Bitwa pod Strugą
50°49′28″N 16°13′42″E/50,824444 16,228333| IV koalicja antyfrancuska | |||
 Pomnik upamiętniający bitwę pod Strugą | |||
| Czas |
15 maja 1807 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Struga niedaleko Wałbrzycha, Dolny Śląsk | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
wygrana Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
| 50°49′28″N 16°13′42″E/50,824444 16,228333
| |||
Bitwa pod Strugą (niem. Schlacht bei Adelsbach)[1], zwana także bitwą na Czerwonych Polach lub bitwą pod Szczawienkiem – bitwa, która odbyła się 15 maja 1807 roku pod Strugą, niedaleko Wałbrzycha, pomiędzy polskimi ułanami z Legii Polsko-Włoskiej a wojskiem pruskim[2]. Od 2017 roku, około 15 maja odbywa się pokaz rekonstrukcyjny wydarzeń z XIX wieku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Bitwa była pierwszą potyczką ułanów pułku Legii Polsko-Włoskiej z wojskiem pruskim na Śląsku. Odbyła się ona 15 maja 1807 roku na polach pomiędzy wsiami Szczawienko i Struga, leżącymi w powiecie wałbrzyskim, w odległości piętnastu kilometrów od Strzegomia. W bitwie tej 280 ułanów polskich pobiło znacznie liczniejsze jednostki pruskie pod dowództwem majora Losthina, składające się z 8 kompanii piechoty: 1100–1200 żołnierzy, szwadronu 80 huzarów, szwadronu 80 dragonów, szwadronu 80 Bośniaków i 4 dział[3].
W czasie bitwy polscy ułani przypuścili szarżę na pruską kawalerię, którą rozbili i zmusili do odwrotu. Następnie 800 pojmanych pruskich piechurów zostało doprowadzonych przed oblicze Hieronima Bonapartego, aktualnie stacjonującego we Wrocławiu, gdzie polscy ułani zostali odznaczeni wysokimi francuskimi odznaczeniami wojskowymi.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Zwycięska bitwę pod Strugą w 42 rozdziale Popiołów opisał Stefan Żeromski
„Ruszą w Prusactwo z kopyta, po polsku, co duchu w szkapach. Lancami psubratów — durch. W mig wywrócone i w puch rozbite zostały szwadrony huzarów tabaczkowych i pięknych dragonów błękitnych z różowymi wyłogami i bośniaków z lancami". – Stefan Żeromski „Popioły" t. III[4]
- Bitwę upamiętnia pomnik w Parku Ułanów Nadwiślańskich, znajdujący się na Szlaku Ułanów Legii Nadwiślańskiej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marion George: Napoleons langer Schatten über Europa. [dostęp 2011-11-26]. (ang.).
- ↑ TVP.pl: Bitwa pod Strugą. www.tvp.pl, 2011-11-11. [dostęp 2011-11-18]. (pol.).
- ↑ Vistula Uhlans, the "Picadors of the Hell". napoleonistyka.atspace.com. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
- ↑ Stefan Żeromski: Popioły. Warszawa: Czytelnik, 1964.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Staszewski: Wojsko polskie na Śląsku w dobie napoleońskiej. Katowice: 1936.
- Forster Neuere vnd neueste Preussische Geschichte. T. II. Berlin: 1856. (niem.).
- Hopfner: Der Krieg von 1806 und 1807. T. IV. Berlin: 1855. (niem.).
- Lettow-Vorbeck: Der Krieg von 1806—1807. T. III, IV. Berlin: 1896. (niem.).
- A. du Casse: Operations du neuvieme corvs de la Grandę Armee en Silesie. Paris: 1851. (fr.).
- Otto Bleck: Der schleisische Kriegsschauplatz 1806–1807. München: 1913. (niem.).
- W. Dobiecki: Pamiętnik jazdy legionów, dodatek „Czasu". Lwów: 1859.
- M. Kukiel: Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej. Poznań: 1912.
- J. Minkiewicz. Ułani nadwiślańscy na Śląsku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. nr 2/58.
- Skrypt historyczny Stowarzyszenia Historycznego Legionów Polskich i Legii Polsko-Włoskiej w Nysie, Nysa 2010, pod red. Marek Szczerski, kpt. Tomek
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jan Minkiewicz: Ułani nadwiślańscy na Śląsku. www.legiony1807.eu. [dostęp 2011-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-20)]. (pol.).
- Park Ułanów Nadwiślańskich, miejsce bitwy z 15 maja 1807 (Szczawno-Zdrój). wikimapia.org. [dostęp 2011-11-18]. (pol.).