Bogdan Sujak
 Bogdan Sujak jako dziekan WMFiCh WSP w Opolu | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1924 |
|---|---|
| Data śmierci |
7 marca 2023 |
| profesor nauk fizycznych | |
| Specjalność: fizyka ciała stałego, fizyka doświadczalna | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
Bogdan Sujak (ur. 18 maja 1924 w Bydgoszczy, zm. 7 marca 2023[1]) – polski fizyk, specjalizujący się w fizyce ciała stałego, fizyce doświadczalnej oraz fizyce powierzchni ciała stałego, nauczyciel akademicki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem zawodowego podoficera WP a później oficera LWP Zenona i Władysławy z domu Żakowicz[2]. Młodość spędził w Bydgoszczy. Ukończył prywatną szkołę podstawową im. Marii Regame, z francuskim językiem nauczania i dwie klasy gimnazjum ogólnokształcącego im. J. Piłsudskiego w Bydgoszczy. Podczas II wojny światowej od 1943 r. przebywał na robotach przymusowych w Lotaryngii. Po wkroczeniu armii amerykańskiej w 1945 r. był najpierw tłumaczem przy oddziałach 80. Armored Division armii amerykańskiej, a następnie tłumacz i pełnomocnik Komitetu Polskiego z siedzibą w Altotting w Bawarii Górnej[2]. Do kraju powrócił w październiku 1945 r. Ukończył kursy gimnazjalne dla dorosłych, najpierw w Bydgoszczy, a następnie w Katowicach. Swoje dorosłe życie od 1947 r. związał z Wrocławiem. Ukończył studia fizyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Na uczelni tej od 1949 przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej od asystenta do profesora. Był m.in. współtwórcą, a następnie w l. 1969–1974 i 1984–1987 dyrektorem Instytutu Fizyki Doświadczalnej UWr, a także wieloletnim kierownikiem Zakładu Fizyki Ciała Stałego[3]. Zainicjował badania w zakresie metodyki wzbudzonej emisji elektronów w badaniach kryształów. Był także twórcą polskiej szkoły fizycznej kriofizyki oraz wzbudzonej emisji elektronów i jonów[3]. W 2006 przeszedł na emeryturę.
Z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu związany był od lat 50. XX wieku, za sprawą swojego mistrza, prof. Jana Wesołowskiego[4]. W latach 1963–1967 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Fizycznego WSP w Opolu. W tym czasie forsował koncepcję, aby fizycy opolscy równocześnie z pracą dydaktyczną, prowadzili badania i eksperymenty naukowe. Wydatnie przyczynił się do rozwoju tutejszej kadry naukowej, promując aż 10 doktorów. Chciał stworzenia w Opolu centrum kształcenia fizyków dla krajów Trzeciego Świata. Jako dziekan postępował czasami gwałtownie, zwłaszcza z przedstawicielami innych dyscyplin naukowych. Niejednokrotnie zbyt kategorycznie faworyzował interesy swojego wydziału. Mimo to za jego kadencji powstały trzy nowe kierunki: mechaniczny, elektryczny i chemiczny. Niestety nie udało się wówczas doprowadzić do uzyskania przez wydział prawa do nadawania stopni doktorskich[4].
Żonaty z lwowianką, lekarką neonatologiem, a zarazem ordynatorem na oddziale noworodków w szpitalu we Wrocławiu Aliną z Burczaków[2].
Od 1972 mieszkał w swoim domu wraz z żoną na stałe w Pstrążnej, obecnie części Kudowy-Zdroju[2].
1 października 2014 wyróżniony Złotym Medalem Uniwersytetu Wrocławskiego[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aktualności, Instytut Fizyki Doświadczalnej UWr, 9 marca 2023 [zarchiwizowane 2023-03-09].
- ↑ a b c d Rozmowa z uczonym – jaki jest ten świat? „Pamiętnik Kudowski” nr 1, grudzień 2008, s. 3–5.
- ↑ a b Bernard Jancewicz, Uniwersytecka fizyka wczoraj i dziś, „Przegląd Uniwersytecki” nr 4 (209) 2015, s. 7.
- ↑ a b Stanisław Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, Opole 2004, s. 71–72.
- ↑ Inauguracja roku akademickiego 2014/2015, „Przegląd Uniwersytecki” nr 3 (205), 2014, s. 1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Bogdan Sujak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-02-24].
- Stanisław Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004.