Frederic Hymen Cowen
| |
| Imię i nazwisko |
Hymen Frederick Cowen |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie |
angielskie |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
kompozytor, dyrygent, pianista |
Sir Frederic Hymen Cowen, właśc. Hymen Frederick Cowen[1] (ur. 29 stycznia 1852 w Kingston na Jamajce, zm. 6 października 1935 w Londynie[1][2]) – angielski kompozytor, dyrygent i pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1856 roku mieszkał w Anglii[1]. Zaczął komponować w wieku 6 lat[2], dwa lata później był już autorem operetki[3]. W latach 1860–1866 pobierał lekcje muzyki u Juliusa Benedicta i Johna Gossa[1]. W 1864 roku debiutował jako pianista[2]. Studiował w Lipsku (1865–1866) u Ernsta Richtera, Moritza Hauptmanna, Ignaza Moschelesa i Carla Reineckego oraz w Berlinie (1867) u Friedricha Kiela i Karola Tausiga[2]. W 1868 roku powrócił do Londynu, prowadząc działalność jako pianista i kompozytor[1][2]. Występował jako akompaniator Mapleson’s Italian Opera Company i Her Majesty’s Theatre[2]. W 1869 roku odniósł wielki sukces swoją I symfonią i koncertem fortepianowym[1][2].
Od 1884 roku występował jako dyrygent[2]. W 1888 roku odbył tournée po Australii[1]. Dyrygował londyńskim Royal Philharmonic Society (1888–1892 i 1900–1907), Hallé Orchestra w Manchesterze (1896–1899), Liverpool Philharmonic Society (1896–1913) i Scottish Orchestra (1900–1907)[2][3]. Dyrygował również festiwalami muzycznymi w Bradford (od 1897) i Cardiff (1902–1910) oraz Handel Festival (1903–1923)[2]. Otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu w Cambridge (1900) i Uniwersytetu Edynburskiego (1910)[2]. W 1911 roku przyznano mu tytuł szlachecki[1][2].
W 1913 roku opublikował swoją autobiografię My Art and My Friends (1913)[1][3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Jako dyrygent udoskonalił system pracy z orkiestrą i wprowadził do repertuaru wiele nowych pozycji[2]. Jego własne kompozycje cechowały się walorami kolorystycznymi i wdziękiem melodycznym, pozbawione były jednak większej inwencji rytmicznej, stąd George Bernard Shaw zarzucał im brak temperamentu[2].
Skomponował m.in. sześć symfonii (I c-moll 1869, II f-moll 1872, III c-moll „Scandinavian” 1880, IV b-moll „Welsh” 1884, V F-dur 1887, VI E-dur „Idyllic” 1897), Sinfoniettę A-dur (1881), suity The Language of Flowers (1880) i In Fairyland (1886), uwertury: d-moll (1866), Festival Overture (1872), Niagara (1881) i The Butterfly’s Ball (1901), In the Olden Time na orkiestrę smyczkową (1883), Indian Rhapsody (1903), koncert fortepianowy a-moll (1869), Concertstück na fortepian i orkiestrę (1900), kwartet smyczkowy c-moll (1866), trio fortepianowe A-dur (1865), opery Pauline (1876), Thorgrim (1890), Signa (1893) oraz Harold, or The Norman Conquest (1895), kantaty, trzy oratoria, ponad 300 pieśni[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 184. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 265. ISBN 83-224-0223-6.
- ↑ a b c The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 193. ISBN 978-0-19-957854-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Frederic Hymen Cowen – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Frederic Hymen Cowen: My Art and My Friends. London: Edward Arnold, 1913.
- Frederic Hymen Cowen – dzieła w bibliotece Polona