Erwin Rösener

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erwin Rösener
ilustracja
SS-Obergruppenführer SS-Obergruppenführer
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1902
Schwerte

Data śmierci

4 września 1946

Przebieg służby
Lata służby

1940–1945

Formacja

Schutzstaffel

Stanowiska

Dowódca SS i Policji w regionie „Alpenland”

Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy Krzyż Zasługi Wojennej I klasy z mieczami (III Rzesza) Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (III Rzesza)

Erwin Rösener (ur. 2 lutego 1902, zm. 4 września 1946) – niemiecki SS-Obergruppenführer, zbrodniarz wojenny odpowiedzialny za masowe egzekucje cywilów na terenie Słowenii. W procesach norymberskich, już po śmierci, oskarżony jako zbrodniarz wojenny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata oraz początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1902 roku w Schwerte, miejscowości położonej w landzie Nadrenia Północna-Westfalia. W 1926 wstąpił do NSDAP i SA (oddziały szturmowe). W 1929 dołączył do nowo formowanych oddziałów Waffen-SS, był także członkiem Freundeskreis der Wirtschaft (Koło Przyjaciół Gospodarki), grupy niemieckich przemysłowców, których celem było zbieranie funduszy na rasistowskie badania naukowe prowadzone w III Rzeszy. W czasie II wojny światowej był bliskim współpracownikiem Heinricha Himmlera.

Zbrodnie wojenne w Jugosławii[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 1941 roku Rösener został wyznaczony przez Himmlera na stanowisko Dowódcy SS i Policji w regionie „Alpenland” (m.in. terytorium Słowenii). Od połowy 1944 roku aż do końca wojny dowodził siłami antypartyzanckimi, a siedziba jego sztabu mieściła się w Lublanie. W czasie sprawowania obu funkcji Rösener był odpowiedzialny za masowe egzekucje ludności cywilnej, zakładników oraz więźniów wojennych. Do jego bliskich współpracowników w walce z partyzantami zaliczali się m.in. generał Leon Rupnik, a także biskup Lublany Gregorij Rožman.

Dalsze losy[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie Erwin Rösener uciekł do Austrii, gdzie został aresztowany przez Brytyjczyków, którzy odesłali go do Jugosławii. Tam został oskarżony i postawiony przed sądem. Wziął udział w procesie przeciwko sobie, Leonowi Rupnikowi i innym.

Decyzją sądu 30 sierpnia 1946 roku został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano 4 września tego samego roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]