Aleksander Habiniak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Jan Habiniak
„Wysoki”, „Kmicic”, „Kuźma”
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1897
Bartkowice

Data i miejsce śmierci

sierpień 1940
Brześć nad Bugiem

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie
Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

Okręg Polesie ZWZ

Stanowiska

komendant okręgu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Aleksander Jan Habiniak ps. „Wysoki”[1], „Kmicic”, „Kuźma” (ur. 19 lipca 1897 w Bartkowicach, zm. w sierpniu 1940 w Brześciu nad Bugiem) – major piechoty Wojska Polskiego, komendant Okręgu Polesie ZWZ.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 lipca 1897 w Bartkowicach, w ówczesnym powiecie powiecie noworadomskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Władysława i Pauli z Widuchów[1][2]. Od 1913 był członkiem Strzelca. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Od 1915 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. 31 stycznia 1920 został mianowany podporucznikiem. Był uczestnikiem wojny z bolszewikami.

W 1923 był przydzielony z 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu do Powiatowej Komendy Uzupełnień Wieluń na stanowisko oficera instrukcyjnego[3]. W grudniu 1924 został przeniesiony z 5 psp do 25 pułku piechoty w Piotrkowie i przydzielony do PKU Piotrków na stanowisko oficera instrukcyjnego[4][5]. W marcu 1926, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do 25 pp[6]. Przeniesiony do 77 pułku piechoty w Lidzie (1927–1928)[7], skąd przeniesiony do 28 pułku piechoty w Łodzi[8]. Komendant obwodowy Przysposobienia Wojskowego na miasto Łódź. 2 grudnia 1930 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 149. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W 1933 został przeniesiony do 36 pułku piechoty w Warszawie, gdzie był komendantem obwodowym PW. Był komendantem Związku Strzeleckiego na województwo warszawskie. W marcu 1939 pełnił służbę w Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie na stanowisku kierownika PW[10].

Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 jako dowódca batalionu zapasowego 86 pułku piechoty w Ośrodku Zapasowym 19 Dywizji Piechoty w Lidzie. Walczył z agresją ZSRR na Kresach Wschodnich. Od jesieni 1939 był współorganizatorem sieci konspiracyjnej Organizacji Orła Białego. Był wiceprzewodniczącym OOB na teren Warszawy. W końcu 1939 został włączony z OOB do SZP potem ZWZ. W 1940 został mianowany na stopień majora. Był komendantem Okręgu ZWZ Polesie od marca do sierpnia 1940. W sierpniu 1940 został prawdopodobnie zdekonspirowany przez agentów NKWD. Podczas próby aresztowania podjął obronę, w trakcie której zginął.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-01]..
  2. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 38, tu podano, że urodził się 19 lutego 1897.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 388, 446, 1483.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 128 z 6 grudnia 1924, s. 717.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 184, 388, 1344.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 9.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 91, 241.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 76, 558.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 333.
  10. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 38, 452.
  11. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 8 lipca 1922, s. 481.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 76.
  14. ↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 83.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Habiniak&oldid=66483091”