Bronisław Hackbeil

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Hackbeil
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data urodzenia

25 marca 1878

Data śmierci

1 września 1945

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

5 Batalion Sanitarny

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Bronisław Marian Hackbeil (ur. 25 marca 1878, zm. 1 września 1945) – polski lekarz z tytułem doktora, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 marca 1878. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł doktora. Służył w c. i k. Armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1917 roku pełnił służbę w Szpitalu Garnizonowym Nr 15 w Krakowie. Na stopień lekarza sztabowego (niem. Stabsarzt[1]) został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 roku[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu majora jako były oficer armii austriackiej[3]. Został awansowany do stopnia podpułkownika lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był dowódcą 5 batalionu sanitarnego w Krakowie[6][7]. W 1928 jako podpułkownik przeniesiony w stan spoczynku zamieszkiwał w Krakowie[8]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku był przydzielony do Kadry Zapasowej 5 Szpitala Okręgowego i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto[9].

3 listopada 1922 został wybrany do Izby Lekarskiej w Krakowie[10]. Na przełomie lat 20./30. był lekarzem chorób wewnętrznych w Krakowie[11]. 16 czerwca 1934 towarzyszył Eugenii Pierackiej w drodze z Nowego Sącza do Warszawy po śmierci jej syna, zamordowanego dzień wcześniej ministra Bronisława Pierackiego[12]. Do 1939 był przypisany do adresu ulicy F. Szopena 23[13]. Był dyrektorem schroniska dla inwalidów wojennych oraz kierownikiem referatu inwalidzkiego PCK[14].

Grobowiec Hackbeilów

Był żonaty[14]. Zmarł 1 września 1945[14]. Został pochowany na krakowskim cmentarzu wojskowymRakowickim 4 września 1945 (w tym samym miejscu został pochowany ppłk inż. Jan Hackbeil, żyjący w latach 1885–1950, oficer i mierniczy przysięgły)[14][15][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]