Przejdź do zawartości

Achinger III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Achinger III
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Aichinger III, Kieystucz

Pierwsza wzmianka

1577

Achinger III (Aichinger III, Kieystucz) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Achinger, z nobilitacji.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W pas. Pole górne w słup, po prawej w polu czerwonym wieża srebrna, po lewej, w polu złotym na trójwzgórzu zielonym siedząca wiewiórka czerwona. W polu dolnym cztery skosy: srebrny, czerwony, złoty i czarny. Klejnot: Między dwoma skrzydłami orlimi, prawym w pas białym i czerwonym, lewym w pas czarnym i złotym, rycerz zbrojny, trzymający w prawicy miecz w słup, w lewicy jabłko złote. Labry z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej czarne, podbite złotem[1].

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Odmiana nadana 2 kwietnia 1577 roku Augustynowi Achingerowi a Jachen wraz z braćmi stryjecznymi – Jerzym i Zbilutem (Sebaldem) przez cesarza Rudolfa II w Pradze. Zatwierdzony w Rzeczypospolitej na sejmie 12 czerwca 1593[2].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Achinger, Ajchinger, Jagowd, Jagowdowicz.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfred Znamierowski podaje prawe skrzydło w klejnocie całe czerwone.
  2. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 7. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]