Ambroży (Smirnow)

Ambroży

Aleksiej Smirnow
Arcybiskup muromski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1874 Kostroma
Data śmierci	1938
Arcybiskup muromski
Okres sprawowania	1934–1935
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	7 kwietnia 1900
Prezbiterat	30 kwietnia 1900
Nominacja biskupia	29 lipca 1911
Chirotonia biskupia	31 lipca 1911

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	31 lipca 1911
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Sobór Trójcy Świętej
Konsekrator	Antoni (Wadkowski)

Ambroży, imię świeckie Aleksiej Stiepanowicz Smirnow (ur. 23 marca^?/4 kwietnia 1874 w Kostromie, zm. w kwietniu 1938) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem prawosławnego protojereja służącego w eparchii kostromskiej. Ukończył seminarium duchowne w Kostromie, a następnie w 1899 Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata nauk teologicznych. Po ukończeniu nauki skierowano go do pracy w charakterze asystenta inspektora seminarium duchownego w Błagowieszczeńsku. 7 kwietnia 1900 biskup błagowieszczeński Innocenty dokonał jego postrzyżyn mniszych, nadając mu imię zakonne Ambroży. 30 kwietnia 1900 mnich Ambroży przyjął święcenia kapłańskie. W 1901 został inspektorem seminarium duchownego w Błagowieszczeńsku, zaś w 1904 otrzymał stanowisko jego rektora z godnością archimandryty. W latach 1906–1911 był przełożonym Monasteru Miroskiego w Pskowie.

29 lipca 1911 otrzymał nominację na biskupa michajłowskiego, wikariusza eparchii riazańskiej. Jego chirotonia miała miejsce 31 lipca tego samego roku w Ławrze św. Aleksandra Newskiego. W eparchii riazańskiej służył do maja 1917, gdy przeniesiono go do eparchii orłowskiej, również jako jej wikariusza z tytułem biskupa jeleckiego. Brał udział w pracach Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na przełomie lat 1917 i 1918.

W 1918 został aresztowany. Kolejne informacje o tym pochodzą z końca 1920 lub już z 1921, gdy jest wymieniany jako biskup briański. W 1921 ponownie został aresztowany, w roku następnym zatrzymany ponownie i za czynne przeciwdziałanie rozwojowi ruchu odnowicielskiego zmuszony do zamieszkania w Moskwie. W 1923 mianowano go biskupem riazańskim. W latach 1925–1926 był wikariuszem eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa siergijewskiego. Służył w moskiewskiej cerkwi św. Mikołaja w Ziemnym Grodzie. W 1926 został aresztowany, a następnie skazany na trzyletnie zesłanie do Ust'-Sysolska. W 1928 został biskupem dmitrowskim, wikariuszem eparchii moskiewskiej.

W 1928 otrzymał godność arcybiskupią i został ordynariuszem eparchii wołogodzkiej. Trzy lata od powołania na urząd został po raz kolejny aresztowany i skazany na trzy lata łagru. Po odbyciu kary ponownie powrócił do czynnej pracy duszpasterskiej jako wikariusz eparchii saratowskiej z tytułem biskupa pugaczowskiego. W latach 1934–1935 był wikariuszem eparchii niżnonowogrodzkiej z tytułem biskupa muromskiego. W 1935 został ponownie aresztowany i skazany na trzyletnią zsyłkę do Kraju Krasnojarskiego. W 1938 zatrzymano go powtórnie. Podczas śledztwa przyznał się do stawianych mu zarzutów przygotowywania powstania zbrojnego i działalności kontrrewolucyjnej. Został skazany na śmierć i rozstrzelany.

Odznaczony orderem św. Włodzimierza III stopnia.