August Kork

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Loraine (dyskusja | edycje) o 14:33, 13 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
August Kork
Август Иванович Корк
ilustracja
komandarm 2 rangi
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1887
Aardla

Data śmierci

11 czerwca 1937

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna domowa w Rosji

August Iwanowicz Kork ros. Август Иванович Корк (ur. 3 sierpnia 1887 w Aardla, zm. 11 czerwca 1937) – podpułkownik armii Imperium Rosyjskiego, komandarm 2 rangi.

Ukończył Czugujewską Oficerską Szkołę Piechoty w 1908 roku i Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1914 roku. W czasie I wojny światowej na stanowiskach sztabowych, podpułkownik.

Służba w Armii Czerwonej

W czerwcu 1918 roku dobrowolnie wstąpił do Armii Czerwonej, służył w Północnym Sztabie Głównym, potem w sztabie 9 Armii, od grudnia 1918 roku konsultant przy Narodowym Komisariacie Wojennym Estońskiej Komuny Ludu Pracującego (est. Eesti Töörahva Kommuun (Eesti Töörahwa Kommuuna), ros. Эстляндская Трудовая Коммуна, ЭТК), a od lutego 1919 roku szef sztabu bolszewickiej Armii Estońskiej, potem pomocnik dowódcy 7 Armii. Od czerwca 1919 do października 1920 dowódca 15 Armii w obronie Piotrogradu i w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. Później dowódca 6 Armii we Froncie Południowym w walkach z gen. P. Wranglem.

W latach 1921-1935 pomocnik naczelnego dowódcy wojsk Ukrainy i Krymu, dowódca wojsk Frontu Turkiestańskiego (1922), następnie Armii Kaukaskiej, Frontu Białoruskiego, Frontu Leningradzkiego i Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, attaché wojskowy w Niemczech.

W latach 1935-1937 komendant Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego. W 1937 roku poparł stalinowskie czystki w Akademii, co nie uchroniło go od oskarżenia o zdradę, wyroku śmierci i rozstrzelania. Wraz z nim 11 czerwca 1937 zostało skazanych siedmiu innych generałów: Michaił Tuchaczewski, Iona Jakir, Robert Ejdeman, Witowt Putna, Witalij Primakow, Boris Feldman, Ijeronim Uborewicz[1].

Wysokie wymagania łączył z uprzejmością i taktem. Cieszył się ogromnym autorytetem w armii. Zaprzyjaźniony z marszałkiem M. Tuchaczewskim.

Odznaczenia: Order Czerwonego Sztandaru trzykrotnie.

Przypisy

  1. Wyrok śmierci na ośmiu generałów sowieckich. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 130 z 13 czerwca 1937. 

Bibliografia

Zobacz