Gałęziak magdaleński
| Tylomys mirae[1] | |||
| Thomas, 1899 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
gałęziak magdaleński | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Gałęziak magdaleński[4] (Tylomys mirae) – gatunek gryzonia z podrodziny gałęziaków (Tylomyinae) w rodzinie chomikowatych (Cricetidae). Po raz pierwszy został opisany naukowo przez Oldfielda Thomasa w 1899 na łamach wydawanego przez Natural History Museum Library „Annals and Magazine of Natural History”. Typowa lokalizacja: Ekwador, prowincja Imbabura, Rio Mira, Paramba[5][2], na wysokości 1100 m n.p.m.[5] Gałęziak magdaleński występuje w centralnej i zachodniej Kolumbii i północno-zachodnim Ekwadorze[5]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Tylomys mirae w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski (LC – least concern)[3][5]. T. mirae obejmuje 2 podgatunki[5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy został opisany naukowo przez Oldfielda Thomasa w 1899 na łamach wydawanego przez Natural History Museum Library „Annals and Magazine of Natural History”. Typowa lokalizacja: Ekwador, prowincja Imbabura Rio Mira, Paramba[5][2], na wysokości 1100 m n.p.m.[5]
W obrębie gatunku Tylomys mirae wyróżniane są 2 podgatunki[5]:
- T. m. mirae Thomas, 1899 – zasięg: zachodnia Kolumbia i północno-zachodni Ekwador,
- T. m. bogotensis Goodwin, 1955 – zasięg: centralna Kolumbia.
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla gatunku Tylomys mirae zaproponowano polską nazwę gałęziak magdaleński[4].
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
| Wzór zębowy[6] | I | C | P | M | |
|---|---|---|---|---|---|
| 16 | = | 1 | 0 | 0 | 3 |
| 1 | 0 | 0 | 3 | ||
Gałęziak magdaleński jest nieco większy od przedstawicieli innych gatunków Tylomys. Sierść jest gęsta, w części grzbietowej wybarwiona na odcienie szarości i jasnopłowe, a w części brzusznej na odcienie od koloru brzoskwiniowego do kremowego. Ogon jest nagi, dwukolorowy. U podstawy ma jasnobrązowe ubarwienie, a pozostała część jest biała. Brązowe kończyny są zakończone białymi palcami. Wąsy są długie i grube. Uszy są duże, gołe i wybarwione na szaro[5].
| wymiar średni | |
|---|---|
| długość tułowia z głową | 230 mm |
| długość ogona | 266 mm |
| masa ciała | 200–255 g |
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Gałęziak magdaleński wiedzie prawdopodobnie nocny, częściowo nadrzewny tryb życia[5].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Samica rodzi średnio 1–3 młodych w miocie[5]. Długość życia: 1–2 lat[3].
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Typowa lokalizacja: Ekwador, prowincja Imbabura, Rio Mira, Paramba[5][2], na wysokości 1100 m n.p.m.[5] Gałęziak magdaleński występuje w centralnej i zachodniej Kolumbii i północno-zachodnim Ekwadorze[5]. Szczegóły występowania poszczególnych podgatunków są zawarte w sekcji Systematyka[5].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
W skład diety gałęziaka magdaleńskiego prawdopodobnie wchodzą owoce i pędy roślin[5].
Siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Gałęziak magdaleński zasiedla lasy mgliste, lasy deszczowe porośniętych wysokimi drzewami o gęstych koronach, które spowijają liczne pnącza i winorośla. Gałęziaki magdaleńskie sprawnie poruszają się między gałęziami, łodygami i pnączami. Większość opisów naukowych wskazuje, że zwierzęta te były chwytane na poziomie terenu, w krzewach, albo na drzewach, a także na obszarach z odsłoniętymi skałami lub klifami. Występują na wysokości od 200 do 1300 m n.p.m.[3]
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Tylomys mirae w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski (LC – least concern)[3][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tylomys mirae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Tylomys mirae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 31 grudnia 2019]
- ↑ a b c d e Tylomys mirae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r U.F.J.Pardiñas et al.: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 758. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ Gerardo Ceballos: Mammals of Mexico. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2014, s. 436. ISBN 978-1-4214-0843-9.