Dmitrij Kiedrin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dmitrij Kiedrin
Дми́трий Бори́сович Ке́дрин
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1907
Makiejewka

Data śmierci

18 września 1945

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

poezja

Odznaczenia
Order Sławy III klasy Medal „Za zasługi bojowe”

Dmitrij Borisowicz Kiedrin (ros. Дми́трий Бори́сович Ке́дрин, ur. 4 lutego?/17 lutego 1907 w Makiejewce w Donbasie, zm. 18 września 1945 w Tarasowce k. Moskwy) – rosyjski poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1920 został osierocony. Podczas nauki w szkole zainteresował się poezją Puszkina, Lermontowa i Niekrasowa. W 1924 zaczął publikować w Dniepropietrowsku, gdzie się kształcił, później w 1931 przeniósł się do Moskwy. Pod koniec lat 20. został aresztowany i na półtora roku uwięziony. Jest autorem wierszy o tematyce historycznej, m.in. ballady Zodczije (1938) utrzymywanej w stylu ludowej epiki, o budowniczych cerkwi Wasyla Błogosławionego oślepionych z rozkazu Iwana IV Groźnego, zawierającej aluzje do stalinowskiego terroru. W 1938 napisał (wystawiony w 1956) dramat wierszem Rembrandt. Podczas II wojny światowej pisał wiersze o tematyce wojny. Zginął w niejasnych okolicznościach. Polski przekład jego wierszy ukazał się w Antologii nowoczesnej poezji rosyjskiej w 1971.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]