Andrzej Malinowski (śpiewak)
| Data urodzenia |
3 listopada 1949 |
|---|---|
| Data śmierci |
30 stycznia 2018 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
śpiewak operowy |
| Odznaczenia | |
| |
Andrzej Malinowski (ur. 3 listopada 1949, zm. 30 stycznia 2018[1]) – polski śpiewak operowy (bas), wychowanek Tatiany Mazurkiewicz, związany z Teatrem Wielkim w Łodzi. Wolnomularz[2]. Pochowany w Poznaniu, na cmentarzu Miłostowo (pole 31, kwatera B).
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Był absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Wielkiego w Kole[3]. Ukończył studia na wydziale wokalno-aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi w 1975, w klasie śpiewu solowego prof. Tatiany Mazurkiewicz. W 1977 ukończył z wyróżnieniem kurs mistrzowski w Wiedniu u Jamesa Kinga[4].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
- Teatr Wielki w Łodzi (solista) – 1974–1978,
- sceny operowe Niemiec, m.in. Darmstadt i Berlin (solista) 1978-1983[1],
- Teatr Wielki w Warszawie (solista) – 1983-84
- Teatr Wielki w Łodzi (solista) – 1984-2005
Nagrody i wyróżnienia[4][edytuj | edytuj kod]
- Laureat I nagrody Krynickiego Festiwalu Arii i Pieśni w 1975 r.
- Laureat II nagrody w XIII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Francesco Vinasa w Barcelonie – rok 1975.
- Zasłużony Działacz Kultury (2002)
Repertuar[edytuj | edytuj kod]
Śpiewał zarówno partie oper komediowych, jak i dramatycznych, w sumie około 100 utworów różnych typów, m.in.:
- Baron cygański – Johann Strauss (syn), postać: Pali, reż.: Weit Wolfgang, Teatr Wielki Łódź (1975)
- Otello, Giuseppe Verdi, postać: Montano, reż. Sławomir Żerdzicki. Teatr Wielki Łódź (1976)
- Wesele Figara, Wolfgang Amadeus Mozart, postać: Figaro, reż. Christiane Mielitz, Teatr Wielki Łódź (1976)
- Borys Godunow – Modest Musorgski, postać: Borys Godunow, reż. Eugeniusz Korin, Teatr Wielki (1987)
- Nabucco – Giuseppe Verdi, postać: Zaccaria, reż. Marek Okopiński, (1987)[5]
- Faust – Charles Gounod, postać: Mefistofeles, reż. Waldemar Zawodziński, Teatr Wielki, Łódź, (1993)
- Borys Godunow – Modest Musorgski, postać: Borys Godunow, reż. Marek Weiss-Grzesiński, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki, (1996)
- Halka – Stanisław Moniuszko, postać: Stolnik, reż. Krzysztof Kelm, Teatr Wielki, Łódź, (2002)
- Traviata – Giuseppe Verdi, postać: Doktor, reż. Karolina Sofulak, Państwowa Opera Bałtycka, Gdańsk, (2011)
Wolnomularstwo[edytuj | edytuj kod]
Inicjowany do wolnomularstwa w warszawskiej loży „Kultura”, był także członkiem założycielem poznańskiej loży „Karol Marcinkowski”, restytuowanej w 2018 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Polska, Zmarł Andrzej Malinowski – wieloletni solista Teatru Wielkiego w Łodzi [online], tulodz.com [dostęp 2018-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-07] (pol.).
- ↑ Zmarł Br:. Andrzej Malinowski z Loży Kultura i trójkąta Karol Marcinkowski [online] [dostęp 2018-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-27] (pol.).
- ↑ Honorują swoich wybitnych absolwentów, „Przegląd Kolski”, 2022 (28), Przegląd Koniński sp. z.o.o, lipiec 2022, s. 32, ISSN 1506-8420.
- ↑ a b Opera Bałtycka :: Andrzej Malinowski [online], operabaltycka.pl [dostęp 2018-03-27] (pol.).
- ↑ Andrzej Malinowski – aria Zachariasza, „Nabucco” akt I, G. VERDI. Tank Foreverybody 2009-06-04. [dostęp 2018-03-27].
- Polscy śpiewacy operowi
- Absolwenci Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Wielkiego w Kole
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”
- Urodzeni w 1949
- Zmarli w 2018
- Ludzie kultury związani z Łodzią
- Pochowani na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu
- Absolwenci Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi