Ann Bannon
| |
| Imię i nazwisko |
Ann Weldy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1932 |
| Narodowość |
amerykańska |
| Dziedzina sztuki |
pulp fiction |
| Strona internetowa | |
Ann Weldy (ur. 15 września 1932 w Joliet) – amerykańska pisarka, lepiej znana swoim pseudonimem literackim Ann Banon. W latach 1957–1962 napisała sześć lesbijskich powieści typu pulp fiction znanych jako The Beebo Brinker Chronicles. Z powodu popularności książek oraz ich wpływu na lesbijską tożsamość zyskała miano Królowej Lesbijskiego Pulp Fiction[1].
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Ann Bannon, urodzona jako Ann Weldy, była jedynym dzieckiem z pierwszego małżeństwa matki[2]. Miała przyrodniego brata z drugiego małżeństwa matki[2]. Z trzeciego małżeństwa matki Bannon miała kolejnych 4 braci przyrodnich[2].
Wychowała się w Hinsdale. Mieszkała z matką i ojczymem, zajmowała się opieką nad rodzeństwem. Ukojenie znalazła w pisaniu[3]. Dorastając, była otoczona przez muzykę, co później wpłynęło na stworzenie jednej z jej postaci – kawalera Jacka[4].
W 1954 roku poślubiła o trzynaście lat starszego inżyniera[2][3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Bannon jako młoda gospodyni domowa, poznająca swoją seksualność, zdecydowała się napisać pierwszą książkę. Miała wówczas 22 lata. Jej cztery powieści przedstawiały 4 postaci, które na przemian pojawiały się w serii. Jedną z nich była Beebo Brinker, która została archetypem lesbijki butch. Większość postaci, które tworzyła, była odzwierciedleniem osób, które Bannon znała w rzeczywistości. Mimo tradycyjnego wychowania i roli jako żony, w twórczości pisarskiej Bannon sprzeciwiała się konwencji powieści miłośnych i ukazywaniu lesbijek przez opis homoseksualnych związków[5].
Wpływ na jej początkową twórczość miały jedyne lesbijskie powieści, jakie wcześniej przeczytała: Źródło samotności Radclyffe Hall i Spring Fire Vin Packer[6].
Odd Girl[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza książka Bannon została opublikowana w 1957 roku. Niedługo później została ogłoszona przez wydawnictwo Gold Book drugą najlepiej sprzedającą się książką[7]. Fabuła powieści opiera się na relacji dwóch członkiń uniwersyteckiego bractwa. Główna bohaterka to Laura Landon, która uświadamia sobie, że kocha się w starszej i bardziej doświadczonej współlokatorce Beth[8].
W powieściach z lat 50. opisy lesbijek były rzadkie. Mimo tego wydawca ustalił wiele zasad dotyczących takich postaci. Przede wszystkim bohaterka nigdy nie powinna czuć przyjemności z relacji[8]. Oprócz tego jedna lub obydwie kochanki zwykle popełniały samobójstwa lub zapadały na choroby psychiczne. Powieść Ann wyróżniała się na tle innych, ponieważ mimo trudności, których główna bohaterka doświadczała w związku z tożsamością i uczuciami, w finale książki jest dumna z tego, kim jest[9].
I am a Woman[edytuj | edytuj kod]
Jest to druga część serii The Beebo Brinker Chronicles wydana w 1959 roku. Powieść śledzi dalsze losy Laury, która po wydarzeniach z pierwszej książki mieszka w Greenwich Village. Poznaje tam Jacka, geja, który niedługo później zostaje jej najlepszym przyjacielem, oraz Beebo Brinker, mądrą, piękną i odważną lesbijkę. Laura musi wybrać pomiędzy heteroseksualną Beth z pierwszej książki, a Beebo Brinker[10].
W tej powieści Bannon po raz pierwszy przedstawia Beebo Brinker, która jest lesbijką butch[11]. Brinker stała się najpopularniejszą bohaterką serii[10].
Women in the Shadows[edytuj | edytuj kod]
Mimo że mąż Ann świadomy był jej twórczości, nie był w żadnym stopniu nią zainteresowany. Interesowały go pieniądze, a żonie postawił warunek, że nie może wydawać książek pod prawdziwym nazwiskiem[10]. Przez trudności w małżeństwie Bannon wszystkie problemy przekładała na Beebo, bohaterkę, która w przeciwieństwie do autorki była w stanie je znieść[12].
Książka została wydana w 1959 roku, lecz nie zyskała popularności. Powieść zgłębiała tematy takie jak międzyrasowe związki, nienawiść do siebie z powodu rasy, seksualności, alkoholizm, przemoc czy próba uchodzenia za osobę heteroseksualną[13].
Journey to a woman[edytuj | edytuj kod]
To czwarta książka serii opublikowana w 1960 roku. Powieść ponownie odzwierciedla doświadczenia życiowe Bannon. Beth, którą czytelnicy poznali w pierwszej części serii, mieszka z mężem w południowej Kalifornii. Dziewięć lat po zakończeniu nauki w college’u próbuje odnaleźć Laurę Landon. Robi wszystko, by osiągnąć ten cel, m.in. kontaktuje się z lesbijską pisarką z Nowego Jorku[13].
Beebo Brinker[edytuj | edytuj kod]
Opublikowana w 1962 roku ostatnia powieść serii jest prequelem pierwszej powieści Odd Girl. Opisuje historię Beebo w Greenwich Village 10 lat przed poznaniem Laury[14].
Beebo przybywa do Nowego Jorku z rodzinnego miasteczka i rozpoczyna romans ze sławną gwiazdą filmową. Brinker podąża za nią aż do Kalifornii, lecz wraca potem do Nowego Jorku, wiedząc, czego oczekuje od życia[15].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Bannon mieszka w Sacramento[2]. Ma dwójkę dzieci z byłym mężem. Byli razem 27 lat. W 2021 roku podczas wywiadu ujawniła, że jej starsza córka, która nawróciła się na katolicyzm, stała się bardzo konserwatywna i nie pochwala czynów swojej matki, a młodsza córka jest otwarta i kochająca[2].
Dziedzictwo[edytuj | edytuj kod]
Książki Ann Bannon ukształtowały tożsamość lesbijek i osób heteroseksualnych, lecz Bannon nie była tego świadoma. Skończyła karierę pisarską w 1962 roku. Później otrzymała tytuł doktora lingwistyki i została wykładowczynią akademicką. Była zaskoczona tym, jaki wpływ na społeczeństwo wywarła jej twórczość. The Beebo Brinker Chronicles zostały wydane ponownie w 2001 oraz 2003 roku i zaadaptowane jako off brodwayowska produkcja. Dzieło jest analizowane w ramach gender studies, a sama Bannon otrzymała liczne nagrody za przetarcie szlaków lesbijskiej i gejowskiej literaturze. Twórczość Bannon została opisana jako pierwsza fikcyjna reprezentacja lesbijskiego życia w latach 50. i 60. w Stanach Zjednoczonych[16].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Odd Girl Out, 1957 -
I Am A Woman, 1959 -
Women In The Shadows, 1959 -
Journey To A Woman, 1960 -
Beebo Brinker, 1962
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Becca Costello, Pulp Friction, Sacramento News & Review, 2002.
- ↑ a b c d e f Stephanie Theobald, Ann Bannon, The Queen of Lesbian Pulp Fiction, Reveals Her Own Amazing Story, The Daily Beast, 2021.
- ↑ a b Mary Elliot, Encyclopedia of Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender History in America, 2005.
- ↑ Ann Bannon [online], web.archive.org, 4 stycznia 2008 [dostęp 2022-10-27] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-04].
- ↑ Gary Lovisi, On writing Lesbian Pulp Fiction: An interview with Ann Bannon, „Paperback Parade”, 59, 2003, s. 20–39.
- ↑ Gary Lovisi, On Writing Lesbian Pulp Fiction: An interview with Ann Bannon, Paperback Parade, 2003.
- ↑ Top Sellers of 1957 Reported for Mass-Market and Trade Paperbacks, Publishers’ Weekly, 1958.
- ↑ a b Ann Bannon, Odd Girl Out, San Francisco 2001, ISBN 1-57344-128-7, OCLC 47149045 [dostęp 2022-10-27].
- ↑ Vin Packer, Spring Fire, Cleis Press, 2004, ISBN 978-1-57344-187-2.
- ↑ a b c Lee Server, Encyclopedia of pulp fiction writers: The essential guide to more than 200 pulp pioneers and mass-market masters, Checkmark Books, 2002.
- ↑ Joy Parks, Sleaze Trash and Miracles: How Ann Bannon changed lesbian fiction by writing about the butch of her dreams, Velvet Park, 2003.
- ↑ Paul Cain, Leading the parade: Conversations with America’s most influential lesbians and gay men, Scarecrow Press, 2007.
- ↑ a b Diane Hamer, I Am a Woman: Ann Bannon and the Writing of Lesbian Identity in the 1950s, [w:] Mark Lilly (red.), Lesbian and Gay Writing, Temple University Press, 1990, ISBN 0-87722-706-3.
- ↑ Ann Bannon, Beebo Brinker, San Francisco, Calif.: Cleis Press, [2001?], ISBN 1-57344-125-2, OCLC 47198456 [dostęp 2022-10-27].
- ↑ Ann Bannon, The Story of Beebo Brinker: Beebo and Paula, 1962, s. 14.
- ↑ Christopher Nealon, Invert-History: The ambivalence of Lesbian Pulp Fiction, „New Literary History”, 31 (4), 1995, s. 745–764.