Carlos Castilho

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathieu Mars .bot (dyskusja | edycje) o 17:56, 18 paź 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Wzrost

179 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Carlos José Castilho (ur. 27 listopada 1927 w Rio de Janeiro - zm. 2 lutego 1987 tamże), były legendarny piłkarz brazylijski grający na pozycji bramkarza. Był w kadrze Brazylii na cztery turnieje mistrzostw świata: MŚ 1950 (wicemistrzostwo świata), MŚ 1954 (grał jako bramkarz podstawowej jedenastki), MŚ 1958 (mistrzostwo świata), MŚ 1962 (mistrzostwo świata).

Castilho przeszedł do historii jako bramkarz broniący w nieprawdopodbnych sytuacjach. Mówiono o nim, że ma niebywałe szczęście - gdy piłka leci do bramki, a stoi na niej Castilho, to uderzy ona w słupek. W związku z tym kibice nazywali o "Leiteria" (Szczęściarz), a kibice klubu, w którym grał, Fluminense Rio de Janeiro - "Saint Castilho" (Święty Castilho).

Castilho był daltonistą i np. widział żółte piłki zamiast czerwonych, w związku z czym miał problemy z grą w godzinach wieczornych. Jest także przykładem stoicyzmu. Kiedyś doznał kontuzji palca po raz piąty, a lekarz zalecił mu dwumiesięczne leczenie, wtedy Castilho zdecydował się na cześciową amputację kontuzjowanej części ciała. 2 tygodnie później wrócił do bramki Fluminense.

Piłkarską karierę Castilho rozpoczynał w Olaria AC Rio de Janeiro, ale w 1947 roku przeszedł do Fluminense i bronił tam do końca swojej kariery, czyli do roku 1965. W barwach "Flu" rozegrał 696 meczów (rekord klubu), w których puścił 777 goli. W 255 meczach nie puścił gola. Największe sukcesy w piłce klubowej to trzykrotne wygranie mistrzostw stanu Carioca w latach: 1951, 1959, 1964.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem i szkolił wiele drużyn z ligi brazylijskiej.

2 lutego 1987 Castilho popełnił samobójstwo.

Linki zewnętrzne


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW