Anna Kołakowska (ilustratorka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Kołakowska
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1924
Ostrołęka

Data i miejsce śmierci

2013
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

ilustracja, grafika warsztatowa i użytkowa

Epoka

Polska Szkoła Ilustracji

Anna Kołakowska (ur. 26 marca 1924 w Ostrołęce, zm. 14 czerwca 2013 w Warszawie[1]) – polska graficzka, ilustratorka literatury dziecięcej, uczestniczka powstania warszawskiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Praca i twórczość[edytuj | edytuj kod]

Studiowała na Wydziale Grafiki Użytkowej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Wacława Radwana. W latach 1951–1982 podjęła pracę w redakcji czasopisma „Płomyczek”. Najpierw praktykę w tym miejscu zaproponował jej prof. ASP Konstanty Sopoćko, w niedługim czasie została jego pomocą graficzną, a w 1955 r. zatrudniono ją na stanowisku kierownik artystycznej[2].

Zilustrowała 25 książek, głównie dla dzieci i młodzieży, m.in. o Fizi Pończoszance wydanej przez Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia. Jej prace znalazly się także w lekturach Latający Detektyw, Detektyw na pustyni, Ture Sventon w Sztokholmie[3].

W „Tygodniku Podkowiańskim” ukazały się jej wspomnienia z czasów współpracy z Naszą Księgarnią:

Kierownikiem artystycznym całego wydawnictwa był profesor Michał Bylina – malarz batalista. Po Październiku 1956 zainicjowaliśmy serię «Historia Polski» w obrazach autorstwa prof. Byliny. Poczet królów polskich (reprodukcje dzieł Jana Matejki) szkoły wykorzystywały jako materiały pomocnicze do nauczania historii, portrety były oprawiane i zawieszane w salach lekcyjnych. Wydawaliśmy też dwujęzyczne numery historyczne z myślą o czytelnikach polonijnych. Inną serią, która cieszyła się popularnością, było «Dziecko w malarstwie polskim». Robiłam taką specjalną wkładkę w kolorze z reprodukcjami Stanisława Wyspiańskiego, Olgi Boznańskiej i innych malarzy. I te wkładki stanowiły nieodzowną pomoc w nauczaniu, gdyż podręczniki były czarno-białe. Zależało nam na popularyzowaniu malarstwa, dzieł sztuki i te cele realizowano. Bardzo cennym materiałem okazywały się lektury szkolne, które po wyjęciu z «Płomyczka» mogły dzieci składać w postaci małych książeczek"[2].

Swój styl określała jako rysunek pogodny, satyryczny[2].

Szczególnie ucieszyła mnie możność wykonania rysunków do sławnej Fizi Pończoszanki (w następnych edycjach „Pipi Langstrump”) wspaniałej pisarki Astrid Lindgren czy trzech tomików o latającym detektywie (Ake Holmberg), jak też Nasza babcia, Wakacje z babcią Ilse Kleberger. W sumie dla „Naszej Księgarni” zilustrowałam ponad 20 książek. (...) Jeszcze do końca lat dziewięćdziesiątych, czyli praktycznie do końca istnienia mojej „Naszej Księgarni” utrzymywałam kontakt z wydawnictwem, np. zastępując koleżanki podczas ich urlopów. Nie zerwałam więzów z pismem, ale ten późniejszy „Płomyczek”, zmieniający się i zmieniany zaczynał być mi już coraz bardziej obcy[2].

Anna Kołakowska projektowała również pocztówki i plansze dla Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Na emeryturę przeszła w 1983 r.[1]

Okres wojenny[edytuj | edytuj kod]

Przed wojną wraz z rodzicami Szymonem i Antoniną (z domu Pichta) mieszkała w Warszawie przy ul. Chełmżyńskiej (obecnie Płatniczej). Jako harcerka należała do Hufca Żoliborz. W czasie powstania była sanitariuszką (ps. „Hala” i „Melodia”) II Obwodu „Żywiciela” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej[1]. Zajmowała się rannymi w szpitalu na Bielanach (w pomieszczeniach „Naszego Domu” przy pl. Konfederacji 42/44), choć już 1 sierpnia 1944 r., czyli w dniu wybuchu powstania, została ranna w nogę. W szeregach Armii Krajowej walczyli także jej ojciec Szymon Kołakowski i siostra Maria Kołakowska ps. „Zosia” (1927−1954). Po kapitulacji Żoliborza siostra i ojciec trafili do obozów, Annę wywieziono do Pruszkowa, a potem do Koniecpola[1].

Po wojnie[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie przez kilka lat mieszkała w Krakowie, bo – jak wspomina – z powodów politycznych (jako uczestniczka powstania warszawskiego) nie dostawała pozwolenia na powrót do stolicy[4]. Dopiero w latach 60. (po odwilży politycznej) powróciła do Warszawy i ponownie zamieszkała na Bielanach. W latach 80. przeprowadziła się do Podkowy Leśnej. Została pochowana na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie[1].

Wystawy[edytuj | edytuj kod]

Wystawa zbiorowa ilustratorów polskiej literatury dziecięcej „Mistrzowie Ilustracji” zorganizowana w 2012 przez Ośrodek Edukacji Muzeum Łazienki Królewskie oraz Wydawnictwo Dwie Siostry w centrum edukacyjnym w Starej Kordegardzie. Prace Anny Kołakowskiej znalazły się obok prac innych przedstawicieli Polskiej Szkoły Ilustracji, m.in. Bohdana Butenki, Zbigniewa Lengrena, Jana Marcina Szancera, Teresy Wilbik[5].

Ilustracje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Powstańcze Biogramy – Anna Kołakowska [online], 1944.pl [dostęp 2020-11-21] (pol.).
  2. a b c d Podkowiański Magazyn Kulturalny, numer 46 [online], podkowianskimagazyn.pl [dostęp 2020-11-21].
  3. Wydawnictwo Dwie Siostr [online], Wydawnictwo Dwie Siostr [dostęp 2020-11-21].
  4. Tadeusz Nagalski (red.), Archiwum Historii Mówionej – Anna Kołakowska [online], 1944.pl, październik 2008 [dostęp 2020-11-22] (pol.).
  5. Mistrzowie Ilustracji. Wystawa [online], Czytam to!, 15 lipca 2012 [dostęp 2020-11-21] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]