Ashley Biden

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ashley Biden
Ilustracja
Ashley Biden (2016)
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1981
Wilmington

Zawód, zajęcie

działaczka społeczna, projektantka mody

Edukacja

Tulane University, Uniwersytet Pensylwanii

Rodzice

Joe Biden, Jill Biden

Małżeństwo

Howard Krein
(od 2012)

Multimedia w Wikimedia Commons

Ashley Blazer Biden (ur. 8 czerwca 1981 w Wilmington) – amerykańska aktywistka, działaczka społeczna i projektantka mody. Jest córką 46. Prezydenta Stanów Zjednoczonych, Joego Bidena i Pierwszej damy, Jill Biden.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ashley Biden jako dziecko, lata 80.

Wczesne Życie[edytuj | edytuj kod]

Biden urodziła się w Wilmington, w stanie Delaware[1][2]. Jej ojciec, Joe Biden jest 46. prezydentem Stanów Zjednoczonych, a wcześniej służył jako wiceprezydent. Biden jest jego jedynym dzieckiem z jego drugiego małżeństwa, z Jill Biden[3]. Jej przyrodnie rodzeństwo z pierwszego małżeństwa Joego Bidena, z Neilią Hunter Biden, to: Beau Biden (1969–2015), Hunter Biden (ur. 1970) oraz Naomi Biden (1971–1972)[4][5]. Od strony ojca ma pochodzenie angielskie, francuskie oraz irlandzkie, a od strony matki ma korzenie angielskie, szkockie i sycylijskie[6][7][8].

Biden wychowała się w wierze katolickiej i została ochrzczona w kościele St. Joseph on the Brandywine w Greenville[9][10]. Jak była dzieckiem jej ojciec służył jako senator Delaware, a matka pracowała jako pedagog[11][12].

Biden uczęszczała do prywatnej szkoły Wilmington Friends School prowadzonej przez Religijne Towarzystwo Przyjaciół w Wilmington[12][13][14]. W 1999 ukończyła prywatną szkołę katolicką, Archmere Academy[15]. Była członkinią szkolnych drużyn lacrosse i hokeja na trawie[16].

Kiedy Biden uczęszczała do szkoły podstawowej odkryła, że kosmetyki firmy Bonne Bell są testowane na zwierzętach, a później napisała do firmy list prosząc ich o zmiany dotyczące testów na zwierzętach[17]. Później zaangażowała się w ochronę delifnów, co zainspirowało jej ojca do współpracy z kongresmenką, Barbarą Boxer w celu napisania i uchwalenia ustawy o ochronie delfinów z 1990[11]. Biden pojawiła się na Kongresie Stanów Zjednoczonych, aby głosować za ustawą[17].

Biden uzyskała licencjat w dziedzinie antropologii na Tulane University[3]. Podczas pierwszego roku studiów pracowała jako wychowawczyni obozowa w Girls Incorporated, obecnie Kingswood Academy[13]. Odbyła również staż w programie letnim na Uniwersytecie Georgetown, pracując z młodzieżą, z Anacostii[13].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po studiach przez kilka miesięcy pracowała jako kelnerka w pizzerii, w Wilmington przed tym, jak zaczęła karierę w pracy społecznej[12]. Przeprowadziła się do Kensington w Pensylwanii i rozpoczęła pracę jako specjalista wsparcia klinicznego w Northwestern Human Services Children’s Reach Clinic, pomagając młodzieży i ich rodzinom w dostępie do zasobów i współpracując bezpośrednio z psychiatrami i terapeutami[12][13]. W 2010 uzyskała tytuł magistra pracy socjalnej ze Szkoły Polityki i Praktyki Społecznej Uniwersytetu Pensylwanii. Była jedną z dwunastu absolwentów, którzy otrzymali nagrodę im. Johna Hope’a Franklina[18]. W 2015 roku pełniła funkcję prelegenta na Rutgers University w Rutgers School of Social Work[14][17].

Praca społeczna i aktywizm[edytuj | edytuj kod]

Biden pracuje jako działaczka na rzecz sprawiedliwości społecznej i pracownik socjalny[16]. Po ukończeniu studiów podyplomowych podjęła pracę w West End Neighborhood House, organizacji non-profit, jako łącznik do spraw zatrudnienia i edukacji w zakresie orzekania wśród młodzieży opracowującej różne programy, szkolenia w zakresie zatrudnienia i umiejętności zawodowych[12][13].

Przez piętnaście lat pracowała jako pracownik społeczny w Delaware Department of Services for Children, Youth, and Their Families[3][17].

Biden bawiąca się z dziećmi w Mapetta Day Care Centre, w Soweto, w RPA podczas oficjalnej wizyty, w czerwcu 2010.

Podczas kiedy pracowała dla departamentu, Biden stworzyła programy dla młodzieży skupiające się na wymiarze sprawiedliwości dla nieletnich, opiece zastępczej i zdrowiu psychicznym[17]. W 2008 roku została wymieniona w Delaware Today's „40 People to Watch” za swoją pracę w departamencie[19]. W 2012 roku dołączyła do Delaware Center for Justice jako zastępca dyrektora, koncentrując się na reformie sądownictwa karnego w stanie[4][11][17]. Pomogła w ustanowieniu i prowadzeniu programów i usług w centrum skupiających się na edukacji publicznej, usługach dla dorosłych ofiar, przemocy z użyciem broni, uwięzionych kobietach i ponownym wejściu do społeczności[14]. Nadzorując wszystkie bezpośrednie programy obsługi w ośrodku Biden pracowała z ofiarami przestępstw, orzeczoną młodzieżą, starszymi więźniami, dorosłymi na okresie próbnym i zwolnieniu warunkowym, wagarowiczami oraz klientami sądów powszechnych w Pensylwanii, którzy kwalifikowali się do mediacji[13].

W 2014 roku awansowała na stanowisko dyrektora wykonawczego centrum i pełniła tę funkcję do 2019[17][20]. Wdrożyła program o nazwie SWAGG: Student Warriors Against Guns and Gangs, zatwierdzony przez Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention, który zapewnia zasoby edukacyjne i społecznościowe grupy wsparcia mające na celu eliminację brutalnych przestępstw i działalności gangów wśród młodzieży w hrabstwie New Castle[13].

W 2014 Biden skrytykowała karę śmierci, stwierdzając, że nie jest ona opłacalna i marnuje środki, które mogłyby zostać przeznaczone na usługi dla ofiar i zapobieganie przestępczości[13].

Założyła program Young@Art, który zapewnia studentom zasoby i możliwość tworzenia dzieł sztuki, gdy są przetrzymywani w ośrodkach detencyjnych, potem Biden sprzedaje dzieła sztuki w społeczności[13]. Połowa dochodów idzie bezpośrednio do artystów, a druga połowa idzie na finansowanie programu zakupu artykułów artystycznych i opłacenie pensji młodzieży pracującej przy lokalnych pokazach sztuki[13]. W ramach programu Biden uczy również studentów umiejętności biznesowych i finansowych[13].

W sierpniu 2020 roku Biden przemawiała na Narodowej Konwencji Demokratów, zanim jej ojciec przyjął nominację Demokratów na prezydenta w 2020[21][22][23]. 6 sierpnia Biden była gospodarzem wydarzenia organizacyjnego dla Wisconsin Women for Biden, aby omówić program kobiet, opublikowany w ramach kampanii jej ojca i zwrócić uwagę na kwestie kobiet podczas wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych, w 2020[24].

Moda[edytuj | edytuj kod]

W 2017 roku Biden wypuściła Livelihood Collection, etyczną markę odzieżową, w Spring Place, w TriBeCa podczas Tygodnia Mody, w Nowym Jorku[17][25][26][27]. W wydarzeniu inauguracyjnym wzięli udział rodzice Biden i celebryci, w tym Olivia Palermo i Christian Siriano[28][29]. Marka współpracowała z Gilt Groupe i Aubrey Plazą, aby zebrać 30 000 dolarów dla Delaware Community Foundation[17][30][31]. Logo Livelihood, strzała przebijająca litery „LH” zostało zainspirowane przyrodnim bratem Biden, Beau, który zmarł na raka mózgu w 2015 roku[32][33]. Biden stwierdziła, że „[Beau] był moim łukiem. Jego rak rzucił mnie na kolana. Nie miałam innego wyboru, jak tylko strzelać do przodu, iść dalej, nadal dążyć do własnych marzeń”[32].

Biden stworzyła markę, aby pomóc zwalczać nierówności dochodów i nierówności rasowe w Stanach Zjednoczonych[11][17]. Cały dochód z wprowadzenia marki na New York Fashion Week został przeznaczony na programy dla potrzebujących[34][35]. Dziesięć procent ciągłej sprzedaży marki jest przekazywane organizacjom społecznym w dzielnicy Anacostia, w Waszyngtonie i Riverside, w Wilmington[32]. Produkty Livelihood są wykonane z bawełny organicznej pochodzącej z Ameryki i są wytwarzane w Stanach Zjednoczonych[36][37]. Biden zdecydowała się zaprojektować bluzy z kapturem ze względu na ich związek z ruchem robotniczym i ich symboliczne znaczenie dla ruchów sprawiedliwości społecznej[36][38]. Strona internetowa marki dostarcza informacji na temat zaangażowania obywatelskiego i sprawiedliwości ekonomicznej[36][37].

Wraz z Colleen Atwood, Barbarą Tfank, Rachel Zoe, Bibhu Mohapatrą, Betsey Johnson, Calvinem Kleinem, Oscarem de la Renta, Anną Sui, Paulem Tazewellem oraz innymi projektantami i domami mody Biden zaprojektowała stroje na 12-calowy (30 cm) winyl lalki postaci Snoopy’ego i Belle z fistaszków na wystawę Snoopy and Belle in Fashion[39][40][41]. Wystawa rozpoczęła się 7 września 2017 w Brookfield Place na Manhattanie[42][43][44]. Później wystawa odbyła się także w San Diego, Los Angeles i kilku innych miastach w całych Stanach Zjednoczonych przed zamknięciem wystawy, 1 października 2017[39].

W czerwcu 2020 Biden zaprojektowała mundury dla personelu hotelu Hamilton w Waszyngtonie[32][45]. Mundury zostały zaprezentowane na prywatnej imprezie inauguracyjnej[45]. Hotel przekazał Livelihood 15 000 dolarów[32][45].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ashley Biden podczas swojego ślubu tańcząca horę z ojcem.

W 2010, po tym jak jej brat Beau ich zapoznał, zaczęła spotykać się z chirurgiem plastycznym i laryngologiem, Howardem Kreinem. Krein jest absolwentem Rutgers University i Thomas Jefferson University[46]. Pobrali się w katolicko-żydowskiej ceremonii w kościele St. Joseph’s on the Brandywine, w 2012[3][17][47]. Jej mąż, który jest Żydem pracuje w Thomas Jefferson University Hospital, w Filadelfii i jest adiunktem chirurgii twarzy plastycznej i rekonstrukcyjnej[48].

Biden jest praktykującą katoliczką. W 2016 razem z mężem, ojcem i bratem odwiedziła Papieża Franciszka w Watykanie[49].

Konflikty z prawem[edytuj | edytuj kod]

W 1999 została złapana z marihuaną, lecz nie wniesiono żadnych oskarżeń[50][51]. W 2001 roku Biden zapłaciła grzywnę w wysokości 125 dolarów za posiadanie napoju alkoholowego[52].

W 2002 roku Biden została aresztowana w Chicago i oskarżona o utrudnianie pracy funkcjonariuszowi policji[53].

W 2020 pamiętnik kobiety został skradziony i sprzedany prawicowej grupie aktywistów, Project Veritas[54]. Dwóch mieszkańców Florydy w 2022 przyznało się do spiskowania w celu przewiezienia jej skradzionego pamiętnika przez granice stanu, a także innych przedmiotów osobistych[55].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Timeline of Biden's life and career [online], web.archive.org, 25 września 2008 [dostęp 2022-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-25].
  2. ↑ Hedy Phillips, Meet the Family Surrounding Presidential Hopeful Joe Biden [online], POPSUGAR UK Parenting, 14 maja 2020 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  3. ↑ a b c d Ashley Biden and Howard Krein, „The New York Times”, 3 czerwca 2012, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  4. ↑ a b Jessica McBride, Ashley Biden, Joe’s Daughter: 5 Fast Facts You Need to Know [online], Heavy.com, 20 sierpnia 2020 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  5. ↑ Katherine J. Igoe, Who Is Joe Biden's Youngest Daughter, Ashley Biden? [online], Marie Claire Magazine, 19 stycznia 2021 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  6. ↑ helpdesk1, Joey From Scranton: VP Biden’s Irish Roots | Irish America [online], 20 marca 2013 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  7. ↑ Jules Witcover, Joe Biden : a life of trial and redemption, New York : William Morrow/HarperCollins, 2010, ISBN 978-0-06-179198-7 [dostęp 2022-12-12].
  8. ↑ Amy Argetsinger, Roxanne Roberts, Obamas' Chow: Politically Palatable, 1 czerwca 2009, ISSN 0190-8286 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  9. ↑ Biden’s daughter marries into the tribe [online], timesofisrael.com [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  10. ↑ Joe Biden Daughter, Ashley Biden, Howard Krein Wed, „Peoplemag” [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  11. ↑ a b c d Dawn E. Warden, Ashley Biden Takes on the World From Her Home Base in Delaware [online], Delaware Today, 22 sierpnia 2018 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  12. ↑ a b c d e Women Rule Keynote: Vice President Joe Biden [online], POLITICO [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  13. ↑ a b c d e f g h i j k NVPA Volume 6_Final.pdf [online], wpmucdn.com [dostęp 2024-04-27].
  14. ↑ a b c Ashley Biden, Daughter of the Vice President, to Speak at Rutgers' School of Social Work Convocation [online], rutgers.edu [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  15. ↑ Joseph R. Biden ‘61 Becomes First Auk Elected as President of the United States [online], Archmere Academy, 12 listopada 2020 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  16. ↑ a b Kelsie Calderon, Ashley Biden's Transformation Is Seriously Turning Heads [online], The List, 26 listopada 2019 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  17. ↑ a b c d e f g h i j k All About Ashley Biden, Joe’s Youngest Daughter With a Civically-Minded Fashion Label [online], ELLE, 2 listopada 2020 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  18. ↑ Claudia Vargas, At Penn, Biden speaks at daughter’s graduation [online], inquirer.com [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  19. ↑ Matt Amis, 40 People to Watch [online], Delaware Today, 23 czerwca 2008 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  20. ↑ Joe Biden's Daughter Ashley Opens Up About Her Dad in Her First-Ever TV Interview [online], Oprah Daily, 19 stycznia 2021 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  21. ↑ Democrats Announce Highlights for Final Night of the 2020 Democratic National Convention - 2020 Democratic National Convention [online], archive.org, 15 listopada 2020 [dostęp 2022-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-15].
  22. ↑ Yahoo is part of the Yahoo family of brands [online], consent.yahoo.com [dostęp 2022-12-12].
  23. ↑ [1]
  24. ↑ Wisconsin Women for Biden Organizing Event with Ashley Biden [online], St. Croix County Democratic Party [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  25. ↑ Valeriya Safronova, Joe Biden Drops by a Fashion Party. The Reason? His Daughter., „The New York Times”, 8 lutego 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  26. ↑ Condé Nast, Ashley Biden's New Sweatshirt Line Is Style With a Powerful Social Conscience [online], Glamour, 21 lutego 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  27. ↑ Hunter Biden's Daughter Is Getting Married At The White House This Weekend [online], Women’s Health, 18 listopada 2022 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  28. ↑ Joe Biden’s Fashion Designer Daughter Just Raised The Normcore Bar [online], Grazia [dostęp 2022-12-12].
  29. ↑ Joe Biden Takes Over New York Fashion Week With Gilt [online], Guest of a Guest [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  30. ↑ Rose Walano, Joe Biden Supports Daughter Ashley at Her NYFW Debut! [online], Us Weekly, 8 lutego 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  31. ↑ Joe Biden Supports Daughter Ashley's Debut at New York Fashion Week -- See the Adorable Pics!, „wusa9.com” [dostęp 2022-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-17] (ang.).
  32. ↑ a b c d e Ashley Biden knows a presidential campaign is coming. For now, she’s talking hoodies and economic inequality. - The Washington Post [online], washingtonpost.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  33. ↑ Tony Abraham, Here’s what went down at the NYC launch of Ashley Biden's charitable clothing line [online], Technical.ly, 9 lutego 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  34. ↑ Mike Vulpo, Former Vice President Joe Biden Supports Daughter Ashley's New York Fashion Week Event [online], NBC New York [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  35. ↑ Joe Biden's Daughter, Ashley Biden, Makes Her Fashion Designer Debut in an Awesome Hoodie [online], E! Online, 8 lutego 2017 [dostęp 2022-12-12].
  36. ↑ a b c Fast Fashion 101: Everything You Need to Know [online], EcoWatch, 23 września 2021 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  37. ↑ a b Condé Nast, Joe Biden's Daughter Launched Clothing That’s ACTUALLY Made in the U.S. [online], Teen Vogue, 10 lutego 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  38. ↑ How Joe Biden's daughter is giving back with her new hoodie line [online], TODAY.com [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  39. ↑ a b Snoopy’s Fashion Tour [online], apparelnews.net, 14 września 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  40. ↑ Arts Brookfield | Snoopy & Belle in Fashion - Arts Brookfield [online], web.archive.org, 24 czerwca 2017 [dostęp 2022-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-24].
  41. ↑ Snoopy and Belle In Fashion [online], Snoopy and Belle In Fashion [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  42. ↑ Rosemary Feitelberg, Will Joe Biden Run in 2020? His Designer Daughter Ashley Sure Hopes So [online], WWD, 7 września 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  43. ↑ Mary Hall, New Snoopy and Belle Exhibit features Hamilton Costumes [online], The Recessionista®, 8 września 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  44. ↑ Condé Nast, Snoopy and Belle’s Fashion Exhibition Party at Brookfield Place [online], Vogue, 8 września 2017 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  45. ↑ a b c What Will Her Dad’s Campaign Mean for Ashley Biden’s Fashion Line? - Washingtonian [online], 12 sierpnia 2019 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  46. ↑ Erin Fenton, The Truth About Ashley Biden's Husband [online], The List, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  47. ↑ Ashley Biden, Daughter of U.S. Vice President, Marries Jewish Doctor, „Haaretz” [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  48. ↑ A.B.C. News, Meet Joe Biden's Future Son-in-Law [online], ABC News [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  49. ↑ The Latest: Biden's grand welcome at Italian PM's residence [online], AP NEWS [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  50. ↑ Melissa Willets, Inside Ashley Biden's Arrest Record [online], The List, 28 października 2020 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  51. ↑ Video alleged to show Joe Biden's daughter snorting cocaine [online], telegraph.co.uk [dostęp 2022-12-12].
  52. ↑ Chris Rovzar, Does Anybody Care About Ashley Biden’s Alleged Occasional Substance Use? [online], Intelligencer [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  53. ↑ Senator's daughter arrested in Chicago [online], Chicago Tribune [dostęp 2022-12-12].
  54. ↑ Adam Goldman, Michael S. Schmidt, How Ashley Biden’s Diary Made Its Way to Project Veritas, „The New York Times”, 16 grudnia 2021, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
  55. ↑ Adam Goldman, Michael S. Schmidt, Florida Pair Pleads Guilty in Theft of Biden’s Daughter’s Diary, „The New York Times”, 25 sierpnia 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-12] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ashley_Biden&oldid=73679005”