Dionizy Błeszyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dionizy Błeszyński
Brzechwa, Tank
Ilustracja
major major
Data i miejsce urodzenia

18 września 1895
Czersk

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1943
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1943

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

Batalion KOP „Niemenczyn”

Stanowiska

kwatermistrz batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Dionizy Błeszyński ps. Brzechwa, Tank (ur. 18 września 1895 w Czersku, zm. 4 kwietnia 1943 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej, zamordowany na Pawiaku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do szkoły średniej uczęszczał w Warszawie a szkołę oficerską ukończył w Moskwie. W 1914 jako ochotnik wstąpił do Legionu Puławskiego w czasie I wojny światowej walczącego w składzie armii rosyjskiej. W 1917 pod Haliczem dostał się do niewoli niemieckiej. W następnym roku udało mu się uciec i w listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Warszawie. Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego i w randze porucznika służył w 25 Pułku Piechoty i w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Został przydzielony do składu osobowego szefa Administracji Armii. We wrześniu 1926 został przydzielony do macierzystego 36 pp z równoczesnym przydziałem służbowym do inspektora armii we Lwowie gen. Mieczysława Norwid-Neugebauera na stanowisko oficera ordynansowego[1]. W maju 1927 powrócił do macierzystego 36 pp[2]. 19 marca 1928 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku i 221. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Od 1930 jako kapitan dowodził kompanią graniczną KOP „Boryszkowce” z 14 batalionu IV Brygady KOP[4]. W marcu 1939 pełnił służbę w Batalionie KOP „Niemenczyn” na stanowisku kwatermistrza[5].

W czasie II wojny światowej należał do ruchu oporu. Jako oficer Armii Krajowej w stopniu majora (awans w 1942), pełnił funkcję komendanta Obwodu AK Wola[6]. W 1943 został aresztowany przez Niemców, po informacjach jakich dostarczył im Marian Maszewski[7]. Uwięziony został na Pawiaku a następnie 4 kwietnia 1943 zamordowany[8]. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 92-2-14)[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 10 września 1926 roku, s. 296.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 53.
  4. ↑ Józef Wroniszewski, IV Obwód Armii Krajowej Ochota-Okręg Warszawa. LAM 1997, s.149.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 935.
  6. ↑ Paweł Maria Lisiewicz, W imieniu Polski podziemnej. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1988, s.104.
  7. ↑ Andrzej Zasieczny, Zdrajcy, donosiciele i konfidenci w okupowanej Polsce 1939-1945. Warszawa 2016, s.237.
  8. ↑ Józef Wroniszewski, IV Obwód Armii Krajowej Ochota-Okręg Warszawa. LAM 1997, s.151.
  9. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KONRAD LIPIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-04].
  10. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 302.
  11. ↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dionizy_Błeszyński&oldid=73169685”