Curie (1943)
 Curie wypływa z Holy Loch na swój pierwszy patrol | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
29 kwietnia 1942 |
| Wodowanie |
23 stycznia 1943 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
2 maja 1943 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
60 m |
| Szerokość |
4,9 m |
| Zanurzenie |
4,65 m |
| Zanurzenie testowe |
60 m |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 615 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 825 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
3600 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 76 mm, 3 km kal. 7,7 mm, 8-10 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 × 533 mm |
| Załoga |
33[1]. |
Curie (P67) – francuski okręt podwodny z okresu II wojny światowej.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany w brytyjskiej stoczni Vickers w Barrow-in-Furness jako HMS „Vox” (P67), 2 maja 1943 w obecności generała de Gaulle'a został przekazany marynarce wojennej Wolnej Francji. Po okresie przygotowań (podczas którego jego śruby zostały uszkodzone 21 maja 1943) okręt udał się na swój pierwszy patrol bojowy na przełomie czerwca i lipca 1943 u wybrzeży norweskich. Do 3 sierpnia 1943, kiedy to marynarka wojenna Wolnej Francji połączyła się z Flotą Afryki Północnej, „Curie” przebywał w morzu 60 dni (z czego 192 godziny w zanurzeniu)[2].
W nocy 21 czerwca 1944 ostrzeliwał z działa fabrykę akumulatorów w Cap Gros na Morzu Śródziemnym. Kilka tygodni później współpracował z flotą brytyjską w Dodekanezie, gdzie 3 sierpnia zatopił statek handlowy. 2 października na tych samych wodach posłał na dno dwa niemieckie statki „Zar Ferdinand” i „Brunhild” (ex-francuski tankowiec „Bacchus”)[3].
Między czerwcem 1943 a listopadem 1944 „Curie” wykonał łącznie 14 patroli bojowych (z czego 12 na Morzu Śródziemnym) i przeprowadził 13 ataków torpedowych.
28 listopada 1944 przybył do Tulonu, gdzie służył do celów szkolenia eskortowców. W 1945 został przebazowany z Plymouth do Brestu, po czym został skierowany do Lorient, gdzie pozostał do marca 1946. Następnie został przeniesiony do szkoły wykrywania okrętów podwodnych w Casablance[4].
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- 22 kwietnia 1943: capitaine de corvette (komandor podporucznik) Pierre[4]
- 1 lutego 1944 - 26 czerwca 1945 lieutenant de vaisseau (kapitan marynarki) Pierre-Jean[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gu?mundur Helgason: U class submarines. [w:] uboat.net [on-line].
- ↑ Historique des Forces Navales Françaises Libres, Vol 1, 2nd edition. Service historique de la marine (1990)
- ↑ H. Le Masson, Les Sous-Marins français des origines a nos jours. Brest: Éditions de la Cité (1980).
- ↑ a b c Claude Huan, Jean Moulin: Les sous-marins français 1945-2000. Rennes: Marines éditions, 16 lutego 2010, s. 119. ISBN 2-35743-041-9.. W lipcu 1946 okręt powrócił do Royal Navy i do swojej pierwotnej nazwy. „Curie” został złomowany w Milford Haven 2 maja 1949
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jean-Louis Gloaguen: Le sous-marin Curie. s. 166.
- Henri Masson, Francis Dousset: Les sous-marins français des origines (1863) a nos jours. Brest Paryż: Éditions de la Cite, 1980, s. 320. ISBN 978-2-85186-020-0. OCLC 8306289. (fr.).
- Claude Huan, Jean Moulin: Les sous-marins français 1945-2000. Rennes: Marines éditions, 16 lutego 2010, s. 119. ISBN 2-35743-041-9..
- Jean Moulin: Les sous-marins français en images. Marines Éditions, 2006, s. 48-49. ISBN 2-915379-40-8. (fr.)..
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- FFL Curie (P 67). [w:] uboat.net [on-line]. uboat. (ang.).
- T 1 Le Curie 2. [w:] sous-marin.france.pagesperso-orange.fr [on-line]. sous-marin.
- "U" War Emergency and 1940 Programs and 1941 Program "short hull" submarines (UTMOST) (1940 - 1943). [w:] navypedia.org [on-line]. navypedia. (ang.).