Caledonian Forest

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Las otaczający River Sorn.
Mapa przedstawiająca region.
Las w okolicy Loch an Eilein.
Głuszec zwyczajny, gatunek występujący w lesie.

Caledonian Forest – nazwa nadana jednemu z wilgotnych lasów pierwotnych strefy umiarkowanej, występujących w Szkocji[1]. Sosny zwyczajne rosnące w tym miejscu często pochodzą bezpośrednio od pierwszych drzew tego gatunku przybyłych w te rejony w wyniku cofania się późnego lodowca, około 7 000 lat p. n. e., kiedy to lokalny klimat stał się bardziej wilgotny i wietrzny. Do 2 000 lat p. n. e. las ten znacznie zmniejszył swój zasięg. Następnie negatywny wpływ na jego wielkość miała działalność człowieka.

Obecnie las ten obejmuje 35 pozostałych szczepów sosen (wg innych danych 84), co zostało potwierdzone w 1959[2]. Obejmują one ok. 180km³ Sosny te przystosowały się do wilgotnego klimatu okolicy i są genetycznie unikatowe na skalę światową. Ich cechy tworzy nieprzerwany, liczący 9 tysięcy lat, łańcuch ewolucyjny[3].

Pozostałości lasu przetrwały na terenach zbyt stromych, zbyt skalistych, bądź zbyt odległych, aby mogły zostać wykorzystane w rolnictwie. Najwięcej pozostałości można znaleźć w Strathspey oraz River Dee, na kwaśnych osadach lodowców, z niewielką wartością dla uprawy. Analiza najwcześniejszych map Szkocji sugeruje, że od 1600 las niezbyt znacząco zmienił swoją wielkość.

Zwierzęta[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ las tworzy wyjątkowy ekosystem na Wyspach Brytyjskich jest domem dla najrzadszych dzikich zwierząt występujących na wyspach[4].

Gatunki ptaków, które nie rozmnażają się nigdzie indziej na Wyspach to:

Gatunki ptaków rzadko rozmnażające się na Wyspach:

Gatunki ssaków żyjące w lesie:

Ssaki, które dawniej występowały w tym rejonie:

Pozostałe sosny[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2019, w ramach wdrażania ustawy o lasach i gospodarce gruntami z 2018 rząd Szkocji wyszczególnił 84 miejsca, w którym rosną sosny kaledońskie[5]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ The Caledonian Forest | Trees for Life [online], treesforlife.org.uk [dostęp 2019-06-19].
  2. ↑ Head Forester, Caledonian Pinewood Inventory of Scotland’s Native Scots Pine Woodlands [online], Letters, etc., 1999 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
  3. ↑ Henry Marshall Steven, A. Carlisle, The Native Pinewoods of Scotland, Oliver and Boyd, 1959 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
  4. ↑ Wildlife of the Caledonian forest [online], The Hazel Tree, 26 lutego 2014 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
  5. ↑ The Forestry (Exemptions) (Scotland) Regulations 2019 [online], www.legislation.gov.uk [dostęp 2019-06-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Caledonian_Forest&oldid=65892621”