Dzięcioł północny
| Picoides arcticus[1] | |||
| (Swainson, 1832) | |||
 Samiec | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
dzięcioł północny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Dzięcioł północny[4] (Picoides arcticus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Zasięg występowania obejmuje Kanadę, północną i zachodnią część Stanów Zjednoczonych oraz Alaskę[2][5]. Zasiedla lasy iglaste otoczone rozlewiskami, gdzie występuje dużo martwych drzew (zwłaszcza sosen)[6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 23[7]–24 cm[6], rozpiętość skrzydeł 40–42 cm[7]. Masa ciała 61–88 g[7].
Upierzenie grzbietu i skrzydeł czarne z białymi rozjaśnieniami[6]. U samców żółta plama na wierzchu głowy[6]. Ptaki młode z upierzeniem bardziej brązowym i mniej wyraźnym czarno-białym wzorem na spodzie ciała[6].
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Ptaki często przebywają w grupach (w sprzyjających warunkach pary gniazdują w niewielkiej odległości od siebie)[6]. W poszukiwaniu pokarmu co jakiś czas stada dzięciołów północnych przemieszczają się dalej na południe[6].
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Pokarm stanowią bezkręgowce (głównie żerujące w drewnie larwy chrząszczy[8]) oraz rośliny m.in. orzechy[6].
Lęgi[edytuj | edytuj kod]
Samica składa 2–6 białych jaj do gniazda w dziupli[6]. Młode są w pełni opierzone po 22–26 dniach od wyklucia[8].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzięcioła północnego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 1,7 miliona osobników[8]. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Picoides arcticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Black-backed Woodpecker (Picoides arcticus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ a b c Picoides arcticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (Wersja: 2020-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-10-22].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i David Alderton, Encyklopedia ptaków świata, Warszawa: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 125, ISBN 978-83-8172-650-4 (pol.).
- ↑ a b c Black-backed Woodpecker Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
- ↑ a b c d Black-backed Woodpecker Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).