Awtandil Ghoghoberidze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Awtandil Ghoghoberidze
ავთანდილ ღოღობერიძე
Автандил Гогоберидзе
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1922
Suchumi

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1980
Tbilisi

Wzrost

171 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1939 Piszczewik Suchumi ? (?)
1940–1941 Dinamo Suchumi ? (?)
1945–1961 Dinamo Tbilisi 341 (127)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1952–1954  ZSRR 3 (1)
1952–1959  ZSRR olimpijska 2 (0)
W sumie: 5 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1961–1962 Dinamo Tbilisi
1963–1965 Dinamo Tbilisi (dyrektor)
1966–1967 Lokomotiwi Tbilisi
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Awtandil Ghoghoberidze, gruz. ავთანდილ ღოღობერიძე, ros. Автандил Николаевич Гогоберидзе, "Awtandil Nikołajewicz Gogoberidze (ur. 3 sierpnia 1922 w Suchumi, zm. 20 listopada 1980 w Tbilisi) – gruziński piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1939 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym Piszczewiku Suchumi, skąd w następnym roku przeszedł do Dinama Suchumi. Po zakończeniu II wojny światowej został piłkarzem Dinama Tbilisi, w którym występował do zakończenia kariery w 1961 roku. Miał wtedy 40 lat. Przez swoją długą piłkarską karierę zawsze był przykładem dla młodzieży, nie tracąc swoje umiejętności strzeleckie.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

15 lipca 1952 debiutował w składzie reprezentacji ZSRR w wygranym 2:1 meczu z Bułgarią na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach. Łącznie w pierwszej reprezentacji rozegrał 3 mecze, w których strzelił 1 gola. Również bronił barw olimpijskiej reprezentacji ZSRR.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Najpierw pracował na stanowisku głównego trenera, a potem dyrektora w Dinamo Tbilisi. Potem prowadził Lokomotiwi Tbilisi. Od 1967 po wypadku samochodowym stracił głos i był przykuty do łóżka. 20 listopada 1980 zmarł w Tbilisi[1].

Gruzińska „Drużyna Marzeń”[edytuj | edytuj kod]

W 1998 roku z inicjatywy gazety sportowej Sarbieli przeprowadzony został plebiscyt, którego celem było wyłonienie: najlepszego piłkarza, trenera oraz jedenastki gruzińskiego futbolu w XX wieku. Zwycięzcami plebiscytu zostali: Micheil Meschi (piłkarz) i Nodar Achalkaci (trener). W składzie „Drużyny Marzeń” znaleźli się: Sergo Kotrikadze (bramkarz), Rewaz Dzodzuaszwili, Aleksandre Cziwadze, Murtaz Churcilawa, Giwi Czocheli (obrońcy), Witali Daraselia, Awtandil Ghoghoberidze, Dawit Kipiani (pomocnicy), Slawa Metreweli, Micheil Meschi i Boris Paiczadze (napastnicy).

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • król strzelców mistrzostw ZSRR: 1951 (16 goli), 1953
  • 6-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1951), Nr 2 (1950, 1952, 1953, 1959), Nr 3 (1956)
  • rekordzista klubu Dinama Tbilisi w ilości strzelonych bramek: 127 goli

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]