Antena long wire

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Long wire (także random wire, z ang. „długi drut”) – rodzaj niesymetrycznej anteny drutowej. Jest to jedna z najstarszych, najprostszych, a przy tym najbardziej znanych anten. Anteny tego typu są używana głównie przez krótkofalowców jako anteny odbiorcze fal długich, średnich i krótkich, jak również anteny nadawcze dla nadajników małej mocy.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Antena ta jest utworzona z jednego przewodu zawieszonego w wolnej przestrzeni. Jest ona zazwyczaj uważana za antenę „kompromisową” – w zależności od warunków i możliwości może mieć różną wysokość zawieszenia nad ziemią, kształt ułożenia, a także odległość od innych obiektów. Z tego względu stosuje się ją tam, gdzie nie ma możliwości powieszenia np. anteny dipolowej. Anteny tego typu powinny być o długości co najmniej 1/4 długości fali radiowej, najlepiej gdy jest to więcej jedną długość fali[1]. Odpowiednie obliczenia pokazują, że na pasma od 160 metrów do 10 metrów, bez pasm WARC, optymalna długość anteny to około 41 metrów.

Uziemienie[edytuj | edytuj kod]

Wymaga ona posiadania dobrego uziemienia o jak najniższej impedancji i jak najkrótszego przewodu uziemiającego, gdyż ma to bardzo istotny wpływ na efektywność anteny, a nawet bezpieczeństwo jej używania. W przypadku nieodpowiedniego uziemienia antena może powodować duże interferencje, powodujące zakłócenia w sprzęcie RTV, natomiast przy wyższych mocach na zaciskach uziemienia powstające napięcie wysokich częstotliwości może być groźne dla operatora. W przypadku uziemienia o długości λ/4 lub jej parzystej wielokrotności impedancja anteny rośnie do dużych wartości, więc uziemienie może być praktycznie bezużyteczne. Przy braku dobrego punktu uziemienia można użyć odpowiednich przeciwwag.

Przeciwwagi[edytuj | edytuj kod]

Alternatywą dla uziemienia mogą być niepołączone z ziemią przeciwwagi o długości co najmniej λ/4 dla każdego pasma. Jednakże w przypadku braku możliwości dołączenia wielu przeciwwag nawet jedna może poprawić warunki pracy anteny. Jeśli jednak antenę o długości λ/4 połączymy z ćwierćfalową przeciwwagą, to zamieni ona się w nietypowy dipol prosty.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyka promieniowania anteny long wire silnie zależy od długości anteny, wysokości zawieszenia, odległości od obiektów i kształtu jej ułożenia. Wraz ze wzrostem długości anteny obniża się jej kąt promieniowania.

Impedancja wyjściowa zmienia się w zakresie od kilkudziesięciu do kilku tysięcy omów, głównie w zależności od jej długości oraz uziemienia. W związku z tym antena ta najczęściej wymaga posiadania tzw. skrzynek antenowych w celu odpowiedniego dopasowania impedancji anteny do impedancji transceivera (zazwyczaj 50 omów). Często w celu obniżenia, zazwyczaj wysokiej, oporności falowej stosowane są także niesymetryczne transformatory impedancji (un-un, z ang. unbalanced-unbalanced).

Jedną z odmian long wire jest odbiorcza antena Beverage'a, która posiada na końcu obciążenie w postaci rezystora bezindukcyjnego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. R.D. Straw: The ARRL Antenna Book, 20th Edition. Newington, Connecticut, USA: The ARRL, Inc., 2003, s. 944. ISBN 0-87259-904-3. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]