Cmentarz ewangelicki na Starołęce
 Resztki nagrobków i stacja transformatorowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ cmentarza |
grzebalny |
| Wyznanie | |
| Stan cmentarza |
pozostałości |
| Data otwarcia |
początek XX w. |
| Data likwidacji |
1947 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°22′05,7″N 16°56′52,1″E/52,368250 16,947806
| |
Cmentarz ewangelicki na Starołęce w Poznaniu – nieczynny cmentarz ewangelicki, zlokalizowany w Poznaniu, na Starołęce, na narożniku ulic Obodrzyckiej i Pochyłej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cmentarz otwarto w początku XX wieku[1] dla lokalnej gminy ewangelickiej. Spoczywali na nim przede wszystkim napływowi na Starołęce Niemcy. Byli to w głównej mierze reemigranci pochodzenia niemieckiego sprowadzani z Rosji przez pastora Josefa Rosenberga z Latowic i osadzeni na osiedlu robotniczym w okolicy[1]. Większość grobów otoczona była metalowymi płotkami i wyposażona w metalowe krzyże. Istniały też groby marmurowe. Decyzją Zarządu Miasta nekropolia została zlikwidowana w 1947[1]. Po tej dacie cmentarz popadał w zaniedbanie, część elementów rozkradziono, przy biernej postawie władz miejskich i gminy ewangelickiej. W centrum cmentarza wybudowano stację transformatorową. Przed 2014 teren cmentarza został uporządkowany[2].
Nekropolia była miejscem tymczasowego odprawiania nabożeństw dla lokalnej parafii katolickiej, przed wybudowaniem kościoła św. Jana Apostoła i Ewangelisty. W październiku 1994 oddano do użytku drewniany barak obity papą, który służył jako tymczasowa kaplica. W marcu 2002 kaplicę rozebrano, a w jej miejscu postawiono 3-metrowy krzyż[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Cmentarze Poznania, Cmentarz ewangelicki – ul. Obodrzycka
- ↑ a b Zenon Sarbak, Mój Świat, czyli dawna i niedawna Starołęka, Minikowo i Marlewo, Bonami, Poznań, 2014, s.169-171, 185, ISBN 978-83-62298-47-1
