Cleistopholis staudtii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cleistopholis staudtii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

magnoliowce

Rodzina

flaszowcowate

Rodzaj

Cleistopholis

Gatunek

Cleistopholis staudtii

Nazwa systematyczna
Cleistopholis staudtii (Engl. & Diels) Engl. & Diels
Monogr. Afrik. Pflanzen-Fam. 6: 35 1901[3]
Synonimy
  • Oxymitra staudtii Engl. & Diels
  • Polyalthia crassipes Engl.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Cleistopholis staudtii (Engl. & Diels) Engl. & Diels – gatunek rośliny z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae Juss.). Występuje naturalnie w południowej części Nigerii, w Kamerunie, Republice Środkowoafrykańskiej, Gabonie oraz Ugandzie[5][6][4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zimozielone drzewo dorastające do 30 m wysokości[6][4].
Liście
Mają kształt od odwrotnie owalnie eliptycznego do eliptycznie lancetowatego. Mierzą 10–15 cm długości oraz 5–6 cm szerokości. Są skórzaste. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 10–20 mm długości[6].
Kwiaty
Są pojedyncze. Rozwijają się w kątach pędów. Działki kielicha mają trójkątny kształt. Płatki zewnętrzne mają równowąski kształt i osiągają do 8–10 mm długości. Kwiaty mają około 100 pręcików i 9–13 słupków[6].
Owoce
Tworzą owoc zbiorowy. Są osadzone na szypułkach. Mają kulisty kształt i zielony kolor, później przebarwiając się na purpurowo[6].
Gatunki podobne
Roślina jest podobna do gatunku C. patens[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie w wiecznie zielonych lasach, na wysokości od 500 do 950 m n.p.m.[4]

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii VU – gatunków narażonych. Przez niektórych częściach jego zasięgu (między innymi w Nigerii) ma miejsce duża utrata lasów, w wyniku czego gatunek ten może już nie występować w tych miejscach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
  3. a b Cleistopholis staudtii (Engl. & Diels) Engl. & Diels. The Plant List. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  4. a b c d e f A. Cosiaux i inni, Cleistopholis staudtii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2016-06-09] (ang.).
  5. Cleistopholis staudtii – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  6. a b c d e Cleistopholis staudtii. Plantes & botanique. [dostęp 2015-08-06]. (fr.).