11 Pułk Kolejowy

11 Pułk Kolejowy im. Stanisława Łańcuckiego
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1960
Rozformowanie	1990
Patron	Stanisław Łańcucki
	Tradycje
Rodowód	11 batalion drogowy (1959-1966)
Kontynuacja	Wojskowe Zakłady Budownictwa Kolejowego
	Dowódcy
Ostatni	płk Krzysztof Kaliszewski
	Organizacja
Numer	JW 1039
Dyslokacja	Twierdza Przemyśl
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Podległość	dowództwo Zgrupowania Wojsk Kolejowych i Drogowych

11 Pułk Kolejowy im. Stanisława Łańcuckiego – jednostka wojskowa Zgrupowania Wojsk Kolejowych i Drogowych ludowego Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został na podstawie Zarządzenia Dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego Nr 14/Org. z dnia 18.02.1959 roku. W 1967 roku Rada Państwa nadała jednostce imię działacza komunistycznego, kolejarza, posła na sejm w latach 1919-22 Stanisława Łańcuckiego, a pracownicy węzła kolejowego Przemyśl - Żurawica - Medyka ufundowali sztandar^[3].

Żołnierze jednostki wykonując zadania szkoleniowo-produkcyjne przebudowali węzeł kolejowy Skarżysko Kamienna, zelektryfikowali linię kolejową Lublin-Dęblin, brali udział w budowie Centralnej Magistrali Kolejowej Śląsk-Porty, Linii Hutniczo-Siarkowej, Dworca Centralnego w Warszawie, układu komunikacyjnego Huty Katowice^[3].

Stacjonował w twierdzy w Przemyślu^[4]. Razem z 2 Pułkiem Kolejowym z Inowrocławia, 3 Warszawskim Pułkiem Mostowym z Płocka, 4 Pułkiem Drogowo-Eksploatacyjnym z Niska, 5 Pułkiem Kolejowo-Mostowym z Modlina, 8 Pułkiem Mostowym z Grudziądza, 10 Pułkiem Kolejowym z Przemyśla, 12 Pułkiem Kolejowym z Tarnowskich Gór i 12 Pułkiem Drogowo-Eksploatacyjnym z Modlina wchodził w skład Zgrupowania Wojsk Kolejowych i Drogowych^[3]. Rozformowany został w 1990 roku^[5].

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku^[3]:

płk Kazimierz Węgorowski
płk Władysław Zaleski
płk Janusz Gryglicki
płk Witold Mazur
płk Zygmunt Warszakowski
ppłk Krzysztof Kaliszewski
ppłk Henryk Pawłoś

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 751.
↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
↑ ^a ^b ^c ^d Historia ZŻWP w Przemyślu
↑ jednostki wojskowe.pl
↑ Zarząd Koła Nr 2 ZŻWP w Przemyślu

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.

[CITEREFLeszkowicz2022751-1] Leszkowicz 2022 ↓, s. 751.

[2] Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy

[zzw-3] Historia ZŻWP w Przemyślu

[4] stki wojskowe.pl

[5] Zarząd Koła Nr 2 ZŻWP w Przemyślu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Rodowód	Związek Patriotów Polskich PSZ w ZSRR (1943–1944) Armia Ludowa
Instytucje centralne	Naczelne Dowództwo (1944) Sztab Główny ND Główny Sztab Formowania Szefostwo Mobilizacji i Uzupełnień Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Główne Kwatermistrzostwo
Formacje	1 AWP 2 AWP piechota na froncie wsch. broń pancerna na froncie wsch. artyleria na froncie wsch. Wojska Ochrony Pogranicza Wojskowa Służba Wewnętrzna
Struktura organizacyjna	OdB 1 Korpusu PSZ w ZSRR OdB WP w 1949 OdB WP w okresie stalinizmu OdB WP na przełomie lat 50/60 XX w. WP w latach 80.
Działania wojsk	bitwa pod Lenino przyczółki pod Dęblinem i Puławami przyczółek warecko-magnuszewski przyczółki warszawskie Praga Warszawa przełamanie Wału Pomorskiego operacja pomorska bitwa o Kołobrzeg forsowanie Nysy operacja łużycka forsowanie Odry operacja berlińska GO Rzeszów akcja „Wisła” GO Wisła Poznański Czerwiec Operacja „Dunaj” Grudzień 1970 wzgórza Golan stan wojenny w Polsce
Stalinizm w wojsku	Główny Zarząd Informacji obława augustowska walka z partyzantką niepodległościową i antykomunistyczną proces Tatar-Utnik-Nowicki proces generałów Uroczysko Baran Wojskowy Korpus Górniczy Kwatera na Łączce
Szkolnictwo wojskowe	ASG WAP WAT WAM WSOWOP WSOWZ SOR TOSWLot COS WSW