Amir Khan (bokser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amir Khan
Ilustracja
(2007)
Pseudonim

King Khan

Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1986
Bolton

Obywatelstwo

Wielka Brytania

Wzrost

174 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior półśrednia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

40

Zwycięstwa

34

Przez nokauty

21

Porażki

6

Remisy

0

Nieodbyte

0

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
srebro Ateny 2004 boks
(waga lekka)
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 19 lutego 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Amir Iqbal Khan, pen: عامر خان (ur. 8 grudnia 1986 w Boltonie) – brytyjski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC w kategorii junior półśredniej (do 140 funtów), srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atenach.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Jako junior był trzykrotnym amatorskim mistrzem Wielkiej Brytanii, oraz mistrzem Europy i mistrzem świata juniorów (w 2004)[1]. Na igrzyskach olimpijskich w Atenach wywalczył srebrny medal, przegrywając w finale z Mario Kindelánem.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Khan (z lewej) i Malignaggi na konferencji prasowej w dniu 17 marca 2010

Na zawodowstwo przeszedł w lipcu 2005. Do końca tego roku stoczył cztery zwycięskie pojedynki. W następnym roku wygrał kolejnych sześć walk, jednak w ostatniej z nich, 9 grudnia 2006 z Rachidem Drilzane, pierwszy raz był liczony. Ostatecznie wygrał pojedynek na punkty[2].

W 2007 wygrał pięć pojedynków. 14 lipca 2007 wywalczył tytuł Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii lekkiej, pokonując Williego Limonda, a następnie obronił go dwukrotnie, nokautując Scotta Lawtona i Grahama Earla. 2 lutego 2008 jeszcze raz obronił swój tytuł, pokonując na punkty byłego mistrza świata federacji IBF w kategorii junior lekkiej Gairy St. Claira[3], a następnie w walce eliminacyjnej WBO pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Duńczyka Martina Kristjansena[4].

Po tej walce Khan rozstał się ze swoim dotychczasowym trenerem, Oliverem Harrisonem, który krytykował boksera za zbyt duże zaangażowanie w sprawy pozasportowe, co miało mieć negatywny wpływ na przygotowanie do pojedynków[5]. Tymczasowym trenerem Khana został Dean Powell[6].

21 czerwca 2008, w kolejnej obronie tytułu Wspólnoty Brytyjskiej, pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Michaela Gomeza, choć już w drugiej rundzie leżał na deskach[7]. Miesiąc później nowym trenerem Khana został Jorge Rubio[8].

6 września 2009 Khan doznał pierwszej porażki w karierze, przegrywając już w pierwszej rundzie z Breidisem Prescottem. Brytyjczyk po raz pierwszy leżał na deskach już po 30 sekundach walki. Zdołał się podnieść, jednak ponownie został znokautowany i wyliczony zaledwie po 54 sekundach pojedynku[9]. Po tej przegranej Khan zwolnił Rubio z funkcji trenera[10] i zatrudnił Freddiego Roacha[11].

Na ring powrócił zaledwie trzy miesiące później i pokonał już w drugiej rundzie Oisina Fagana[12]. 14 marca 2009 pokonał Marco Antonio Barrerę po technicznej decyzji w piątej rundzie. W pierwszej rundzie po przypadkowym zderzeniu głowami Barrera doznał dużego rozcięcia skóry na czole. Walka została przerwana w piątej rundzie, ponieważ krew cieknąca z rany zalewała lewe oko Meksykanina i utrudniała mu widoczność. Po podliczeniu punktów do czasu przerwania walki wygrał Khan w stosunku 50–44, 50–45 i 50–45[13]. Promotor Barrery, Don King, po walce złożył protest twierdząc, że sędzia powinien przerwać pojedynek już w pierwszej rundzie, bezpośrednio po zderzeniu bokserów głowami, a walka powinna zostać uznana za nieodbytą[14]. Protest został jednak odrzucony[15].

18 lipca 2009 Khan wywalczył tytuł mistrza świata organizacji WBA w kategorii junior półśredniej, pokonując jednogłośnie na punkty Andrija Kotelnyka w stosunku 120–108, 118–111 i 118–111[16]. 5 grudnia 2009, w pierwszej obronie tytułu, pokonał już w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut Dmytro Salitę. Jego rywal trzykrotnie leżał na deskach[17].

15 maja 2010 Khan stoczył swój pierwszy pojedynek poza granicami Wielkiej Brytanii – w nowojorskiej Madison Square Garden. Jego przeciwnikiem był Paul Malignaggi. Khan wygrał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie[18]. 23 lipca 2011 w walce unifikacyjnej znokautował w piątej rundzie Zaba Judah zdobywając dodatkowo pas IBF oraz status super championa federacji WBA[19]. 10 grudnia 2011 stracił mistrzowskie pasy ulegając przez niejednogłośną decyzję Lamontowi Petersonowi[20]. Po tym jak wykryto u Petersona środki dopingujące tytuł mistrzowski WBA przywrócono Khanowi który stracił 14 lipca 2012 w pojedynku unifikacyjnych z mistrzem WBC Dannym Garcia, gdy został przez niego znokautowany w czwartej rundzie[21].

Na ring powrócił 15 grudnia 2012 roku, zmierzył się z niepokonanym Carlosem Moliną. Khan narzucił swoje tempo, a znacznie wolniejszy Molina nie mógł znaleźć sposobu na Khana. Walka zakończyła się poddaniem Moliny, między 10 a 11 rundą[22].

W Sheffield 27 kwietnia 2013, Khan pokonuje jednogłośnie na punkty w stosunku 114:113 115:113 i 115:112 Meksykanina Julio Díaza.

W 2014 w Las Vegas w Nevadzie, Khan wygrywa jednogłośnie na punkty dwie walki z Amerykanami. 3 maja z Luisem Collazo (w stosunku 119:104, 117:106 i 119:104) i 13 grudnia z Devonem Alexandrem (w stosunku 119:109. 118-110 i 120:108).

29 maja 2015 na Brooklynie pokonał jednogłośnie na punkty 115:113, 117:111 i 117:111 Amerykanina Chrisa Algieriego (20-2, 8 KO)[23].

7 maja 2016 w Las Vegas został znokautowany w końcówce szóstej rundy przez Meksykanina Saula Alvareza (47-1-1, 33 KO). Walka odbyła się w umownym limicie 155 funtów.

8 września 2018 w Birmingham pokonał jednogłośnie na punkty 119:108, 119:109 i 118:110 Samuela Vargasa (29-4-2, 14 KO).

20 kwietnia 2019 w Madison Square Garden przegrał przed czasem w szóstej rundzie w pojedynku o tytuł mistrza świata wagi półśredniej federacji WBO. z Terence’m Crawfordem (35-0, 26 KO).

19 lutego 2022 roku w Manchesterze przegrał przez TKO w 6. rundzie z Kellem Brookiem (40-3, 28 KO)[24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ben Dirs: Amir’s road to Athens. BBC Sport, 2004-08-28. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  2. ↑ Khan tested on way to first title. BBC Sport, 2006-12-10. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  3. ↑ Steve Bunce: Faultless Khan goes the distance to prove his worth. The Independent, 2008-02-04. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  4. ↑ Khan stops Kristjansen in seven. BBC Sport, 2008-04-05. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  5. ↑ John Rawling: Khan rings in the new with change of trainer. The Guardian, 2008-05-02. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  6. ↑ Russell Barder: Khan appoints temporary trainer. BBC Sport, 2008-05-01. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  7. ↑ James Slater: Amir Khan Survives Knockdown To Stop Michael Gomez In Sensational Five Round Battle!. EastSideBoxing.com, 2008-06-21. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  8. ↑ Khan names Rubio as new trainer. BBC Sport, 2008-07-26. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  9. ↑ Khan knocked out in first round. BBC Sport, 2008-09-06. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  10. ↑ Trainer Rubio is ditched by Khan. BBC Sport, 2008-09-20. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  11. ↑ Gareth A Davies: Freddie Roach will get Amir Khan into shape. Daily Telegraph, 2008-09-23. [dostęp 2009-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-02)]. (ang.).
  12. ↑ James Slater: Amir Khan Too Much For Oisin Fagan, Wins In 2ND Round!. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  13. ↑ Alexey Sukachev: Khan beats Barrera on cut!. Fightnews.com, 2009-03-14. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  14. ↑ David Martin Warr: Don King protests Khan-Barrera!. Fightnews.com. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  15. ↑ Barrera protest rejected!. Fightnews.com, 2009-05-29. [dostęp 2009-07-21]. (ang.).
  16. ↑ Khan outpoints Kotelnik!. Fightnews.com, 2009-07-18. [dostęp 2009-07-20]. (ang.).
  17. ↑ Kevin Mitchell: Amir Khan storms to 76 second win over Dmitriy Salita. The Guardian, 2009-12-06. [dostęp 2009-12-20]. (ang.).
  18. ↑ Khan stops Malignaggi in 11th. ESPN.com, 2010-05-16. [dostęp 2010-05-17]. (ang.).
  19. ↑ Khan znokautował Judah. ringpolska.pl. (pol.).
  20. ↑ Sensacyjna i kontrowersyjna wygrana Petersona nad Khanem. ringpolska.pl. (pol.).
  21. ↑ [1] (Ringpolska.pl) [dostęp 2012-07-14].
  22. ↑ Khan zdeklasował Molinę. bokser.org. (pol.).
  23. ↑ Khan wypunktował Algieriego, Fortuna z pasem WBA. Bokser.org, 30 maja 2015. [dostęp 2015-05-30]. (pol.).
  24. ↑ SĘDZIA PRZERYWA MĘCZARNIE KHANA W SZÓSTEJ RUNDZIE [online], Bokser.org [dostęp 2022-02-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie świata wagi lekkopółśredniej w boksie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Amir_Khan_(bokser)&oldid=68681626”