Arnold Iwaszkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnold Iwaszkiewicz
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

15 września 1915
Irkuck, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

11 października 1988
Warszawa, PRL

Przebieg służby
Lata służby

1943–1981

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal „Za udział w walkach o Berlin” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Arnold Iwaszkiewicz (ur. 2 września?/15 września 1915 w Irkucku, zm. 11 października 1988 w Warszawie) – generał brygady LWP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Potomek polskich zesłańców z Wileńszczyzny. W 1933 ukończył szkołę średnią w Woroneżu, a w 1938 instytut w tym mieście jako inżynier budowy.

Pracował jako konstruktor w fabrykach do czerwca 1943, kiedy został powołany do Armii Polskiej w ZSRR w Czelabińsku. Od lipca do grudnia 1943 w Oficerskiej Szkole Piechoty w Riazaniu, po jej ukończeniu walczył m.in. nad Bugiem w lipcu 1944, pod Warszawą w styczniu 1945, na Wale Pomorskim w marcu 1945 jako dowódca baterii oraz nad Odrą, gdzie 18 kwietnia 1945 został ciężko ranny i przez kilka miesięcy przebywał w szpitalu.

Od 1953 wykładał na Katedrze Balistyki Fakultetu Uzbrojenia Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Od 1 września 1955 zastępca szefa tej katedry, a od 13 listopada 1956 zastępca komendanta WAT ds. szkolenia i nauki. W październiku 1962 awansowany na generała brygady. W grudniu 1963 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. 31 marca 1966 został zastępcą Głównego Inspektora Techniki i Planowania Kierownictwa Sztabu Generalnego WP. We wrześniu 1981 przeniesiony w stan spoczynku. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B4-7-18)[1].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 21-24.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  2. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27 lutego 1978, s. 4.