Przejdź do zawartości

Bijuciszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bijuciszki
Біюцішкі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Boruny

Populacja (2019)
• liczba ludności


54

Kod pocztowy

231123

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Bijuciszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Bijuciszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bijuciszki”
Ziemia54°17′57″N 26°05′59″E/54,299167 26,099722

Bijuciszki (biał. Біюцішкі; ros. Биютишки) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Boruny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w gminie Holszany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku miała 45 dusz rewizyjnych w części należącej do dóbr Bijuciszki (Wojtkiewiczów) i 17 dusz rewizyjnych w części należącej do dóbr Świłówka (Zawadzkich)[1]. W 1905 roku liczyła 201 mieszkańców[2].

W latach 1921–1945 leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Holszany.

W 1931 w 42 domach zamieszkiwało 236 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Borunach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Borunach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bijuciszki, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 151.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 225
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 104.