K-314
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt |
671 (Jorsz) |
| Oznaczenie NATO |
Victor I |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
5 września 1970 |
| Wodowanie |
28 marca 1972 |
 MW ZSRR
| |
| Wejście do służby |
6 listopada 1972 |
| Wycofanie ze służby |
14 marca 1989 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
89 metrów |
| Szerokość |
10,6 metra |
| Zanurzenie |
7,2 metra |
| Zanurzenie testowe |
400 metrów |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 reaktory WM-4P 1 turbina parowa (31 000KM) 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Uzbrojenie | |
| 18 torped ZOP | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 x 533 mm |
| Załoga |
76 |
K-314 – radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Budowę okrętu rozpoczęto 5 września 1970 roku, 28 marca 1972 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 6 listopada 1972 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej, następnie Flocie Oceanu Spokojnego do 1989 roku.
Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.
Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.
21 marca 1984 roku K-314 podczas śledzenia okrętów amerykańskich na Morzu Japońskim, wynurzając się uderzył rufą w dno amerykańskiego lotniskowca USS „Kitty Hawk” (CV-63)[1]. Okręt podwodny utracił śrubę, po czym został odholowany do bazy[2]. Został wycofany ze służby 14 marca 1989 roku[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
- ↑ Максимов 2020 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Project 671 Victor class - ship list. GlobalScurity.org. [dostęp 2017-09-24]. (ang.).
- Andriej Michajłowicz Maksimow: История одного столкновения (Istoriâ odnogo stolknoveniâ). versia.ru. 2020-07-14 [dostęp 2022-11-16]. (ros.).
- Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000. (ros.).