Clarence Campbell
 Clarence Campbell z Pucharem Stanleya (1957) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzaj działalności |
wojskowy, sędzia hokejowy, działacz hokejowy |
| Prezes NHL | |
| Przynależność | |
| Okres urzędowania |
od 1946 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
|
| |
| podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Clarence Sutherland Campbell (ur. 9 lipca 1905 w Flemingu, zm. 24 czerwca 1984 w Montrealu) – kanadyjski działacz i sędzia hokejowy.
Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]
Clarence Campbell urodził się w Fleming na Terytoriach Północno-Zachodnich, gdzie najpierw uczęszczał do Strathcona Collegiate Institute, następnie do Old Scona Academic w Edmonton. W 1924 roku ukończył studia na Wydziale Prawa i Sztuki na Uniwersytecie Alberty w Edmonton, potem był stypendystą Rhodes Scholar na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie grał w tamtejszej drużynie hokejowej[1].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]
W latach 30. był członkiem Alberta Amateur Hockey Association, a w 1935 roku członkiem komitetu Canadian Amateur Hockey Association w celu zbadania definicji amatorskiego hokeisty i potrzebnych aktualizacji[2].
W latach 1933–1939 był sędzią w lidze NHL, w której prowadził kilka historycznych meczów: 28 stycznia 1937 roku Montrealu Canadiens z Chicago Blackhawks (6:5), w którym legendarny zawodnik drużyny Canadiens, Howie Morenz złamał nogę, w wyniku czego ten musiał zakończyć karierę, a 8 marca 1937 roku kontuzja doprowadziła do jego śmierci, także jeden z meczów rywalizacji fazy play-off pomiędzy Boston Bruins a Montreal Maarons w sezonie 1936/1937, w którym zawodnik drużyny Niedźwiedzi, Dit Clapper użył kija na jednym z zawodników drużyny przeciwnej, a Campbell wściekły nazwał go bluźnierczym imieniem, na co ten odpowiedział poteżnym ciosem w stronę sędziego, aż ten upadł na lód[3][4], jednak Campbell świadomy swojego prowokacyjnego zachowania, sporządził łagodny raport ze zdarzenia, w wyniku czego prezes ligi NHL, Frank Calder ukarał zawodnika tylko grzywną, a w 1939 roku w jednym z meczów obrońca Toronto Maple Leafs, Red Horner został uderzony kijem i w wyniku uderzenia mocno krwawił, a sędziujący ten mecz Campbell wymierzył sprawcy łagodną karę, co uznano za decyzję kontrowersyjną. Właściciel klubu, Conn Smythe zaapelował do przywrócenia Campbella do sędziowania, na co władze ligi NHL się zgodziły.
II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]
Campbell po zakończeniu kariery sędziowskiego został zatrudniony do pracy w biurze prezesa ligi NHL, Franka Caldera, który szykował go na swojego następcę. Jednak po wybuchu II wojny światowej służył w Canadian Army; awansował do stopnia podpułkownika, a w 1945 roku został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. Pod koniec II wojny światowej służył w 1. Kanadyjskiej Jednostce Badań Grobów Wojennych[5].
Po zakończeniu działań wojennych został mianowany radcą królewskim oraz był jednym z prokuratorów w jednym z procesów czołowych nazistów sądzonych za zbrodnie przeciwko ludzkości[6][7]. Powszechnie sądzono, że Campbell brał udział w procesach norymberskich, jednak on 30 września 1974 roku w wywiadzie dla czasopisma pn. Sports Illustrated zaprzeczył temu[8].
Prezes NHL[edytuj | edytuj kod]
W 1943 roku po śmierci Franka Caldera nowym prezesem ligi NHL został Red Dutton, jednak ten nie chciał obejmować stanowiska, więc po powrocie Campbella w 1946 roku złożył rezygnację i przekazał jemu swoje stanowisko. Jedna z pierwszych decyzji Campbella miała miejsce w 1948 roku, kiedy zdyskwalifikował z ligi NHL zawodników: Billy'ego Taylora i Dona Gallingera za obstawianie meczów[9][1].
13 marca 1955 roku podczas meczu Boston Bruins – Montreal Canadiens (4:2) zawodnik drużyny gości, Maurice Richard wdał się w bójkę na kije z zawodnikiem drużyny przeciwnej, Halem Laycoem, a kiedy sędzia liniowy Cliff Thompson powstrzymał Maurice'a Richarda, którego Hal Laycoe wielokrotnie uderzał, a jeden z zawodników Montreal Canadiens powalił zawodnika drużyny Niedźwiedzi, po czym Maurice Richard odwrócił się i uderzył sędziego w twarz[10], za co ten został zawieszony do końca sezonu 1954/1955, co doprowadziło w Montrealu do rozruchów zwanych Zamieszkami Richarda, w których aresztowano 60 osób oraz wyrządzono szkody na 500 000 dolarów kanadyjskich[11][6]. 17 marca 1955 roku był obecny na meczu w Montreal Forum, w którym Montreal Canadiens z Detroit Red Wings (1:4), przez pierwszą część meczu kibice drużyny gospodarzy wyśmiewali i obrzucali gruzem Campbella, zarzucając mu dyskryminację wobec Frankokanadyjczyków, a po wystrzeleniu bomby z gazem łzawiącym na trybuny, Campbell opuścił obiekt, który później został ewakuowany.
W 1967 roku podczas ekspansji NHL, która zwiększyła liczbę drużyn w lidze NHL, a Campbell często pracował 18 godzin dziennie w swoim biurze.
W 1976 roku został oskarżony o przekupstwo senatora Louisa Giguère'a w skandalu pt. Sky Shops[10], w wyniku którego został skazany, jednak władze NHL zapłaciło grzywnę oraz Campbell z powodu wieku nie odbył kary więzienia. W 1977 roku ustąpił ze stanowiska prezesa ligi NHL z powodu problemów zdrowotnych.
Ostatnie lata życia[edytuj | edytuj kod]
Clarence Campbell przez ostatnie lata życia zmagał się z dolegliwościami układu oddechowego.
Zmarł 24 czerwca 1984 roku w Montrealu[10]. Został pochowany na cmentarzu National Field of Honour w Pointe-Claire w prowincji Quebec[12].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- W 1966 roku został wprowadzony do Hockey Hall of Fame[1].
- W sezonie 1967/1968 kluby w ramach uhonorowania Campbella za wkład w rozwój ligi NHL, inaugurując nagrodę pn. Clarence S. Campbell Bowl.
- W 1974 roku, po przekształceniu ligi NHL w 1974 roku na dwie konferencje i cztery dywizje, Konferencja Zachodnia w latach 1974–1993 była nazywana jego imieniem: Konferencją Campbella.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Clarence Campbell w bazie Hockey Hall of Fame (ang.)
- ↑ Sweeping Proposals, If Ratified, Would End A.A.U. Alliance. „Winnipeg Tribune”, s. 27, 1936-04-11. Winnipeg.
- ↑ Book Review: Dit Clapper and the Rise of the Boston Bruins [data dostępu: 2012-10-16] (ang.)
- ↑ Brian McFarlane: The Bruins: Brian McFarlane's Original Six. Toronto: Stoddard Publishing Ltd., 1999. ISBN 0-7737-3189-X.
- ↑ Letter, Maj. Clarence S. Campbell, No. 1 Cdn War Graves Investigation Unit, C.M.H.Q., London, Eng. to Jim (J.A. McCool), Secretary, Northern Alberta Pioneers and Old Timers Association, Edmonton AB, September 2, 1945. Northern Alberta Pioneers and Old Timers Association fond. City of Edmonton Archives (MS 56/32)
- ↑ a b Clarence Campbell, NHL president, was a man with many hats [data dostępu: 2017-01-01] (ang.)
- ↑ Andy Lytle. Don't crowd old country hockey men, says Campbell. „Toronto Star”, 1946-08-03.
- ↑ Heirs of Judge Landis [data dostępu: 1974-09-30] (ang.)
- ↑ Best of the Books: Biggest Scandal [data dostępu: 2014-01-11] (ang.)
- ↑ a b c Clarence Campbell is dead at 78; President of N.H.L. for 31 Years [data dostępu: 1984-06-25] (ang.)
- ↑ Retired NHL ref, 90, recalls Rocket Richard incident like it was yesterday [data dostępu: 2014-05-24] (ang.)
- ↑ Clarence Campbell w bazie National Field of Honour (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Clarence Campbell w bazie Hockey Hall of Fame (ang.)
- Clarence Campbell w bazie National Field of Honour (ang.)