Florentyna Luboińska

Florentyna Luboińska

Data i miejsce urodzenia	1916 Chodorowo koło Kijowa
Data śmierci	18 maja 1998
Zawód, zajęcie	pielęgniarka, nauczycielka pielęgniarstwa
Odznaczenia

Florentyna Luboińska (ur. 1916 roku w Chodorowie koło Kijowa, zm. 18 maja 1998 lub 2008) – polska pielęgniarka i nauczycielka pielęgniarstwa.

Życiorys

Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. W 1935 rozpoczęła naukę w Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa, a po ukończeniu jej z wyróżnieniem podjęła pracę instruktorki na tej samej uczelni, którą kontynuowała do 1 września 1939 (napaść Niemiec na Polskę). Tego dnia ochotniczo zgłosiła się do pracy w warszawskim Szpitalu Dzieciątka Jezus, gdzie odznaczała się poświęceniem w ratowaniu rannych. Gdy Warszawa skapitulowała rozpoczęła szkolenia sanitariuszek w legalnie działającej Szkole Miejskiej Przyszpitalnej (gmach Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ulicy Koszykowej 78). Szkoliła sanitariuszki na potrzeby Armii Krajowej, a także gromadziła medykamenty i środki opatrunkowe. Nielegalnie pomagała rannym członkom podziemia. W dniu wybuchu powstania warszawskiego mieszkała u matki, pod Radzyminem. W piwnicy tego domu 7 września 1944 urodziła syna.

W 1946 przeniosła się do Poznania, gdzie zaczęła wykładać w Szkole Pielęgniarek Polskiego Czerwonego Krzyża. Prowadziła też oddział szkoleniowy w Klinice Położniczej. W 1952 zorganizowała szkołę położnych i do 1954 była jej dyrektorką. Od 1954 do 1956 pozostawała na stanowisku dyrektora Poznańskiej Szkoły Pielęgniarstwa. W 1958 zorganizowała, jak również kierowała Kolejową Szkołą Pielęgniarstwa Ministerstwa Komunikacji w Poznaniu. Była też kierownikiem szkolenia praktycznego w Szkole Medycznej Pielęgniarstwa w Poznaniu. 16 kwietnia 1958 zaliczyła uproszczony egzamin pedagogiczny dla nauczycieli średnich szkół medycznych (wykształcenie wyższe bez tytułu naukowego). W 1971 przeszła na emeryturę.

Była członkiem Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego.

Pochowana została na Cmentarzu Junikowskim.

Odznaczenia

Została uhonorowana m.in.:

• Medalem za udział w wojnie obronnej 1939,
• Medalem Florence Nightingale (1983),
• Medalem X-lecia PRL,
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
• Srebrnym Krzyżem Zasługi,
• „Odznaką Honorową za Zasługi dla Rozwoju Województwa Poznańskiego",
• Odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia",
• tytułem „Zasłużony Nauczyciel".

Upamiętnienie

Od 2018 jest patronką ulicy na Chartowie w Poznaniu, przy Szpitalu im. Józefa Strusia. 11 maja 2007 jej imię nadano sali konferencyjnej w siedzibie Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Poznaniu przy ulicy Grunwaldzkiej 65. Są tam eksponowane pamiątki po niej.