Cerkiew św. Mikołaja w Wyżłowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Mikołaja w Wyżłowie
A/985 z dnia 25.05.2009[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Wyżłów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Michała Archanioła w Żniatynie

Wezwanie

św. Mikołaja

Położenie na mapie gminy Dołhobyczów
Mapa konturowa gminy Dołhobyczów, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wyżłów, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Wyżłów, cerkiew”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Wyżłów, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Wyżłów, cerkiew”
Ziemia50°27′06,0″N 24°01′55,4″E/50,451667 24,032056

Cerkiew św. Mikołaja w Wyżłowie – dawna cerkiew greckokatolicka.

Obecnie pełni rolę kaplicy rzymskokatolickiej parafii w Żniatynie, ale nieużytkowana.

Historia obiektu[edytuj | edytuj kod]

Dawna cerkiew greckokatolicka pw. św. Mikołaja zbudowana została w 1910. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w latach 1945-1947 użytkowana przez kościół rzymskokatolicki[2].

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Jest to cerkiew jednokopułowa - nad nawą ośmiopołaciowa drewniana kopuła z latarnią zwieńczona wieżyczką z sygnaturką, wsparta na wysokim ośmiobocznym tamburze, reszta budowli murowana. Budowla trójdzielna: kwadratowa nawa poprzedzona węższym babińcem, również na planie kwadratu oraz przedsionkiem. Prezbiterium analogicznej szerokości jak babiniec, z zakrystią od południa. Na piętrze babińca chór muzyczny oddzielony od nawy tralkową balustradą. Fundamenty z cegieł i kamieni na zaprawie, ściany z cegieł pełnych, otynkowane. Stropy: nad nawą ośmiopolowe pozorne sklepienie kopulaste, w babińcu, zakrystii i prezbiterium stropy z belek drewnianych, podbitych matami trzcinowymi, na których tynki. Więźba dachowa drewniana, krokwiowo-stolcowa. Kopuła, dwuspadowe dachy nad prezbiterium, babińcem i zakrystią kryte blachą ocynkowaną.

Wewnątrz zachowały się: polichromie na żagielkach, ołtarz w charakterze XVIII wieku, znacznie przemalowany ikonostas z carskimi wrotami i ikonami św. Michała Archanioła i św. Gabriela Archanioła zapewne z drugiej połowy XVII wieku, gruntownie przemalowane ikony Matki Boskiej z Dzieciątkiem i Chrystusa Pantokratora z tegoż okresu, ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVIII wieku w gipsowej sukience pochodząca z cerkwi Cebłowie oraz szesnaście cynowych lichtarzy z 1855[3]. Większość wyposażenia przewieziono do Lublina do cerkwi greckokatolickiej[4].

Wokół cerkwi[edytuj | edytuj kod]

Obok cerkwi znajduje się murowana dzwonnica parawanowa. Od strony wschodniej świątyni cmentarz rzymskokatolicki, dawniej greckokatolicki założony w 1910, gdzie pozostało około 30 starych kamiennych nagrobków.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]