on-line]. (ang.).

[itis-1] Todiramphus sanctus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Sacred Kingfisher (Todiramphus sanctus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).

[mc-3] P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 163, 1999.

[iucn-4] Todiramphus sanctus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-5] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Halcyoninae Vigors, 1825 - łowce (wersja: 2022-09-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-12-13].

[bib-6] Sacred Kingfisher. [w:] Birds in Backyards [on-line]. [dostęp 2020-06-07]. (ang.).

[ioc-7] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-13]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]