Boris Pistorius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Pistorius
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1960
Osnabrück

Minister obrony Niemiec
Okres

od 19 stycznia 2023

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Christine Lambrecht

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Boris Pistorius (ur. 14 marca 1960 w Osnabrücku[1]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), minister spraw wewnętrznych Dolnej Saksonii w rządach Stephana Weila, poseł do landtagu. Od 2023 minister obrony w rządzie Olafa Scholza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn polityk Ursuli Pistorius(inne języki) i Ludwiga Pistoriusa[2]. Jego babka pochodziła z Wrocławia[3].

Egzamin maturalny zdał w Ernst-Moritz-Arndt Gymnasium w Osnabrücku (1978), kształcił się następnie w zawodzie handlowca. W latach 1981–1987 studiował prawo na Universität Osnabrück oraz na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze. W międzyczasie kształcił się również na Université catholique de l’Ouest w Angers[4]. W 1987 i 1990 zdał państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia, w 1990 podjął praktykę w zawodzie adwokata[1].

W 1976 wstąpił do SPD[4]. W latach 1991–1995 był osobistym doradcą Gerharda Glogowskiego, ministra spraw wewnętrznych w rządzie Dolnej Saksonii. W latach 1995–1996 pełnił funkcję zastępcą szefa jego gabinetu[1]. Od 1997 kierował różnymi departamentami w administracji okręgu Weser-Ems[1]. W latach 1996–2013 zasiadał w radzie miejskiej w Osnabrücku. Od 1999 do 2002 pełnił funkcję zastępcy burmistrza tego miasta[1]. W 2006 wybrał wybory na burmistrza tej miejscowości, otrzymując poparcie na poziomie 55,5% i pokonując swojego konkurenta Wolfganga Grieserta[5]. Urząd ten sprawował do 2013. Był też członkiem rady nadzorczej operatora portu lotniczego Münster/Osnabrück[6]. Powołany w skład rady konsultacyjnej forum biznesu SPD[7] oraz rady kuratorów fundacji Robert-Enke-Stiftung[8].

19 lutego 2013, wkrótce po wyborach krajowych z tegoż roku, objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych i sportu w rządzie Dolnej Saksonii kierowanym przez Stephana Weila. Funkcję tę utrzymywał również w jego kolejnych gabinetach powoływanych w 2017 i 2022[9]. W wyborach w 2017 po raz pierwszy został wybrany na posła do landtagu, w 2022 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[9]. Został jednym z przedstawicieli Dolnej Saksonii w Bundesracie[10]. Wszedł w skład Zgromadzenia Parlamentarnego NATO jako zastępca członka[11].

W 2019 ubiegał się o wybór na współprzewodniczącego partii wraz z Petrą Köpping[12][13]. W pierwszej turze głosowania para zajęła 5. miejsce z wynikiem 14,6% głosów[14].

17 stycznia 2023 został desygnowany na stanowisko ministra obrony w rządzie kanclerza Olafa Scholza[15]. Urząd ten objął 19 stycznia tegoż roku[16].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ma dwie córki z małżeństwa ze zmarłą w 2015 Sabine Pistorius. Później jego partnerką życiową była dziennikarka Doris Schröder-Köpf[17]. W 2019 wyróżniony nagrodą Schlesierschild, przyznawaną przez Ziomkostwo Śląskie[3].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Innenminister Boris Pistorius. mi.niedersachsen.de. [dostęp 2021-10-23]. (niem.).
  2. ↑ Traueranzeigen von Ludwig Pistorius. noz.de, 2009. [dostęp 2021-11-13]. (niem.).
  3. ↑ a b Innenminister Pistorius mit Schlesierschild beim Deutschlandtreffen der Schlesier 2019 in Hannover ausgezeichnet. mi.niedersachsen.de, 17 czerwca 2019. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  4. ↑ a b Lebenslauf. boris-pistorius.de. [dostęp 2021-11-12]. (niem.).
  5. ↑ Kommunalwahl 2006: Vorläufiges Ergebnis der Stichwahl zur Direktwahlder Oberbürgermeisterin / des Oberbürgermeisters. nls.niedersachsen.de. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  6. ↑ Oberbürgermeister bilden Führungsspitze: Osnabrücker Oberbürgermeister Boris Pistorius zum stellvertretenden Vorsitzenden des Aufsichtsrates gewählt. noz.de, 24 marca 2011. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  7. ↑ Bernd Westphal und Anke Rehlinger koordinieren neu konstituierten Politischen Beirat des SPD-Wirtschaftsforums. spd-wirtschaftsforum.de, 1 lipca 2020. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  8. ↑ Kuratorium. robert-enke-stiftung.de. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  9. ↑ a b Boris Pistorius. landtag-niedersachsen.de. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  10. ↑ Boris Pistorius. bundesrat.de. [dostęp 2021-10-23]. (niem.).
  11. ↑ Pistorius Boris. nato-pa.int. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  12. ↑ Christoph Hickmann, Veit Medick, Christian Teevs: Köpping und Pistorius bringen Steuersenkungen ins Spiel. spiegel.de, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2021-10-23]. (niem.).
  13. ↑ Factbox: Aspiring leaders of Germany’s Social Democrats. reuters.com, 23 października 2019. [dostęp 2021-10-23]. (ang.).
  14. ↑ Ergebnisse der Mitgliederbefragung zur Wahl des neuen Parteivorsitzes. spd.de, 26 października 2019. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  15. ↑ Niedersachsens Innenminister Pistorius wird neuer Verteidigungsminister. tagesschau.de, 17 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
  16. ↑ Aushändigung der Entlassungsurkunde an Bundesministerin Christine Lambrecht und Überreichung der Ernennungsurkunde an Boris Pistorius zum Bundesminister der Verteidigung. bundespraesident.de, 19 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).
  17. ↑ Doris Schröder-Köpf ist wieder Single. n-tv.de, 9 czerwca 2022. [dostęp 2023-01-17]. (niem.).
Rząd Olafa Scholza (od 2021)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Ministrowie obrony Niemiec
Ministrowie Obrony (1919–1935)
Minister wojny (1935–1938)
Dowódca Oberkommando
der Wehrmacht (1938–1945)
Minister wojny (1945)
Ministrowie obrony narodowej
NRD (1956–1990)
Ministrowie obrony narodowej
Republiki Federalnej Niemiec (1955–)

Godło RFN

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Boris_Pistorius&oldid=73626042”