Wiaczesław Sołowjow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiaczesław Sołowjow
Pełne imię i nazwisko

Wiaczesław Dmitrijewicz Sołowjow

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1925
Wieszniaki, gubernia moskiewska, Rosyjska FSRR

Data i miejsce śmierci

7 września 1996
Moskwa

Wzrost

173 cm

Pozycja

napastnik/pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1938–1941 Lokomotiw Moskwa
1943 SKIF Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1944 Lokomotiw Moskwa ? (?)
1945–1952 CDKA/CDSA Moskwa 117 (38)
1952–1953 MWO Moskwa 6 (0)
1953–1954 Torpedo Moskwa 16 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1954–1957 Krylja Sowietow Kujbyszew
1959–1962 Dynamo Kijów
1962–1964 ZSRR olimpijska
1963–1964 CSKA Moskwa
1965–1966 Dinamo Moskwa
1967–1968 Dinamo Tbilisi
1969–1971 Dinamo Leningrad (dyrektor)
1972–1975 Paxtakor Taszkent
1976–1980 wicemistrz Zarządu Federacji ZSRR
1980–1983 Dinamo Moskwa
1985 Neftçi PFK
1985–1986 ESzWSM Moskwa (dyrektor)
1988 Tawrija Symferopol
1989–1990 Pamir Duszanbe
1991 Ałga Biszkek
1992 CSKA Taszkent
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Znak Honoru”

Wiaczesław Dmitrijewicz Sołowjow (ros. Вячеслав Дмитриевич Соловьёв; ur. 14 stycznia 1925 na stacji kolejowej Wieszniaki, w guberni moskiewskiej, zm. 7 września 1996 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, a wcześniej pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. W 1944 rozpoczął karierę piłkarską w moskiewskiej drużynie Lokomotiw Moskwa, skąd w następnym roku przeszedł do CDKA Moskwa, który w 1951 zmienił nazwę na CDSA Moskwa. Po tym, jak w 1952 CDSA po 3 kolejkach rozformowano przez nieudany występ reprezentantów klubu na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach, został piłkarzem MWO Moskwa. W 1953 po 6 kolejkach również MWO został rozformowany i piłkarz przeniósł się do Torpeda Moskwa. W 1954 zakończył karierę piłkarską[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 1954 rozpoczął karierę trenerską. Najpierw do 1957 pracował z drużyną Krylja Sowietow Kujbyszew. W 1959 konsultował chińskie kluby piłkarskie. W lipcu 1959 objął stanowisko głównego trenera oraz dyrektora w klubie Dynamo Kijów, z którym w 1961 zdobył pierwsze mistrzostwo ZSRR w historii kijowskiego klubu[2]. Od września 1962 do czerwca 1964 prowadził olimpijską reprezentację ZSRR. Od 1963 trenował kluby CSKA Moskwa, Dinamo Moskwa, Dinamo Tbilisi, Paxtakor Taszkent, Neftçi PFK, Tawrija Symferopol, Pamir Duszanbe, Ałga Biszkek i CSKA Taszkent. Również zajmował stanowiska dyrektora klubu Dinamo Leningrad i ESzWSM Moskwa oraz wicemistrza Zarządu Federacji ZSRR. W 1958, 1983 i 1984 pracował na stanowisku trenera państwowego. Pod jego kierownictwem awans do Wyższej Ligi zdobył w 1956 Krylja Sowietow Kujbyszew, w 1972 Paxtakor Taszkent, a do Pierwszej ligi w 1987 Tawrija Symferopol. Zmarł 7 września 1996 w Moskwie w wieku 71 lat[3]. Pochowany na Cmentarzu Wostriakowskim w Moskwie[4].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz ZSRR: 1946, 1947, 1948, 1950, 1951
  • wicemistrz ZSRR: 1949
  • brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1953
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1948, 1951

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]