Antoni Kwiatkowski (nauczyciel)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Kwiatkowski
Ilustracja
Antoni Kwiatkowski (1898)
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1844
Krzeczkowa

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1907
Sanok

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Edukacja

C. K. Gimnazjum w Przemyślu

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Stanowisko

c. k. profesor

Faksymile
Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Kwiatkowski (ur. 22 listopada 1844 w Krzeczkowej, zm. 11 sierpnia 1907 w Sanoku) – polski nauczyciel, działacz oświatowy, społeczny i polityczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Antoni Kwiatkowski urodził się 22 listopada 1844 w Krzeczkowej koło Przemyśla[1][2][3][4]. W 1866 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[5][1][4]. Od 1866 do 1870 odbył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego o specjalności historii i geografii pod opieką naukową prof. Heinricha von Zeißberga i prof. Eduarda Roberta Röslera[4].

Podjął pracę w zawodzie nauczycielskim[2]. Jako zastępca nauczyciela (suplent) był zatrudniony kolejno: 23 lutego 1871 w C. K. II Gimnazjum we Lwowie z językiem niemieckim wykładowym, od 23 sierpnia 1872 w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, od 23 sierpnia 1873 w C. K. Gimnazjum w Stanisławowie[2][4]. W 1874 złożył egzamin nauczycielski podstawowy w zakresie filologii klasycznej[4]. Od 19 września 1874 w charakterze nauczyciela rzeczywistego pracował w C. K. Realnym Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu[4]. Uczył tam języka łacińskiego, języka greckiego, języka polskiego[6][7][8][2]. Pod koniec lat 70. pracował w Drohobyczu jako nauczyciel rzeczywisty[7][2], a na początku lat 80. jako c. k. profesor[8][9]. Dekretem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 12 sierpnia 1882 wskutek przyzwolenia C. K. Ministra Wyznań i Oświaty został przydzielony z C. K. Gimnazjum w Drohobyczu na czas potrzeby do C. K. Gimnazjum w Stryju[9][10][4]. W tej szkole uczył języka łacińskiego, języka greckiego, a także języka polskiego, propedeutyki filozofii[11][12][13][14][15][16][17][2]. Dekretem C. K. Ministerstwa Wyznań i Oświaty z 22 kwietnia 1890 otrzymał ósmą rangę służbową[16]. W roku szkolnym był jednym z 40 nauczycieli w Galicji, mających ósmą rangę służbową[18]. Był autorem kilku rozpraw naukowych[2]. Uwagi i spostrzeżenia zawarte w rozprawie pt. O nauce języka ojczystego zostały wykorzystane przez C. K. Radę Szkolną Krajową i C. K. Ministerstwo Wyznań i Oświaty w wydanej publikacji pt. Instrukcye do nauczania języka polskiego[2]. Podczas służby w Stryju był zastępcą przewodniczącego tamtejszej rady szkolnej[16][17], członkiem rady miejskiej w Stryju[16][17], około 1891 członkiem Rady C. K. powiatu stryjskiego[17][19][20].

Na mocy rozporządzenia C. K. Ministra Wyznań i Oświaty z 21 sierpnia 1891 dekretem z 30 sierpnia 1891 został przeniesiony z C. K. Gimnazjum w Stryju do C. K. Gimnazjum w Sanoku (wraz z nim został przeniesiony prof. Leon Lemoch, a z Sanoka do Stryja podążył nauczyciel Seweryn Sokalski; od 1890 dyrektorem gimnazjum stryjskiego był Karol Petelenz, wcześniej dyrektor sanockiego gimnazjum)[21][22][2][4]. W szkole uczył filologii starożytnej tj. języka łacińskiego i języka greckiego, propedeutyki filozofii, a ponadto historii kraju rodzinnego, psychologii, był także zawiadowcą gabinetu archeologicznego[23][20][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][2]. Po odejściu ze stanowiska dyrektora sanockiego gimnazjum Tomasza Tokarskiego w połowie 1895 tymczasowo pełnił kierownictwo tego zakładu, po czym od września wzgl. października 1895 został zastąpiony przez Włodzimierza Bańkowskiego[34][35][36][37][38]. W drugiej połowie 1895 był zastępcą dyrektora sanockiego gimnazjum[39]. Reskryptem ministra z 13 grudnia 1900 otrzymał VII rangę służbową[40]. Na mocy rozporządzenia C. K. Ministra Wyznań i Oświaty z 31 sierpnia 1904 został przeniesiony reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 4 września 1904 w stały stan spoczynku i z tej okazji przekazano mu w imieniu ministra uznanie i podziękowanie za jego długotrwałą i pożyteczną działalność służbową[2][41]. Był wówczas określany w Sanoku jako wybitny pedagog i przyjaciel młodzieży[42].

Prócz pracy zawodowej profesora gimnazjalnego w Sanoku działał na polu światowym i udzielał się w innych sferach społecznych[2]. Był działaczem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie[43][44], 17 listopada 1894 został wybrany zastępcą przewodniczącego wydziału na rok 1895 koła jasielsko-sanockiego TNSW z siedzibą w Sanoku, z zastępstwem w Sanoku[45][46]. Był jednym z inicjatorów i współzałożycieli Towarzystwa Pomocy Naukowej w Sanoku, w którym był skarbnikiem[47], przewodniczącym[31][32][33] (prezesem)[2]. Był wiceprezesem Towarzystwa Korpusów Wakacyjnych w Sanoku[48]. Był także współzałożycielem Bursy Jubileuszowej im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku, w której pełnił funkcję skarbnika[2]. 25 sierpnia 1904 został wybrany do wydziału szkolnego szkoły przemysłowej uzupełniającej w Sanoku[49]. Był członkiem rady szkolnej w Sanoku do lutego 1905[50]. Podczas sypania kopca Adama Mickiewicza w Sanoku na Górze Parkowej posadził dąb w miejscu planowanego kopca, wobec czego zaistniało zagrożenie stoczenia się kopca w przepaść[51]. Ponadto przez kilka lat był prezesem Kasyna w Sanoku[2]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[52], w którym pełnił funkcję członka sądu honorowego[53][54][55][56][57].

W Sanoku działał w życiu politycznym[58][59]. Od 1895 był członkiem Rady Miejskiej w Sanoku[60][61][62][63][64][65][66][67][68][69][70][71][72][73][74] (pod koniec 1906 był przewodniczącym komisji nadzorującej czynności burmistrza i magistratu[75])[76], w której działał będąc radnym)[77][2]. 4 czerwca 1905 był przewodniczącym zebrania sprawozdawczego ówczesnego posła do Rady Państwa Wincentego Jabłońskiego[78]. Był także wieloletnim członkiem Rady C. K. powiatu sanockiego[2][31][32][33]; jako członek z grupy gmin miejskich: od około 1899 (w kadencji trwającej od 1896) do 1903 (od około 1902 był zastępcą członka wydziału)[79][80][81][82][83][84], potem w nowo ukonstytuowanej radzie 21 czerwca 1904 został członkiem komisji lustracyjnej[85][86], na początku 1907 został wybrany do komisji dla sprawdzenia rachunków za rok 1906 i do komisji asenterunkowej dla Bukowska[87] [88][89][90][91][92][93]. Podczas posiedzenia rady latem 1907 wyrażono mu jednogłośne podziękowanie i uznanie za jego pracę dla dobra powiatu[2]. Wyrokiem apelacyjnego C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku z 21 września 1906 wygrał proces, wskutek czego osoby związane z „Gazetą Sanocką”, redaktor odpowiedzialny Aleksander Piech i wydawca Wojciech Ślączka, byli zmuszeni do wydrukowania na dodatkowej stronie swojego tygodnika sprostowania w myśl § 19 ustawy z dnia 17 grudnia 1862 (sprawa dotyczyła wiecu ludowego Jana Stapińskiego, zwołanego 23 lutego 1906 w sali Rady Miejskiej w Sanoku)[94][95].

Był właścicielem gruntu ziemskiego[3]. Przed 1904 został odznaczony austro-węgierskim Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych[96].

Do końca życia był kawalerem[3]. Zmarł 11 sierpnia 1907 w Sanoku w wieku 64 lat na zapalenie płuc[2][3]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 14 sierpnia 1907 po pogrzebie pod przewodnictwem ks. proboszcza Bronisława Stasickiego[3].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • O nauce języka ojczystego[2].
  • O sposobie traktowania lektury utworów piśmiennych w języku ojczystym ze względu na cel wychowania (1886, Drohobycz)[97][98].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 129.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t † Antoni Kwiatkowski. „Gazeta Sanocka”. Nr 190, s. 2-3, 18 sierpnia 1907. 
  3. ↑ a b c d e Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 46 (poz. 99).
  4. ↑ a b c d e f g h Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 307. ISBN 83-87703-59-1.
  5. ↑ b) Wykaz. W: Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 129.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Realnego Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1876. Lwów: 1876, s. 17.
  7. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Realnego Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1877. Lwów: 1877, s. 17.
  8. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum Realnego im. Franciszka Jóżefa w Drohobyczu za rok 1880. Sambor: 1880, s. 27.
  9. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum Realnego im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok 1883. Sambor: 1883, s. 60.
  10. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazjum w Stryju za rok szkolny 1882/83. Stryj: 1883, s. 37.
  11. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazjum w Stryju za rok szkolny 1882/83. Stryj: 1883, s. 41.
  12. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazjum w Stryju za rok szkolny 1883/84. Stryj: 1884, s. 38.
  13. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazjum w Stryju za rok szkolny 1884/85. Stryj: 1885, s. 17.
  14. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazjum Realnego w Stryju za rok szkolny 1887. Stryj: 1887, s. 1.
  15. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazjum Realnego w Stryju za rok szkolny 1888. Stryj: 1888, s. 1.
  16. ↑ a b c d Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum Realnego w Stryju za rok szkolny 1890. Stryj: 1890, s. 1.
  17. ↑ a b c d Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stryju za rok szkolny 1891. Stryj: 1891, s. 73.
  18. ↑ IV. Nauczyciele. W: Sprawozdanie c. k. Rady szkolnej krajowej o stanie szkół średnich galicyjskich w roku szkolnym 1890/91. Lwów: 1891, s. 17.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 278.
  20. ↑ a b Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1893. Sanok: Fundusz Naukowy, 1893, s. 15.
  21. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stryju za rok szkolny 1892. Stryj: 1892, s. 39.
  22. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1892. Sanok: Fundusz Naukowy, 1892, s. 25.
  23. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1892. Sanok: Fundusz Naukowy, 1892, s. 23.
  24. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1894. Sanok: Fundusz Naukowy, 1894, s. 33, 34.
  25. ↑ XIV. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1895. Sanok: Fundusz Naukowy, 1895, s. 43, 44.
  26. ↑ XVI. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1897. Sanok: Fundusz Naukowy, 1897, s. 33.
  27. ↑ XVII. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898. Sanok: Fundusz Naukowy, 1898, s. 65.
  28. ↑ 18. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1899, s. 1.
  29. ↑ 19. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1899/1900. Sanok: Fundusz Naukowy, 1900, s. 1.
  30. ↑ 20. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1900/1901. Sanok: 1901, s. 2.
  31. ↑ a b c 21. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1901/1902. Sanok: 1902, s. 2.
  32. ↑ a b c 22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 2.
  33. ↑ a b c 23. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1903/1904. Sanok: 1904, s. 2.
  34. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 14 (okazowy), s. 4, 7 lipca 1895. 
  35. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 29, s. 3, 20 października 1895. 
  36. ↑ Józef Hukiewicz: Rzut oka na 50-letnią historię sanockiego gimnazjum. W: XLIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1929/30. Sanok: 1930, s. 2.
  37. ↑ Józef Hukiewicz: Zarys historii Państwowego Gimnazjum w Sanoku. W: Sprawozdanie Jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888-1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu wychowawców i wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Sanok: 1938, s. 25.
  38. ↑ Józef Stachowicz: Gimnazjum Męskie w latach 1880–1958. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 47-48.
  39. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 24, s. 4, 15 września 1895. 
  40. ↑ 20. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1900/1901. Sanok: 1901, s. 4.
  41. ↑ 24. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1904/1905. Sanok: 1905, s. 5.
  42. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 41, s. 4, 9 października 1904. 
  43. ↑ Spis członków Towarzystwa nauczycieli szkół wyższych we Lwowie. „Muzeum”. Z. 12, s. 60, 1892. 
  44. ↑ Sprawy Towarz. nauczycieli szkół wyższych. Koło jasielsko-sanockie. „Muzeum”. Z. 7/8, s. 580, 1894. 
  45. ↑ Sprawy Towarz. nauczycieli szkół wyższych. Koło jasielsko-sanockie. „Muzeum”. Z. 1, s. 48, 1895. 
  46. ↑ Sprawozdanie z czynności Towarzystwa nauczycieli szkół wyższych za czas od 15. lipca 1894 do 1. czerwca 1895. Koło jasielsko-sanockie. „Muzeum”. Z. 6/7, s. 5, 6, 1895. 
  47. ↑ XVI. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1897. Sanok: Fundusz Naukowy, 1897, s. 21 (53).
  48. ↑ Zgromadzenie przedwyborcze. „Gazeta Sanocka”. Nr 93, s. 4, 10 stycznia 1897. 
  49. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 35, s. 3, 28 sierpnia 1904. 
  50. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 60, s. 3, 19 lutego 1905. 
  51. ↑ Wojciech Ślączka. Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 152, s. 3, 25 listopada 1906. 
  52. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za rok administracyjny 1898. Sanok: 1899, s. 9.
  53. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za rok administracyjny 1899. Sanok: 1900, s. 14, 16.
  54. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za rok administracyjny 1900. Sanok: 1901, s. 14.
  55. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za rok administracyjny 1901. Sanok: 1901, s. 12, 15.
  56. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-03-15].
  57. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 142, 144, 145. ISBN 978-83-939031-1-5.
  58. ↑ Kronika. Prawybory w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 25, s. 4, 23 września 1895. 
  59. ↑ Zgromadzenie przedwyborcze. „Gazeta Sanocka”. Nr 99, s. 3, 4, 21 lutego 1897. 
  60. ↑ Z Rady Miejskiej / „Poufna” komika. „Gazeta Sanocka”. Nr 6, s. 1, 2, 7 lutego 1904. 
  61. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 23, s. 2, 5 czerwca 1904. 
  62. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 28, s. 2, 10 lipca 1904. 
  63. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 32, s. 3, 7 sierpnia 1904. 
  64. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 41, s. 3, 9 października 1904. 
  65. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 45, s. 2, 6 listopada 1904. 
  66. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 48, s. 2, 27 listopada 1904. 
  67. ↑ Z Izby sądowej / Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 60, s. 2, 19 lutego 1905. 
  68. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 63, s. 2, 12 marca 1905. 
  69. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 77, s. 3, 18 czerwca 1905. 
  70. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 94, s. 2, 15 października 1905. 
  71. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 104, s. 3, 24 grudnia 1905. 
  72. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 127, s. 2, 3 czerwca 1906. 
  73. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 129, s. 2, 17 czerwca 1906. 
  74. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 71. ISBN 83-909787-8-4.
  75. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 156, s. 2, 23 grudnia 1906. 
  76. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 157, s. 2, 30 grudnia 1906. 
  77. ↑ Antoni Kwiatkowski. Opłaty gminne od wprowadzanych do gminy napojów spiritus (Zbiór ust. adm. Kasparka, Piwockiego i ust. gminna). „Gazeta Sanocka”. Nr 33, s. 2-3, 14 sierpnia 1904. 
  78. ↑ Sprawozdanie poselskie p. Wincentego Jabłońskiego. „Gazeta Sanocka”. Nr 76, s. 1, 11 czerwca 1905. 
  79. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 330.
  80. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 330.
  81. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 330.
  82. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 330.
  83. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 352-353.
  84. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 352-353.
  85. ↑ Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 26, s. 2, 26 czerwca 1904. 
  86. ↑ Komisya zdrowotna z ramienia rady powiatowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 92, s. 2, 1 października 1905. 
  87. ↑ Budżet Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 162, s. 1, 3 lutego 1907. 
  88. ↑ Z Rady Powiatowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 41, s. 1, 9 października 1904. 
  89. ↑ Z Rady powiatowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 185, s. 2, 14 lipca 1907. 
  90. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 352-353.
  91. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 352-353.
  92. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 366.
  93. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 366.
  94. ↑ § 19. „Gazeta Sanocka”. Nr 147, s. 3, 21 października 1906. 
  95. ↑ Dodatek do „Gazety Sanockiej” z dnia 21 października 1906. Pan Antoni Kwiatkowski zwyciężył. „Gazeta Sanocka”. Nr 147, s. 5, 21 października 1906. 
  96. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1904. Wiedeń: 1904, s. 768.
  97. ↑ XVI. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1897. Sanok: Fundusz Naukowy, 1897, s. 11.
  98. ↑ O sposobie traktowania lektury utworów piśmiennych w języku ojczystym ze wzgledu na cel wychowania. worldcat.org. [dostęp 2019-11-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Kwiatkowski_(nauczyciel)&oldid=71919595”