Andrzej Siewierski (zm. 1659)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Siewierski
Herb
herbu Ogończyk
Data śmierci

1659

Andrzej Siewierski herbu Ogończyk (zm. 1659) – łowczy brzesko-kujawski, poseł na sejmy, elektor i dworzanin Jana Kazimierza

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Siewierski z Siewierska pochodził ze szlacheckiego rodu Siewierskich herbu Ogończyk. Był synem Jana Siewierskiego dziedzica między innymi Boniewa[1] i wsi Wierzbie. Siewierski był wybierany posłem na sejm z województwa inowrocławskiego w 1642 r, 1650 r. i w roku 1652 na sejm nadzwyczajny, był również posłem na sejm konwokacyjny z województwa brzesko-kujawskiego w 1648 r. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku[2]. Na sejmiku deputackim został obrany posłem województw inowrocławskiego i brzesko-kujawskiego na sejm elekcyjny 1648 r. Podczas obrad sejmu Siewierski wraz z innymi posłami wspomnianych województw uchwalił podatki na sformowanie regimentu 400 dragonów na wojnę z powstaniem Chmielnickiego. Na sejmach w 1642, 1650 i 1652 roku wybierano Siewierskiego na deputata do Trybunału Skarbowego Koronnego w Radomiu[3].

Będąc elektorem Jana Kazimierza reprezentował województwo brzesko-kujawskie jako łowczy brzeski-kujawski i dworzanin królewski[4].

W latach 1642–1659 Siewierski sprawował urząd ziemski łowczego brzesko-kujawskiego[5].

Andrzej Siewierski był również posesorem sołectwa wsi Rosocha[3].

Siewierski miał synów jezuitę Franciszka Siewierskiego, Aleksandra Siewierskiego oraz Jana Siewierskiego plebana grzegorzewskiego i kanonika uniejowskiego[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Boniewo [online], Polskie Zabytki [dostęp 2020-06-11].
  2. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 86.
  3. a b c Andrzej Siewierski h. Ogończyk [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2020-06-11] (pol.).
  4. Pietruski Oswald, ELEKTORÓW POCZET KTÓRZY NIEGDYŚ GŁOSOWALI NA ELEKTÓW JANA KAZIMIERZA ROKU 1648, JANA III ROKU 1674, AUGUSTA II ROKU 1697 I STANISŁAWA AUGUSTA ROKU 1764 NAJJAŚNIEJSZYCH KRÓLÓW POLSKICH, WIELKICH KSIĄŻĄT LITEWSKICH, 1845.
  5. Krzysztof Mikulski i Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego pod redakcją Antoniego Gąsiorowskiego, Urzędnicy Kujawscy i Dobrzyńscy XVI-XVIII wieku, 1990.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]