Franciszek Kaczmarek (burmistrz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Kaczmarek
Data i miejsce urodzenia

31 października 1894
Łódź

Data śmierci

1974

burmistrz Kłodawy
Okres

od 1935
do 1939

Przynależność polityczna

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem

Poprzednik

Władysław Zalewski

Następca

Józef Michalak

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Franciszek Kaczmarek (ur. 31 października 1894 w Łodzi, zm. 1974) – polski działacz niepodległościowy i samorządowy, podporucznik piechoty pospolitego ruszenia Wojska Polskiego, burmistrz Kłodawy w latach 1935–1939.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 31 października 1894 w Łodzi, w rodzinie Andrzeja i Marii z Maślaków[1].

W składzie 66 Pułku Piechoty brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Jako oficer został przeniesiony do 20 Pułku Piechoty, a następnie zdemobilizowany[2]. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[3].

Od początku lat 30. pracował w samorządzie w powiecie kolskim, m.in. w Sompolnie, a od 1935 w Kłodawie, gdzie został burmistrzem i funkcję tę pełnił do wybuchu II wojny światowej[2]. Był działaczem BBWR[4]. Po wybuchu wojny wraz z rodziną opuścił Kłodawę i powrócił do rodzinnej Łodzi, gdzie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem „Stanisław Zakrzewski”[2]. Należał do współorganizatorów Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej na terenie Łodzi i województwa łódzkiego, organizacyjnie związany był z I Oddziałem Okręgu Łódź Armii Krajowej[2]. W październiku 1944 roku został aresztowany przez Gestapo, 18 stycznia 1945 roku uciekł z „transportu śmierci”[2].

Po 1945 roku zaangażował się w działalność konspiracji antykomunistycznej, w 1952 roku dołączył do Tajnej Organizacji Wojskowej, gdzie został członkiem komendy głównej[2]. 24 lutego 1955 roku został aresztowany, a proces kierownictwa TOW – komendanta Bolesława Kwiatkowskiego, szefa komendy Jana Bożka i Franciszka Kaczmarka odbył się przed Sądem Wojewódzkim dla m. st. Warszawy[5]. 22 września 1955 roku Kaczmarek został skazany na 5 lat więzienia oraz utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na 5 lat[5]. Decyzją z 30 stycznia 1956 roku wyrok ten podtrzymał Sąd Najwyższy[5].

Następnie został osadzony w Centralnym Więzieniu nr 1 w Warszawie[5]. Na mocy amnestii więzienie opuścił 5 maja 1956 roku[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].
  2. ↑ a b c d e f g h i Mujta 2007 ↓, s. 179.
  3. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 262, 904.
  4. ↑ Mujta 2007 ↓, s. 333.
  5. ↑ a b c d e Mujta 2007 ↓, s. 180.
  6. ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
  7. ↑ M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152.
  8. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Józef Stanisław Mujta, Monografia powiatu kolskiego: przeszłość i teraźniejszość, Koło: Starostwo Kolskie, 2007.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Kaczmarek_(burmistrz)&oldid=72282056”