Dom Muthów na Minikowie w Poznaniu
 nr rej. A-315 z 27.09.1989
| |
 Widoczny ganek z balkonem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Poznań |
| Adres |
ul. Ożarowska 40 |
| Typ budynku |
dom |
| Inwestor |
Gustaw Meimer, Wojciech Muth |
| Ukończenie budowy |
przeł. XIX/XX w. |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°20′58,3764″N 16°56′27,4236″E/52,349549 16,940951
| |
Dom Muthów – zabytkowy, okazały dom wiejski wraz z ogrodem, zlokalizowany w Poznaniu na terenie Minikowa, przy ul. Ożarowskiej 40. Dawniej towarzyszyły mu zabudowania gospodarcze (nieistniejące). Wpisany do rejestru zabytków wraz z otaczającym go parkiem pod nr. A-315, 27 września 1989[1].
Dom Muthów jest przykładem wybujałej architektury realizowanej przez bardzo zamożnych rolników, zamieszkujących wsie podpoznańskie, z których duża część miała korzenie bamberskie. Dziś na terenie miasta zachowało się bardzo niewiele takich budynków, a Dom Muthów z Minikowa należy do bardzo okazałych. Architektura obiektu nawiązuje do dworów wielkopolskiego ziemiaństwa[2]. Dwie kolumny wspierają ganek z balkonem.
W miejscu obecnego domu, w XVIII wieku, osiadła rodzina Ganowiczów. W pierwszym dziesięcioleciu XIX wieku teren ten otrzymał major Gustaw Meimer za mężny udział w wojnach napoleońskich. Zbudował dwór i zabudowania gospodarcze. W końcu XIX wieku całość założenia kupił Michał Drozdowski dla swojej córki Marii, jako posag małżeński z bambrem Wojciechem Muthem (ur. 1872). Muth rozbudował gospodarstwo, dokupił ziemię (do 126 ha) i przebudował dwór. W 1928 gospodarstwo odziedziczył jego syn – Marian, który poślubił Mirosławę Loga. Podczas II wojny światowej Muthowie zostali wysiedleni przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa. Po wojnie powrócili, ale ich majątek zajęło państwo. Osiedli więc w Toruniu. Zabudowania gospodarcze zajmowały różne przedsiębiorstwa (m.in. Szklarbud), a w końcu je rozebrano. Dom zamieszkiwały rodziny z kwaterunku. W domu tym mieszkał wybitny poznański chirurg prof. Janusz Sowier. Dom przebudowano, przemieszczając wejście ze strony południowej na północną[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Widok od strony ul. Ożarowskiej -
Brama wjazdowa na teren ogrodu
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- domy bamberskie prawobrzeżnego Poznania
- domy bamberskie na Dębcu w Poznaniu
- Dom Ciesielczyków w Poznaniu
- Dom Heigelmannów w Czapurach
- Dom Schneiderów na Minikowie w Poznaniu
- Willa Bajerleina w Poznaniu – przykład wielkomiejskiej architektury bamberskiej
- Muzeum Bambrów Poznańskich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków | Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu [online], poznan.wuoz.gov.pl [dostęp 2018-07-01] (pol.).
- ↑ Maria Paradowska, Poznań. Zabytki bamberskie, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 28–29, ISBN 978-83-7503-056-3, OCLC 297839783.
- ↑ Maria Paradowska, Bambrzy w Starołęce, Minikowie i Czapurach, w: „Kronika Miasta Poznania”, nr 4/2009, s. 55–56, ISSN 0137-3552.
