Powojnik Jackmana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:37, 16 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Powojnik Jackmana
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

Euphyllophyta

Klad

rośliny nasienne

Klasa

okrytonasienne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

powojnik

Gatunek

powojnik Jackmana

Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} T. Moore
Proc. Roy. Hort. Soc. London 3:364. 1863

Powojnik Jackmana (Clematis ×jackmanii Moore) – mieszaniec roślin z rodzaju powojników, powstały ze skrzyżowania Clematis lanuginosa i Clematis viticella[2]. Jest pierwszym wielkokwiatowym mieszańcem, otrzymano go jeszcze w 1812 i nadal jest uprawiany[3] . Obecnie jego formę pierwotną traktuje się jako odmianę, występuje pod nazwą "Jackmanii".

Morfologia

Łodyga
Pędy cienkie i wiotkie, dorastające do 3-4 m, czepiają się podpór ogonkami liściowymi.
Liście
Dolne nieparzystopierzaste, górne często pojedyncze .
Kwiaty
Pojedyncze, bardzo duże o średnicy 10-15 cm, w kolorze ciemnofioletowym, osadzone na szypułkach o długości 10-14 cm. Płatków korony 4 – 6, pręciki i słupki liczne. Okres kwitnienia przypada od czerwca do września.
Owoc
niełupki z ościstymi wyrostkami.

Zastosowanie i uprawa

  • Roślina ozdobna: powojniki uważane są za najpiękniejsze rośliny wśród roślin pnących i sadzone są w celach ozdobnych na balkonach i w ogrodach przydomowych.
  • Wymagania. Wymaga żyznej i wilgotnej gleby z dużą ilością próchnicy[3]. Odczyn gleby musi być obojętny lub lekko alkaliczny (pH 6 – 7). Najlepsze jest stanowisko słoneczne, ale korzenie i dolna część rośliny powinny znajdować się w cieniu. Powojniki nie lubią wietrznych miejsc oraz są bardzo wrażliwe na suszę i niską wilgotność powietrza. Nie są zupełnie odporne na mróz.
  • Uprawa. Sadzi się ukorzenione sadzonki w dole o rozmiarach 40 × 40 cm, wypełnionym wcześniej przygotowaną żyzną ziemią[4] . Rozrośnięte rośliny nawozi się kilkakrotnie (nie dłużej niż do końca lipca) nawozami wieloskładnikowymi[4]. Pędy przycina się na wysokości 30 – 40 cm nad ziemią. Roślina wymaga podpór, czasami trzeba przymocowywać pędy. Na zimę należy dolną część powojnika okryć korą lub gałęziami.

Szkodniki. Choroby

  • mączniak prawdziwy – na liściach i pędach pojawia się mączysty nalot. Groźna choroba. Zaatakowane pędy usunąć i spalić, całą roślinę kilkakrotnie opryskiwać odpowiednimi fungicydami.
  • mszyce – występują rzadko i są łatwe do zwalczenia preparatami owadobójczymi.
  • uwiąd – całe rośliny lub pojedyncze pędy więdną i zamierają . Groźna choroba. Kupować tylko zdrowe okazy, w razie wystąpienia choroby usuwać chore pędy i podlewać ziemię preparatami grzybobójczymi.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2009-06-07]. (ang.).
  2. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
  3. a b zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
  4. a b Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.