Edmund Wełdycz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Wełdycz
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1880
Stryj

Data śmierci

11 marca 1948

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
C. K. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Stanowiska

sędzia, prokurator

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Edmund Adolf Wełdycz (ur. 18 sierpnia 1880 w Stryju, zm. 11 marca 1948) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Grób Edmunda Wełdycza

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 sierpnia 1880 w Stryju[1]. W 1899 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Wyższym Gimnazjum w Kołomyi[2]. Ukończył studia prawnicze. Od około 1907 był auskultantem przy C. K. Sądzie Obwodowym w Kołomyi[3]. Następnie, od około 1910 był sędzią w C. K. Sądzie Powiatowym w Gwoźdźcu[4][5][6], a od około 1913 sędzią w C. K. Sądzie Powiatowym w Śniatyniu[7].

W rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1908[8]. Był przydzielony do 24 pułku piechoty z Kołomyi[9][10][11]. Następnie został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i mianowany podporucznikiem piechoty z dniem 1 stycznia 1911 w grupie nieaktywnych[12], a następnie w rezerwie[13]. W tym charakterze posiadał przydział do 36 pułku piechoty[14]. Od około 1913/1914 pozostawał w charakterze podporucznika piechoty w stosunku ewidencji[15]. Podczas I wojny światowej w C. K. Obronie Krajowej został awansowany na stopień porucznika piechoty w stosunku ewidencji z dniem 1 maja 1915[16]. Między 1916 a 1918 został zweryfikowany w stopniu porucznika audytora z dniem 1 maja 1915 w stosunku ewidencji w korpusie oficerów służby sądowej C. K. Obrony Krajowej[17].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu kapitana jako audytor służył w strukturze Sądu Polowego we Lwowie[18]. Około 1919/1920 był w stopniu majora[19]. Dekretem z 22 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika w korpusie sądowym z dniem 1 kwietnia 1920[20]. Zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[21][22]. 28 kwietnia 1922 został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[23]. W 1923 był kierownikiem referatu w Departamencie IX Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych[24]. W 1924, 1926 był prokuratorem Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr IX w Brześciu[25][26][27]. Z dniem 15 maja 1926 został przydzielony do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym nr III w Wilnie na stanowisko prokuratora[28]. 1 stycznia 1928 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 4. lokatą w korpusie oficerów sądowych[29]. 24 kwietnia 1928 Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska prokuratora przy wojskowych sądach okręgowych i mianował sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z Prokuratury przy WSO Nr III do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr III na stanowisko szefa sądu[30][31][32]. 24 kwietnia 1929 Prezydent RP mianował go sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, a minister spraw wojskowych przeniósł z WSO Nr III do Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie na stanowisko sędziego[33]. Z dniem 28 lutego 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[34][35]. W 1934, w stopniu pułkownika, w stanie spoczynku, figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[36].

Zmarł 11 marca 1948 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Rzeszowie (sektor X-8-14)[37].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Edmund Wełdycz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-03-04].
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1898/99. Kołomyja: 1899, s. 115.
  3. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 82, 106.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 94, 119.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 92, 119.
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 124.
  5. ↑ a b c d Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 121.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 125.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 441.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 499.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 441.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 511.
  12. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 206.
  13. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 182.
  14. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 385.
  15. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 214.
  16. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 112.
  17. ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 584.
  18. ↑ Leszek Kania. Ochrona porządku prawnego i bezpieczeństwa publicznego podczas obrony Lwowa (listopad 1918 – marzec 1919). „Prace Instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowie”, s. 307, 2006. 
  19. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 125.
  20. ↑ Sprawy wojskowe. „Słowo Polskie”. Nr 326, s. 3, 16 lipca 1920. 
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1090.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 985.
  23. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, s. 382.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 25.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 25, 981.
  26. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 6 lutego 1926 r.
  27. ↑ Leszek Kania. Ochrona porządku prawnego i bezpieczeństwa publicznego podczas obrony Lwowa (listopad 1918 – marzec 1919). „Prace Instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowie”, s. 309, 2006. 
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 177.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 2.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 113, 161.
  31. ↑ Organa 1928 ↓, s. 60, tu podano, że obowiązki szefa sądu pełnił od 31 marca 1928 roku.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 691.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 110, 131.
  34. ↑ Przeniesienia w stan spoczynku. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 17, s. 365, 19 grudnia 1930. 
  35. ↑ Kronika wojskowa. Zmiany w sądownictwie wojskowem. „Kurier Poranny”. Nr 356, s. 6, 24 grudnia 1930. 
  36. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 367.
  37. ↑ Edmund Wełdycz. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2021-03-04].
  38. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Wełdycz&oldid=71890419”