Decker Dean

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Decker Dean
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 2000
Wenatchee

Klub

Steamboat Springs Winter Sports Club

Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Debiut w PŚ

3 stycznia 2021 w Innsbrucku (48. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

29 stycznia 2022 w Willingen (26. miejsce)

Rekord życiowy

212,5 m na Kulm/Bad Mitterndorf w Tauplitz (27 stycznia 2023)

Decker Dean (ur. 8 sierpnia 2000 w Wenatchee[1]) – amerykański skoczek narciarski i kombinator norweski. Olimpijczyk (2022), uczestnik mistrzostw świata (2021), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020) oraz mistrzostw świata juniorów (2017–2020). Medalista mistrzostw Stanów Zjednoczonych.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Początkowo Dean uprawiał kombinację norweską. W dyscyplinie tej na arenie krajowej często zajmował czołowe lokaty po skokach, jednak ostatecznie plasował się na dalszych pozycjach ze względu na słabszą dyspozycję w części biegowej dwuboju[2]. Raz wystąpił w zawodach Pucharu Kontynentalnego w kombinacji norweskiej – 12 grudnia 2015 w Steamboat Springs zajął 38. lokatę (Gundersen HS100/10 km)[3] – w części skokowej był 36., a w biegu uzyskał 38. czas, w końcowej klasyfikacji wyprzedzając jedynie Kanadyjczyka Matthew Polza[4].

27 i 28 stycznia 2017 w Eau Claire zadebiutował w FIS Cupie w skokach narciarskich, dwukrotnie plasując się na 37. pozycji[5]. Przed rozgrywanymi w Stanach Zjednoczonych Mistrzostwami Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 nie zdołał zakwalifikować się do składu reprezentacji tego kraju w kombinacji norweskiej, jednak udało mu się to w skokach narciarskich[2]. W drugiej z tych dyscyplin w juniorskim czempionacie wystąpił w konkursie drużynowym, w którym Amerykanie zajęli przedostatnie, 11. miejsce[5].

Latem 2017 zdecydował o zmianie uprawianej dyscypliny i skupił się na skokach narciarskich, zmieniając swoją dotychczasową dietę i sposób treningu[2]. W sezonie 2017/2018 punktował tylko w Pucharze Karpat[5], zajmując 5. lokatę w konkursie tego cyklu rozegranym 12 sierpnia 2017 w Planicy[6]. W FIS Cupie w 7 startach ani razu nie uplasował się w czołowej "40". W lutym 2018 w Kanderstegu ponownie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym został zdyskwalifikowany, a w konkursie drużynowym zajął z reprezentacją swojego kraju 12. lokatę[5].

Pod koniec lipca 2018 zdobył pierwsze w karierze medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich – w rozegranych w Park City zawodach stanął na najniższym stopniu podium zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej[7]. Dzięki temu sukcesowi został włączony do kadry C amerykańskiej reprezentacji na sezon 2018/2019. We wrześniu 2018, mimo faktu, iż wcześniej ani razu nie punktował choćby w zawodach FIS Cupu (a co za tym idzie nie miał indywidualnego prawa startu w zawodach Pucharu Świata oraz Letniego Grand Prix), został zgłoszony do zawodów Letniego Grand Prix w Czajkowskim. Jego udział umożliwił regulaminowy zapis dopuszczający start w rywalizacji drużynowej zawodnika, który nie ma indywidualnego prawa startu w konkursach tej rangi. Zarówno we wszystkich 3 seriach treningowych, jak i w samym konkursie mikstów Dean uzyskiwał najgorsze odległości spośród startujących w Rosji skoczków. Amerykańska drużyna uplasowała się na 7. lokacie w rywalizacji zespołów mieszanych[8] (wyprzedzając Kazachów[9]), dzięki czemu Dean uzyskał dożywotnie prawo startów w zmaganiach cyklu Pucharu Świata oraz Letniego Grand Prix[8]. 22 i 23 września 2018 w Zakopanem, w ramach letniej edycji cyklu, zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując lokaty pod koniec stawki (62. i 61.)[5].

W grudniu 2018 w Park City w słabo obsadzonych konkursach (w obu wystartowało niespełna 30 zawodników) FIS Cup zdobył pierwsze punkty tego cyklu, plasując się dwukrotnie w połowie drugiej dziesiątki. W styczniu 2019 w Lahti po raz trzeci wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 54., a w rywalizacji drużynowej zajął z Amerykanami przedostatnią, 13. lokatę. 24 marca 2019 w Czajkowskim zajął 26. pozycję w konkursie Pucharu Kontynentalnego, zdobywając debiutanckie punkty tego cyklu[5].

W lipcu 2019 na Mistrzostwach Stanów Zjednoczonych w Skokach Narciarskich 2019 zdobył brązowy medal na skoczni normalnej[10]. W kolejnym miesiącu w Ljubnie uplasował się na 6. pozycji w zawodach FIS Cupu. Następnie w Zakopanem po raz pierwszy wystartował w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego Letniego Grand Prix, jednak nie awansował do części głównej zmagań. Zadebiutował też w konkursie drużynowym tego cyklu, zajmując z Amerykanami 10. pozycję[5]. W listopadzie 2019 po raz pierwszy znalazł się w składzie amerykańskiej reprezentacji na zawody Pucharu Świata[11] – w zmaganiach w Wiśle zajął 67. pozycję w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego i odpadł z dalszej rywalizacji[5], a przy lądowaniu na zeskoku upadł, doznając zwichnięcia ramienia[12]. W wyniku doznanego urazu pauzował ponad miesiąc, do startów w zawodach powracając w styczniu 2020 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen[13]. W marcu 2020 w Oberwiesenthal po raz ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – w rywalizacji indywidualnej po raz pierwszy w zawodach tej rangi awansował do drugiej serii, plasując się na 21. lokacie, a w rywalizacji zespołowej zakończył zmagania na pierwszej ich części (w konkursie drużynowym Amerykanie zajęli 10. miejsce, a w rywalizacji drużyn mieszanych 11. pozycję)[5]. Po zakończeniu sezonu 2019/2020 Dean przeszedł operację ramienia kontuzjowanego w wyniku upadku w Wiśle w listopadzie 2019[13].

W sierpniu 2020, w ramach zawodów w Wiśle, zadebiutował w konkursie głównym Letniego Grand Prix, dwukrotnie zajmując lokaty w czwartej dziesiątce. W grudniu 2020 w Planicy wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, jednak odpadł w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego. 3 stycznia 2021 w Innsbrucku, w ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni, zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 48. lokatę. 6 lutego 2021 w Willingen po raz pierwszy w karierze stanął na podium konkursu Pucharu Kontynentalnego, plasując się na 2. pozycji. Na przełomie lutego i marca 2021 w Oberstdorfie wystartował na mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie zajął 33. lokatę na skoczni normalnej i nie przebrnął kwalifikacji na obiekcie dużym, a w rywalizacji drużynowej zajął z Amerykanami 10. pozycję. W całym sezonie 2020/2021 wystąpił w sumie w 7 indywidualnych konkursach Pucharu Świata, w każdym z tych startów plasując się w piątej i szóstej dziesiątce[5].

W lipcu 2021 zdobył brązowy medal Mistrzostw Stanów Zjednoczonych w Skokach Narciarskich 2021 w rywalizacji indywidualnej na skoczni normalnej[14] i srebrny na dużej[15]. 29 stycznia 2022 zajął 26. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Willingen, zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty tego cyklu; dzień później był 28. Następnie wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął na nich 44. lokatę na skoczni normalnej i 45. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 10. pozycję[5].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2022 Pekin/Zhangjiakou 44. miejsce (K-95), 45. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2022 Pekin/Zhangjiakou 10. miejsce[a]

Starty D. Deana na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
44. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 90,0 m 106,6 pkt 168,4 pkt Ryōyū Kobayashi
45. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 120,0 m 100,9 pkt 195,2 pkt Marius Lindvik
10. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[a] 92,5 m 261,0 pkt (69,3 pkt) 681,7 pkt Austria

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2021 Niemcy Oberstdorf 33. miejsce (K-95), nie zakwalifikował się (K-120)
2023 Słowenia Planica 45. miejsce (K-95), 39. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2021 Niemcy Oberstdorf 12. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 10. miejsce (K-120)[c]
2023 Słowenia Planica 8. miejsce (K-125)[d]

Starty D. Deana na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 96,5 m 112,2 pkt 156,6 pkt Piotr Żyła
12. 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[b] 90,0 m 258,6 pkt (95,2 pkt) 742,2 pkt Niemcy
NQ 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 88,0 m 64,0 pkt Nie zakwalifikował się.
10. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 120,0 m 237,4 pkt (97,7 pkt) 809,2 pkt Niemcy
45. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 90,0 m 105,0 pkt 156,8 pkt Piotr Żyła
39. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 120,5 m 104,4 pkt 183,1 pkt Timi Zajc
8. 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[d] 117,0 m 120,0 m 975,4 pkt (212,3 pkt) 203,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2020 Słowenia Planica nie zakwalifikował się

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2024 Austria Tauplitz 9. miejsce[e]

Starty D. Deana na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
NQ 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 188,5 m 150,6 pkt Nie zakwalifikował się.
9. 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[e] 167,5 m 647,2 pkt (131,7 pkt) 968,2 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2018 Szwajcaria Kandersteg zdyskwalifikowany
2019 Finlandia Lahti 54. miejsce
2020 Niemcy Oberwiesenthal 21. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2017 Stany Zjednoczone Park City 11. miejsce[f]
2018 Szwajcaria Kandersteg 12. miejsce[g]
2019 Finlandia Lahti 13. miejsce[h]
2020 Niemcy Oberwiesenthal 10. miejsce[i], 11. miejsce (drużyna mieszana)[j]

Starty D. Deana na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
11. 3 lutego 2017 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[f] 78,0 m 361,2 pkt (85,8 pkt) 571,1 pkt Słowenia
DSQ 1 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. DSQ Marius Lindvik
12. 3 lutego 2018 Szwajcaria Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[g] 79,5 m 339,8 pkt (79,1 pkt) 728,7 pkt Niemcy
54. 24 stycznia 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 76,5 m 80,4 pkt 171,7 pkt Thomas Aasen Markeng
13. 26 stycznia 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[h] 82,5 m 357,5 pkt (97,9 pkt) 622,2 pkt Niemcy
21. 5 marca 2020 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 97,0 m 91,0 m 185,7 pkt 52,6 pkt Peter Resinger
10. 7 marca 2020 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[i] 81,5 m 282,5 pkt (71,9 pkt) 617,8 pkt Słowenia
11. 8 marca 2020 Niemcy Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż. mix.[j] 76,5 m 370,2 pkt (85,3 pkt) 653,1 pkt Austria

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[16]
2021/2022 66.
2022/2023 74.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan na 21 marca 2024

Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - - q 48 47 - - 46 46 - - - - 46 41 - q 51 - 0
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q - - - q q 35 47 48 q - q q q - q q 26 28 - - - - - q q q - 8
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
q q q 37 44 36 47 49 31 44 40 44 41 45 43 q q q 44 45 44 q - - - q 41 27 36 29 39 - 6
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
50 q q q - - - - - - - - - q q 46 q 49 - - - - - - - - - - - - q 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan na 2 marca 2024

Sezon
2020/2021
Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
- - 9 - -
Sezon
2021/2022
Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
9 - - - - - -
Sezon
2022/2023
Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
9 7 6 11 - 9 8
Sezon
2023/2024
Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- 9 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[16]
2020/2021 59.
2022/2023 40.

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[16]
2023 41.

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce Źr.
2021 53. [17]
2022 60. [18]
2023 32. [19]
2024 48. [20]

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[16]
2022/2023 42.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[21]
2022 59.
2023 50.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2023

2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - q - - - - 0
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
40 35 0
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 32 43 45 0
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - 17 - - 14
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
39 37 35 20 11 29 q 48 - 37
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2023

2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
- 7
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
- - 10
2021 Czajkowskij HS140 (mikst)
8
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
7 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[22]
2018/2019 109.
2019/2020 111.
2020/2021 33.
2021/2022 68.
2023/2024 71.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 lutego 2021 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 139,0 m 135,5 m 263,2 pkt 2. 28,3 pkt Ulrich Wohlgenannt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - - - - - 33 42 41 - - 50 49 - - - - - 45 42 49 52 31 26 5
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Rena HS139 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
- - - - 53 50 - - 43 40 60 58 - - 30 33 53 50 - - - 1
Sezon 2020/2021
Ruka HS142 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Willingen HS147 Willingen HS147 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
38 37 34 20 41 - - 17 17 16 2 - - - - - - - - 134
Sezon 2021/2022
Zhangjiakou HS140 Zhangjiakou HS140 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Planica HS138 Planica HS138 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
- - - - - - - - 31 28 - - - - - - - - - 33 39 - - 26 16 18 36
Sezon 2023/2024
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Garmisch-Partenkirchen HS142 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Innsbruck HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS147 Willingen HS147 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Kranj HS109 Kranj HS109 Lahti HS130 Lahti HS130 Zakopane HS140 Zakopane HS140 punkty
38 46 30 25 - - 29 34 33 49 - - - - - - - - - 21 27 - - - - - - 23
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[22]
2022 37.
2023 31.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2023

2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - - 62 61 - - 0
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 47 45 - - 39 34 48 45 50 - - - 0
2020
Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
35 33 0
2021
Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 55 59 - - - - - - - - 0
2022
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS100 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
21 21 - - - - 21 22 24 46
2023
Oslo HS106 Oslo HS106 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 punkty
- - - - - - 17 17 20 39
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[23]
2018/2019 85.
2019/2020 66.
2020/2021 59.
2021/2022 130.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2016/2017
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Sapporo HS100 Sapporo HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 37 37 - - 0
Sezon 2017/2018
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Whistler HS104 Whistler HS104 Notodden HS100 Notodden HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 Falun HS100 punkty
- - - - dq 81 47 53 76 71 - - - - - - - - - - 47 0
Sezon 2018/2019
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Notodden HS100 Notodden HS100 Park City HS100 Park City HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
- - - - 62 51 - - 13 14 - - - - - - - - 38
Sezon 2019/2020
Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Ljubno HS94 Ljubno HS94 Pjongczang HS109 Pjongczang HS109 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Villach HS98 Villach HS98 Notodden HS98 Notodden HS98 Oberwiesenthal HS105 Oberwiesenthal HS105 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
- - - - 19 6 - - - - - - - - - - 26 19 - - - - 69
Sezon 2020/2021
Râșnov HS97 Râșnov HS97 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Lahti HS100 Lahti HS100 Villach HS98 Villach HS98 Oberhof HS100 Oberhof HS100 punkty
- - - - 9 13 - - - - - - - - 49
Sezon 2021/2022
Otepää HS97 Otepää HS97 Kuopio HS100 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Ljubno HS94 Ljubno HS94 Villach HS98 Villach HS98 Lahti HS100 Lahti HS100 Falun HS100 Falun HS100 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS105 Villach HS98 Villach HS98 Oberhof HS100 Oberhof HS100 punkty
- - - - - - dq 17 - - - - - - - - - - - - - - - 14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Kevin Bickner, Casey Larson
  2. a b Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones i Decker Dean
  3. a b Skład zespołu: Andrew Urlaub, Erik Belshaw, Casey Larson i Decker Dean
  4. a b Skład zespołu: Decker Dean, Casey Larson, Andrew Urlaub i Erik Belshaw
  5. a b Skład zespołu: Erik Belshaw, Kevin Bickner, Decker Dean i Tate Frantz
  6. a b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Trevor Edlund, Casey Larson
  7. a b Skład zespołu: Decker Dean, Hunter Gibson, Andrew Urlaub, Casey Larson
  8. a b Skład zespołu: Canden Wilkinson, Decker Dean, Greyson Scharffs, Andrew Urlaub
  9. a b Skład zespołu: Decker Dean, Erik Belshaw, Greyson Scharffs, Andrew Urlaub
  10. a b Skład zespołu: Anna Hoffmann, Decker Dean, Paige Jones, Andrew Urlaub

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. FIS-Ski - Extend start list. member.fis-ski.com. [dostęp 2022-01-13]. (ang.).
  2. a b c Joel Reichenberger: Making a jump to ski jumping, Steamboat’s Decker Dean sees opportunity. steamboatpilot.com, 2017-07-07. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  3. Decker DEAN. fis-ski.com. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  4. FIS Continental Cup Nordic Combined 2nd Continental Cup Competition Soldier Hollow/ UOP (USA) NORMAL HILL INDIVIDUAL GUNDERSEN 10KM OFFICIAL RESULTS. fis-ski.com. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  5. a b c d e f g h i j k Decker DEAN. fis-ski.com. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  6. Paweł Borkowski: Puchar Karpat w Planicy: Karpiel i Tkaczenko najlepsi. skijumping.pl, 2017-08-12. [dostęp 2018-11-06].
  7. Dominik Formela: Englund i Bickner mistrzami USA. skijumping.pl, 2018-08-01. [dostęp 2018-11-06].
  8. a b Piotr Bąk: Decker Dean - nowa postać w świecie skoków narciarskich. skijumping.pl, 2018-09-14. [dostęp 2018-11-06].
  9. Dominik Formela: LGP w Czajkowskim: Triumf Japończyków, Klimow z rekordem skoczni. skijumping.pl, 2018-09-08. [dostęp 2018-11-06].
  10. Dominik Formela: Bickner i Lussi mistrzami USA. skijumping.pl, 2019-07-29. [dostęp 2019-07-29].
  11. Men’s Ski Jumping World Cup Preview. usanordic.org, 2019-11-21. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
  12. Dominik Formela: Decker Dean kontuzjowany. skijumping.pl, 2019-11-23. [dostęp 2019-11-23].
  13. a b Dominik Formela: Decker Dean przejdzie operację, Virag Voros już po zabiegu. skijumping.pl, 2020-03-19. [dostęp 2020-04-16].
  14. Dominik Formela: A. Belshaw i C. Larson mistrzami USA na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2021-07-30. [dostęp 2021-10-17].
  15. Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw niepokonani na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2021-07-31. [dostęp 2021-10-17].
  16. a b c d DEAN Decker - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
  17. Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  18. Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  19. Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  20. Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
  21. DEAN Decker - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  22. a b DEAN Decker - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  23. DEAN Decker - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]