Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Niżnym Nowogrodzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
Церковь Успения Пресвятой Богородицы
5210025000
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok cerkwi od północy
Państwo

 Rosja

Obwód

 niżnonowogrodzki

Miejscowość

Niżny Nowogród

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

Zaśnięcia Matki Bożej

Wezwanie

Zaśnięcia Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie Niżnego Nowogrodu
Mapa konturowa Niżnego Nowogrodu, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie obwodu niżnonowogrodzkiego
Mapa konturowa obwodu niżnonowogrodzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej”
Ziemia56°19′35,3″N 43°59′25,7″E/56,326472 43,990472
Strona internetowa

Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożejprawosławna cerkiew w Niżnym Nowogrodzie. Jedna z trzech świątyń położonych w kompleksie pałacu biskupów niżnonowogrodzkich i arzamaskich, obok cerkwi św. Sergiusza z Radoneża i cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1606 w gramocie cara Wasyla Szujskiego pojawia się wzmianka o monasterze istniejącym na miejscu dzisiejszej cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej. Czas jego powstania nie jest znany. W kompleksie budynków klasztoru znajdowała się drewniana świątynia pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Bożej. Przed rokiem 1621 monaster przestał istnieć i cerkiew zmieniła status na parafialną. Fundatorem nowej, murowanej świątyni był kupiec Afanasij Olisow, który przekazał środki na budowę obiektu przed swoim wyjazdem do Astrachania ok. 1670. W 1672 nowa cerkiew została poświęcona. W 1715 budynek został zniszczony przez pożar; przez stulecia stał w stanie ruiny. Dopiero w latach 60. XX wieku został częściowo odbudowany.

W 2004 prace nad renowacją i odbudową cerkwi zostały podjęte na nowo. Po renowacji biskup niżnonowogrodzki i arzamaski Jerzy (Daniłow) dokonał ponownego poświęcenia obiektu.

Szczególną czcią są otaczane przechowywane w cerkwi relikwie św. Innocentego z Alaski, św. Filareta (Drozdowa) oraz św. Barbary, jak również wariant cudownej ikony Matki Bożej „Niewyczerpany Kielich” i ikony św. Jerzego i Boga Wszechmogącego.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew została wzniesiona w stylu typowym dla architektury sakralnej ziemi nowogrodzkiej: posiada prostokątną nawę o wymiarach 9 na 7,1 metra nakrytą pięcioma kopułami na wydłużonych, owalnych bębnach oraz wyraźnie wyodrębnione, znacznie niższe prezbiterium. Dzwonnica cerkwi znajduje się ponad wydłużonym przedsionkiem; wieńczy ją cebulasta, złocona kopuła z krzyżem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]