Andrzej Jenicz
| Data i miejsce urodzenia |
25 grudnia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 stycznia 1963 |
| Delegat Ambasady RP w Kirowie | |
| Okres |
od 1942 |
| Następca |
Adam Wisiński |
| Przedstawiciel Ambasady RP przy Dowództwie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR w Jangi-Jul pod Taszkentem | |
| Okres |
od 1942 |
| Poprzednik | |
Andrzej Jenicz, v. Skumin-Jenicz (ur. 25 grudnia 1898 w Kawonówce, pow. zwinogródzki, gub. kijowska, zm. 8 stycznia 1963 w Warszawie) – polski inżynier rolnik, urzędnik konsularny, spółdzielczy i państwowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stefana i Małgorzaty z d. Turowicz. Uczeń liceum w Żytomierzu (1909–1917). Służył w Wojsku Polskim (1918-). Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1921-1925). Odbył praktykę w Spółce Akcyjnej „Kooprolna” w Warszawie (1925-1926), pracował w Centrali Spółdzielni Rolniczo-Handlowych „Storol” w Warszawie (1926–1932), i w Polskim Monopolu Tytoniowym (1932–1939). Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty.
Był współodpowiedzialnym za transport złota Banku Polskiego SA z Warszawy do Rumunii (1939). Następnie dotarł przez Francję do Anglii; służył w Polskich Siłach Zbrojnych, w randze porucznika. Pracował jako attaché w Ambasadzie RP w Moskwie (1941-), organizując m.in. aparat opiekuńczy Ambasady RP w Syktywkarze, pełniąc funkcję delegata Ambasady RP w Kirowie (1942) i przedstawiciela Ambasady RP przy Sztabie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR w Jangi-Julu k. Taszkentu (1942). Był delegatem PCK na Palestynę (1942-) i wicekonsulem w Tel-Avivie (1943-1945). Zainicjował powstanie Izby Polsko-Palestyńskiej. Wcielony do Polskich Sił Zbrojnych przebywał w obozie przejściowym w Quassasin w Egipcie. Przewodniczący Komitetu Współpracy z Rządem Polski [Ludowej] w Palestynie oraz komitetu pomocy Warszawie, oba z siedzibą w Tel-Avivie.
W 1946 wrócił do Polski. Był zatrudniony w centrali Społem (1946–1948), w „Przemyśle Torfowym” (1948-), Centralnym Zarządzie Przemysłu Mięsnego w Warszawie, Centralnym Zarządzie Szkolenia Zawodowego Ministerstwa Handlu Wewnętrznego, Departamencie Wyższych Szkół Rolniczych w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego, w Urzędzie Gospodarki Torfowej (1955-). Od 1946 członek Stronnictwa Ludowego, a w 1948 członek Komitetu Naczelnego ZSL. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Smolana (opr.): Urzędnicy Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945. Przewodnik biograficzny, tom 1, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020.