G7 (grupa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 23:18, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Skład grupy G7
Kraje tworzące G7
Kraje tworzące G7

 Stany Zjednoczone
prezydent Donald Trump
 Francja
prezydent Emmanuel Macron
 Japonia
premier Shinzō Abe
 Kanada
premier Justin Trudeau
 Niemcy
kanclerz Angela Merkel
 Rosja
prezydent Władimir Putin (zawieszone)
 Wielka Brytania
premier Theresa May
 Włochy
premier Paolo Gentiloni

Dodatkowo
 Unia Europejska
przewodniczący KE
Jean-Claude Juncker
przewodniczący RE
Donald Tusk

G7 – grupa siedmiu najbardziej wpływowych państw świata: Francja, Japonia, Niemcy, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Włochy (G6, od 1975) i Kanada (G7, od 1976). Przywódcy państw należących do G7 oraz przewodniczący Rady Europejskiej i przewodniczący Komisji Europejskiej (jako przedstawiciele Unii Europejskiej) spotykają się co roku na szczytach polityczno-gospodarczych. Lokalizacja szczytu zmieniała się rotacyjnie według następującej kolejności: Francja, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy, Japonia, Włochy, Kanada. W 2014 roku gospodarzem szczytu była Unia Europejska, a odbył się on w Brukseli.

Od 1997 do 2014 roku członkiem grupy była także Rosja (w tym czasie grupa działała jako G8). Po przyłączeniu Krymu do Rosji pozostałe państwa grupy postanowiły zawiesić członkostwo Rosji, powracając do formuły G7. W czerwcu 2014 nie odbył się szczyt G8 w Rosji (w Soczi), ale – zamiast niego – szczyt G7 (bez udziału Rosji) w Brukseli. Formalnie Rosja została zawieszona 24 marca 2014 roku[1].

Powszechnym poglądem jest, że w skład G7 wchodzą najbogatsze państwa świata – obecnie nie jest to ścisłe, ponieważ nie obejmuje ona Chin (od 2010 drugiej potęgi gospodarczej świata), Brazylii (w 2014 na siódmym miejscu na świecie) i Indii (które od kilku lat pod względem PKB wyprzedzają Kanadę). W celu zwiększenia reprezentatywności forum od 2005 odbywają się spotkania określane jako G8+5, z udziałem przedstawicieli Chin, Brazylii, Indii, Meksyku i Południowej Afryki. Przed zaproszeniem Rosji do składu grupy (w 1997) odbywały się po szczytach G7 (od 1994) spotkania, określane wówczas jako G7+1, z przedstawicielami Rosji.

Należy podkreślić, że G7 nie jest organizacją międzynarodową, a tylko grupą państw, których przywódcy spotykają się na swoistym forum polityczno-ekonomicznym. Ugrupowanie to nie posiada swoich stałych organów ani sformalizowanej struktury. Prezydencja w grupie obejmowana jest co roku przez kolejny kraj, który jest odpowiedzialny za organizację spotkań ministerialnych i szczytu, w którym uczestniczą szefowie tych państw.

Protesty i krytyka G7/G8

Szczyty grupy są okazją do protestów organizowanych przez alterglobalistów. Po raz pierwszy protesty na dużą skalę odbyły się w Genui w 2001 roku, kiedy jeden z demonstrantów, działacz anarchistyczny Carlo Giuliani, został zastrzelony przez policjanta. Duże protesty także odbyły się podczas szczytu G8 w 2005 roku w Szkocji.

Jednym z argumentów wysuwanych przez krytyków G7 jest jej niedemokratyczność. Grupa nie jest odpowiedzialna przed żadną międzynarodową organizacją i nie posiada formalnego statutu. Grupa, zdaniem krytyków, podejmuje jednostronnie decyzje, które mają globalne skutki dla wszystkich. Pozostała krytyka dotyczy odpowiedzialności krajów Północy za biedę krajów globalnego Południa. Bogate kraje odpowiadają, zdaniem krytyków, za problemy związane z globalizacją ekonomiczną, między innymi biedę i zadłużenie krajów rozwijających się, problemy ekologiczne, koncentrację kapitału w rękach korporacji i pojedynczych osób.

Aktualne głowy państw i szefowie rządów oraz przedstawiciele Unii Europejskiej


Przypisy

  1. Jim Acosta: U.S., other powers kick Russia out of G8. CNN, 2014-03-25. [dostęp 2014-03-25].