Andrzej Biernacki (lekarz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Piotr Biernacki
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

14 marca 1903
Lublin

Data i miejsce śmierci

30 lipca 1963
Warszawa

Specjalność: interna, hematologia
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Andrzej Piotr Biernacki (ur. 14 marca 1903 w Lublinie, zm. 30 lipca 1963 w Warszawie[1][2][3][a]) – polski lekarz, specjalizujący się w zagadnieniach z zakresu chorób wewnętrznych, oraz schorzeń krwi i układu krwiotwórczego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie lekarza Mieczysława Józefa (1862–1948) i Zofii Anny z Weysflogów[6]. Był bratem Mieczysława Kwiryna – polskiego matematyka. W 1920 roku służył ochotniczo w Wojsku Polskim. Szkołę średnią ukończył w Lublinie. Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim i w Instytucie Pasteura w Paryżu. W latach 1929–1931 był lekarzem kolonii polskiej Orzeł Biały w st. Espirito Santo w Brazylii. Po powrocie do kraju został asystentem kliniki chorób wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego[7].

W czasie powstania warszawskiego w oddziale „Bakcyl”, pracował w szpitalu polowym przy ulicy Lwowskiej 13[2].

Po wojnie pracował w Warszawie jako lekarz internista[2]. W latach 1945–1947 był redaktorem naczelnym „Polskiego Archiwum Medycyny Wewnętrznej”[8]. Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk od 1954 roku, sekretarz Wydziału Nauk Medycznych PAN[9]. Przez trzy lata zasiadał w Prezydium tej instytucji[9]. Był również członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1]. Prekursor i propagator stosowania balneologii w leczeniu chorób[1].

Od 1936 roku był mężem kompozytorki i skrzypaczki Grażyny Bacewicz[1][10][11]. Ich córką jest Alina Biernacka (ur. 1942), malarka[12].

Zmarł 30 lipca 1963 w Warszawie[1][2][3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego oraz strona Szpitale Polowe 1944 jako rok urodzenia podają 1904[4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Biernacki Andrzej Piotr, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-03-01].
  2. ↑ a b c d Powstańcze Biogramy - Andrzej Biernacki [online], www.1944.pl [dostęp 2021-01-03] (pol.).
  3. ↑ a b T. Orlowski, ANDRZEJ BIERNACKI (1903–1963), „Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej”, 34, 1964, s. 1125–1134, PMID: 14235099 [dostęp 2021-01-03].
  4. ↑ Andrzej Biernacki [online], Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego.
  5. ↑ Andrzej Biernacki [online], Szpitale Polowe 1944.
  6. ↑ Stanisław Wiśniewski, Biernacki Mieczysław Józef Franciszek, [w:] Słownik biograficzny miasta Lublina, Lublin: Wydawn. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1993, ISBN 83-227-0564-6, OCLC 31296270 [dostęp 2021-01-03].
  7. ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 44. [dostęp 2024-05-09].
  8. ↑ Biernacki Andrzej Piotr, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2024-05-09].
  9. ↑ a b Andrzej Biernacki, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-01-03].
  10. ↑ Joanna Sendłak, Z ogniem: miłość Grażyny Bacewicz w przededniu wojny, wyd. 1, Warszawa: Skarpa Warszawska, 2018, ISBN 978-83-63842-69-7, OCLC 1028683436 [dostęp 2021-01-03].
  11. ↑ O Grażynie Bacewiczównie nieco inaczej [online], Kultura u Podstaw, 5 marca 2019 [dostęp 2021-01-03].
  12. ↑ Andrzej Piotr Biernacki z Giżyc h. Poraj [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2024-05-09].
  13. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1104 „za zasługi w pracy zawodowej”.
  14. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Biernacki_(lekarz)&oldid=73745078”