Brachycrus
| Brachycrus | |||
| Matthew, 1901[1] | |||
 Czaszka B. laticeps | |||
 Wizja artystyczna | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Brachycrinae | ||
| Rodzaj |
Brachycrus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Merycochoerus rusticus Leidy, 1870 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Brachycrus – wymarły rodzaj kopalnego ssaka kopytnego należącego do rodziny Oreodontidae, występujący na terytorium dzisiejszej Ameryki Północnej i środkowej. Za sprawą swego wysoko wyspecjalizowanego wyglądu budzi skojarzenia z tapirem lub suhakiem[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Skamieniałe szczątki rodzaju odnajdywano we Flint Creek, Montanie, formacji Split Rock, Wyoming, Nowy Meksyku, aż po Panamę.[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Budowa czaszki charakteryzuje się silnie skróconą, niemal trójkątną kością nosową. Nozdrza zewnętrzne są wąskie i niejako wydłużone, otoczone dobrze rozwiniętym grzebieniem, który stanowił kostny przyczep dla charakterystycznej trąby[4].
Ewolucja[edytuj | edytuj kod]
Główne kierunki ewolucji jakie obserwujemy w rodzaju to: stopniowe przesunięcie kości nosowych w kierunku potylicznym, sukcesywne wydłużanie nozdrzy, Dają się również zauważyć znaczące fluktuacje rozmiaru ciała, będące formą odpowiedzi na zmiany klimatyczne miocenu. Ich najbardziej dramatycznym przejawem są cykle powiększania, a następnie redukcji długości zębów P1-M3[5]
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Brachycrus: gr. βραχυς brakhus „krótki”; łac. crus „noga”[6].
Gatunki[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj Brachycrus obejmował następujące gatunki[7]:
- Brachycrus altiramus (Douglass, 1901)[8]
- Brachycrus buwaldi (Merriam, 1919)[9]
- Brachycrus elrodi (Douglass, 1901)[10]
- Brachycrus laticeps (Douglass, 1900)[11]
- Brachycrus madisonius (Douglass, 1901)[12]
- Brachycrus rusticus (Leidy, 1870)[13]
- Brachycrus siouensis (Sinclair, 1915)[14]
- Brachycrus sweetwaterensis Schultz & Falkenbach, 1940[15]
- Brachycrus vaughani Schultz & Falkenbach, 1940[16]
- Brachycrus wilsoni Schultz & Falkenbach, 1940[17]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W.D. Matthew. Fossil mammals of the Tertiary of northeastern Colorado: American Museum collection of 1898. „Memoirs of the American Museum of Natural History”. 1 (7), s. 398, 1901. (ang.).
- ↑ M.S. Stevens & J.B. Stevens: Merycoidodontinae and Miniochoerinae. W: D.R. Prothero & R.J. Emry (redaktorzy): The Terrestrial Eocene-Oligocene Transition in North America. Cambridge and new York: Cambridge University Press, 1996, s. 166. ISBN 978-0-521-02109-8. (ang.).
- ↑ E. Douglass. Merycochoerus and a new genus of merycoidodonts, with some notes on other Agriochoeridae. „Annals of Carnegie Museum”. 4, s. 94, 1907. (ang.).
- ↑ a b Donald R. Prothero, Scott E. Foss Evolution of Artiodactyls The Johns Hopkins University Press ISBN 978-0-8018-8735-2 ang.
- ↑ a b Robert E. Reynolds Raising Questions in the Central Mayove Desert .
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 141, 1904. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra: Brachycrus. Hesperomys project. [dostęp 2022-07-31]. (ang.).
- ↑ Douglass 1901 ↓, s. 73.
- ↑ J.C. Merriam. Tertiary mammalian faunas of the Mohave Desert. „Bulletin of the Department of Geology”. 11 (5), s. 507, 1919. (ang.).
- ↑ Douglass 1901 ↓, s. 78.
- ↑ E. Douglass. New species of Merycochoerus in Montana. „The American journal of science”. Fourth series. 10 (60), s. 428, 1900. (ang.).
- ↑ Douglass 1901 ↓, s. 75.
- ↑ J.M. Leidy. A small collection of fossils recently received from Prof. F. V. Harden, now engaged in a geological exploration of part of our western territories. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 22, s. 109, 1870. (ang.).
- ↑ W.J. Sinclair. Additions to the fauna of the Lower Pliocene Snake Creek Beds (Results of the Princeton University 1914 Expedition to Nebraska). „Proceedings of the American Philosophical Society held at Philadelphia for promoting useful knowledge”. 54 (217), s. 86, 1915. (ang.).
- ↑ Schultz i Falkenbach 1940 ↓, s. 250.
- ↑ Schultz i Falkenbach 1940 ↓, s. 252.
- ↑ Schultz i Falkenbach 1940 ↓, s. 242.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E. Douglass. New species of Merycochoerus in Montana; Part II. „The American journal of science”. Fourth series. 11 (61), s. 73–83, 1901. (ang.).
- Ch.B. Schultz & Ch.H. Falkenbach. Merycochoerinae: a new subfamily of oreodonts. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 77 (5), s. 213–306, 1940. (ang.).