Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Strzyżowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
A/1466 z dnia 15.04.1983[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Strzyżów

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Diecezja

Diecezja zamojsko-lubaczowska

Wezwanie

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie gminy Horodło
Mapa konturowa gminy Horodło, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia50°50′30,9″N 24°01′36,7″E/50,841917 24,026861

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki kościół w Strzyżowie, pierwotnie cerkiew unicka, a następnie prawosławna.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Unicka cerkiew w Strzyżowie została wzniesiona w 1724. Na jej miejscu w 1817, z inicjatywy ks. Eliasza Zborowickiego, zbudowano nową świątynię. W 1875, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, strzyżowska świątynia została przymusowo zamieniona na cerkiew prawosławną[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym cerkiew w Strzyżowie pozostała czynna. Należała do parafii wchodzącej w skład struktur dekanatu hrubieszowskiego diecezji warszawsko-chełmskiej, liczącej 2843 wiernych w latach 20. i 3820 w 1939[3]. Po II wojnie światowej (w czasie której budowla doznała znacznych strat[2]) i wysiedleniach ludności ukraińskiej wyznania prawosławnego obiekt przeszedł na własność katolików[4]. W 1946 został rekoncyliowany na kościół, zaś rok później stał się świątynią parafialną. Po zmianie wyznania budowla została przebudowana: usunięto z niej wejścia boczne, poszerzono przedsionek, zacierając cechy pierwotnego stylu obiektu[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół w Strzyżowie jest budowlą drewnianą, o konstrukcji zrębowej, szalowaną, orientowaną, jednonawową. Jedyna nawa świątyni została przedłużona po przebudowie cerkwi na kościół. Pomieszczenie ołtarzowe w kościele jest zamknięte trójbocznie, od północy przylega do niego zakrystia. Nawa i prezbiterium kryte są pozornymi sklepieniami o łuku spłaszczonym, zakrystię kryje strop[2]. Nad całą budowlą znajdują się dachy dwuspadowe, nad nawą wzniesiona została pojedyncza wieżyczka z sygnaturką[2]. Dzwonnica kościelna jest wolno stojącą konstrukcją wybudowaną w tym samym czasie, co cała budowla sakralna. Jest to obiekt drewniany, szalowany, o konstrukcji słupowo-ramowej, czworoboczny, zwieńczony dachem namiotowym[2].

We wnętrzu kościoła znajdują się trzy dziewiętnastowieczne ołtarze: główny z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz dwa boczne. Boczne ołtarze św. Stanisława Kostki i Przemienienia Pańskiego mają pochodzenie unickie i znajdowały się pierwotnie w cerkwi w Horodle. Z tej samej świątyni pochodzi obraz Ostatniej Wieczerzy, także namalowany w XIX w. W tym samym stuleciu powstała ambona, również przeniesiona z Horodła. W strzyżowskim kościele znajdują się również rzeźby dwóch aniołków wykonanych w stylu barokowym. Pozostałe elementy wyposażenia (druga ambona, chrzcielnica, ławki, konfesjonały) powstały w 1939 w pracowni Czesława Łacińskiego w Hrubieszowie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2016-04-04].
  2. a b c d e f g Strzyżów parafia pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny
  3. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 57. ISBN 978-83-7548-003-0.
  4. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918-1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 556-557. ISBN 978-83-7548-003-0.