Elżbieta Nawrocka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Nawrocka
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1964
Wieluń

Zawód, zajęcie

technolog żywności, urzędnik, polityk

Alma Mater

Akademia Rolnicza we Wrocławiu

Stanowisko

wicemarszałek województwa łódzkiego (2007–2009), posłanka na Sejm VII kadencji (2015)

Partia

Polskie Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Elżbieta Renata Nawrocka z domu Stępień (ur. 19 lutego 1964 w Wieluniu[1]) – polska polityk, urzędnik państwowy i samorządowy, z wykształcenia technolog żywności, od 2007 do 2009 wicemarszałek województwa łódzkiego, posłanka na Sejm VII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia magister technologii żywności, ukończyła w 1990 Akademię Rolniczą we Wrocławiu. W 1995 ukończyła także studia podyplomowe dla pracowników administracji publicznej w Wielkopolskiej Szkole Biznesu[1].

Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Polskiego Stronnictwa Ludowego, wybierana m.in. do rady naczelnej i głównej komisji rewizyjnej, a także do zarządu wojewódzkiego PSL[2].

Początkowo pracowała w branży przetwórstwa spożywczego, m.in. jako dyrektor produkcji w spółdzielni mleczarskiej i w zakładach mięsnych, a także jako audytor systemów zarządzania jakością. W latach 90. była wiceburmistrzem Wieruszowa, następnie naczelnikiem wydziału w starostwie powiatowym[2]. W latach 2007–2009 pełniła obowiązki wicemarszałka w zarządzie województwa[3]. Następnie objęła stanowisko zastępcy dyrektora oddziału regionalnego i później dyrektora oddziału regionalnego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w Łodzi[2]. W 2007 została radną sejmiku łódzkiego. Mandat odnawiała w 2010 i 2014.

Bezskutecznie ubiegała się o mandat poselski z ramienia PSL w wyborach w 2007 w okręgu sieradzkim[4]. W wyborach w 2011 również bez powodzenia kandydowała do Sejmu, otrzymując 6370 głosów[1]. W 2009 i 2014 kandydowała do Parlamentu Europejskiego[5][6]. 18 lutego 2015 objęła mandat posłanki VII kadencji[1], zastępując Mieczysława Łuczaka. W wyborach z 25 października 2015 nie uzyskała reelekcji. Kandydowała następnie do sejmiku w 2018 oraz na posłankę w 2019[7]. W 2023 wystartowała do Sejmu z ramienia współtworzonej przez swoją partię Trzeciej Drogi[8]. W tym samym roku powróciła w skład sejmiku[9]; nie utrzymała mandatu w 2024[10].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 1997 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-02-18].
  2. ↑ a b c O mnie. elzbietanawrocka.pl. [dostęp 2015-02-18].
  3. ↑ Wicemarszałek Elżbieta Nawrocka odwołana. naszemiasto.pl, 21 stycznia 2009. [dostęp 2015-02-18].
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-06-29].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2019-03-08].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2019-03-08].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-03-29].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2024-04-09].
  9. ↑ Postanowienie nr 334/2023 Komisarza Wyborczego w Łodzi I. Dziennik Urzędowy Województwa Łódzkiego, 8 listopada 2023. [dostęp 2023-11-08].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-09].
  11. ↑ M.P. z 1998 r. nr 1, poz. 12
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Nawrocka&oldid=73470069”